Προσωπικό κάλεσμα έχει στείλει ο Ρότζερ Γουότερς στην Κατερίνα Ντούσκα, ώστε να μποϊκοτάρει τη φετινή Eurovision επειδή γίνεται στο Ισραήλ. Η πολιτική και η Eurovision είναι δύο έννοιες θεωρητικά αντίθετες, όμως στο παρελθόν έχουμε δει αρκετές φορές να διαπλέκονται.
Χαρακτηριστικά είναι αρκετά τραγούδια που αφορούν πολιτικά ζητήματα όπως η κρίση στην Κριμαία το 2014 είτε με θεωρίες συνωμοσίας για τον τρόπο που ψηφίζουν. Για την Κατερίνα Ντούσκα όμως δεν τίθεται θέμα σύμπλευσης.
Ο Ρότζερ Γουότερς είναι μέρος και κυρίαρχη φωνή σε ένα παγκόσμιο κίνημα που ζητά από τους καλλιτέχνες της Eurovision να μη δώσουν το παρών στο Τελ Αβίβ τον ερχόμενο Μάιο. Ο λόγος είναι τα ζητήματα δεκαετιών ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.
Προσφάτως, αυτό το μεγάλο μέγεθος της παγκόσμιας μουσικής είχε απευθύνει κάλεσμα προσωπικό σε κάθε τραγουδιστή που θα συμμετέχει φέτος. Ανάμεσα τους και η Κατερίνα Ντούσκα. Η Ντούσκα έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό Antivirus και απάντησε στον Γουότερς.
«Έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις αυτό το θέμα, το μποϊκοτάζ. Για μένα η Eurovision ήταν πάντα ένας διαγωνισμός φιλίας, ενότητας και πολυπολιτισμικότητας. Αυτό πρεσβεύει σαν μουσικός διαγωνισμός, ανεξάρτητα από τη χώρα που τον φιλοξενεί κάθε χρόνο. Σαν Κατερίνα είμαι μουσικός, δεν είμαι πολιτικός. Δεν μπορώ να μιλήσω για τις πράξεις καμιάς κυβέρνησης, κανενός κράτους.
Σαν μουσικός θεωρώ ότι ο σκοπός της τέχνης είναι να ενώνει τον κόσμο, όχι να τον διχάζει και γι’ αυτό δεν πρέπει να λογοκρίνεται η μουσική. Αν αυτό με ρωτάτε. Δεν έχω δει ποτέ τον διαγωνισμό να συμπεριφέρεται ρατσιστικά και να κάνει διακρίσεις. Άλλο το τι κάνουν τα κράτη. Και για αυτό θεωρώ ότι έχει αντέξει τόσο πολύ μέσα στον χρόνο η Eurovision.
Το Ισραήλ πάντα συμμετείχε και αγκαλιαζόταν από αυτόν τον διαγωνισμό. Κάθε χρόνο θα φιλοξενηθεί κάπου ο διαγωνισμός, δεν είναι πολιτικό το θέμα. Σκοπός του είναι να γεφυρώνονται οι διαφορές, συμμετέχουν χώρες από τη Δύση, από την Ανατολή, πολύ διαφορετικά πολιτεύματα μεταξύ τους, διαφορετικές θρησκείες.
Όλοι εκείνη τη στιγμή έρχονται κοντά, συνυπάρχουν σε έναν θεσμό, που αυτό σαν γεγονός είναι φοβερό. Κρατάνε όλοι τη σημαία της χώρας τους σε ένα ενιαίο κοινό, ο ένας δίπλα στον άλλον και όλοι διασκεδάζουν το ίδιο. Δεν υπάρχει έχθρα».
