Ο Φρανκ Σινάτρα στον κινηματογράφο. Το μυαλό πολλών θα πάει στα ντοκιμαντέρ για τον κορυφαίο τραγουδιστή της Αμερικής, με τους εκατοντάδες εκατομμύρια δίσκους, τις βιογραφικές προσεγγίσεις του μύθου του, τις κινηματογραφήσεις τραγουδιών του, πριν από τη ζαλάδα των βίντεο κλιπ. Κι ακόμη για τις σχέσεις του με προέδρους των ΗΠΑ, αλλά και τις σκοτεινές επαφές του με τη μαφία. Ίσως και στην ιστορία που υπάρχει στον «Νονό» με το βαφτιστήρι του, διάσημο τραγουδιστή που βρίσκεται στα πολύ κάτω του και ο Κορλεόνε στέλνει σε σκηνοθέτη τού Χόλιγουντ τον δικηγόρο του για να τον πείσει να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του. Και μετά την αρχική του άρνηση τού στέλνει και το κεφάλι του αγαπημένου του αλόγου κάτω από τα σεντόνια του κρεβατιού του! Μια ιστορία που για πολλούς παραπέμπει στον Σινάτρα…
Ο Σινάτρα, για τους θαυμαστές του παραμένει «Η Φωνή», αλλά ταυτόχρονα διέγραψε μια τεράστια πορεία και στον κινηματογράφο. Αν δεν ήταν «Η Φωνή», θα μπορούσε να είναι ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς ηθοποιούς του κινηματογράφου. Ένας περίεργος ζεν πρεμιέ, που λάτρεψαν οι γυναίκες, παρότι δεν ήταν όμορφος, δεν ήταν σωματώδης, ήταν μακριά από τα πρότυπα των «ωραίων» του Χόλιγουντ και της εποχής.
Δύσκολη γέννα και δύσκολη μάνα
Σαν σήμερα -12 Δεκεμβρίου του 1915- έρχεται στη ζωή ο Φράνσις Άλμπερτ Σινάτρα στο Χομπόκεν του Νιου Τζέρσεϊ, από γονείς Ιταλούς μετανάστες. Ο πατέρας του Αντόνιο, ένας αναλφάβητος μποξέρ που δούλεψε και ως πυροσβέστης, μάλλον ήταν ένα αγαθό ανθρωπάκι, εν αντιθέσει με τη μητέρα του. Την περίφημη Ντόλι, μία σκληρή γυναίκα, μία μαία που μπλέχθηκε και σε ιστορίες παράνομων υιοθεσιών, να τον καθοδηγεί και σύμφωνα με βιογράφους του να του 'χει ρίξει πολύ ξύλο! Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, όπως και η γέννα του. Ναι αυτός ο μικροκαμωμένος άντρας γεννήθηκε 6,1 κιλά και μετά από δύσκολο τοκετό, καθώς χρησιμοποιήθηκαν λαβίδες για να βγει, τραυματίζοντάς τον στο αριστερό μάγουλο, το λαιμό και το αυτί, προκαλώντας του διάτρηση τυμπάνου, μια πληγή που παρέμεινε για όλη του τη ζωή. Πολλά απ' τα τραύματά του, κυρίως τα σωματικά, τα επούλωσε. Ορισμένα έμειναν για πάντα.
Από το μπελκάντο στα μιούζικαλ
Από νωρίς έδειξε την προτίμησή του στο μπελκάντο και ως έφηβος αποφάσισε να γίνει τραγουδιστής επηρεασμένος από τον αστέρα της εποχής Μπινγκ Κρόσμπι. Παρότι δεν είχε μουσική παιδεία, θα τραβήξει την προσοχή του τρομπετίστα Χάρι Τζέιμς, θα συνεργαστεί με τον Τόμι Ντόρσεϊ για τρία χρόνια, ενώ από το 1942 θα ακολουθήσει ατομική καριέρα για να εξελιχθεί σε ένα μοναδικό φαινόμενο.
Στον κινηματογράφο μπαίνει με πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση στις αρχές τις δεκαετίας του '40, παίζοντας σε μιούζικαλ. Το 1945 θα πρωταγωνιστήσει μαζί με τον Τζιν Κέλι στο απολαυστικό «Βίρα τις Άγκυρες», ενώ το 1949 και πάλι με τον Κέλι θα γυρίσει το μιούζικαλ «Τρία Κορίτσια και Τρεις Ναύτες» σε σκηνοθεσία Στάνλεϊ Ντόνεν. Οι περισσότερες απ' τις υπόλοιπες ταινίες του δεν θα έχουν την ίδια επιτυχία και η καριέρα του ως ηθοποιός θα βρεθεί σε οριακό σημείο.
Όσο Υπάρχουν Άνθρωποι
Το 1953, όμως, ο Σινάτρα, δέχθηκε σοφά την πρόταση του μεγάλου Φρεντ Τσίνεμαν, αν και σχεδόν χωρίς καμία αμοιβή, να παίξει στο κλασικό δράμα «Όσο Υπάρχουν Άνθρωποι» δίπλα στον Μπαρτ Λάνκαστερ, την Ντέμπορα Κερ, τον Μοντγκόμερι Κλιφτ και την Ντόνα Ριντ. Πολλά Όσκαρ, ανάμεσά τους και αυτό της Καλύτερης Ταινίας, και βεβαίως δικαιωματικά Όσκαρ Β' Ρόλου στον Σινάτρα, που βλέπει το άστρο στην κορυφή του χολιγουντιανού γαλαξία.
Μετά από δυο χρόνια έρχεται η καλύτερη ίσως επίδοσή του στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας στο δράμα «Ο Άνθρωπος με το Χρυσό Χέρι» που σκηνοθέτησε ο Ότο Πρέμιγκερ. Ο Σινάτρα θα είναι υποψήφιος για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, υποδυόμενος έναν ναρκομανή που προσπαθεί να ξεφύγει από τον εθισμό του. Εκπληκτική ταινία, τρομερός ο Φράνκι.
Η Συμμορία της αντροπαρέας
Το 1960 θα πρωταγωνιστήσει στην καλτ ταινία του Λιούις Μάλστοουν «Η Συμμορία των Έντεκα», μια κωμική περιπέτεια γύρω από μία παρακινδυνευμένη κλοπή ενός καζίνο στο Λας Βέγκας. Εκεί με τη γνωστή τρελή αντροπαρέα των Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ, Ντιν Μάρτιν, Πίτερ Λόφορντ, Τζόι Μπίσοπ, Ρίτσαρντ Κόντε, Σίζαρ Ρομέρο αλλά και την κούκλα και ερωμένη του Φράνκι, Άντζι Ντίκινσον, περισσότερο θα το διασκεδάοει παρά θα δουλέψουν πάνω στο σενάριο και τις επιλογές του σκηνοθέτη. Και σε αυτό οφείλεται η αξία της ταινίας...
Ακόμη μερικές από τις πιο αξιόλογες ταινίες του θα είναι: "Το Στίγμα του Κολασμένου" (1955), του Βινσέντε Μινέλι, με την Σίρλεϊ ΜακΛέιν και τον Ντιν Μάρτιν, "Ο Άνθρωπος της Ματζουρίας" (1962) του Τζον Φρανκεχάιμερ, με την Άντζελα Λάνσμπερι, "Μάγκες και Κούκλες" (1955) του Φρανκεχάιμερ, με τον Μάρλον Μπράντο, "Οι Τρομοκράτες" (1954) του Λιούις Άλεν, "Υψηλή Κοινωνία" (1956) με την Γκρέις Κέλι και τον Μπινγκ Κρόσμπι, "Το Εξπρές του Φον Ράιαν" (1965) του Μαρκ Ρόμπσον, με τον Τρέβορ Χάουαρντ.
Θα εμφανιστεί συνολικά σε 58 ταινίες, μιούζικαλ, περιπέτειες, κωμωδίες, αστυνομικά, πολεμικά, ρομαντικά και δράματα, άλλες φορές μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη αυτή τη σπάνια λάμψη ενός σταρ κι άλλες ερμηνεύοντας απαιτητικούς ρόλους σαν να έχει εμπειρία και παιδεία ξεχωριστή και πάνω από όλα το σπάνιο άστρο του που δεν έσβησε ποτέ. Ούτε στις 14 Μαΐου του 1998, όταν μετά από έμφραγμα έφευγε για πάντα, για να περάσει στην αιωνιότητα...
