Τη Ματίνα δεν την γνωρίζω προσωπικά, όμως από τότε που έμαθα για τον αγώνα της οικογένειάς της να κρατήσουν στη ζωή τον μοναχογιό της, τον Αλέξανδρο, λύγισα, σα να την ήξερα. Όταν είσαι γονιός, με παιδί συνομήλικο, αρκεί μια φωτογραφία για να σκεφτείς, να νιώσεις, κάπως να καταλάβεις…

Ο Αλέξανδρος δυστυχώς δεν τα κατάφερε και τον περασμένο Δεκέμβριο ο καρκίνος τον νίκησε. Ο λόγος για ένα απίστευτο παιδί  που, ενώ έδινε τον μεγαλύτερο αγώνα του, παράλληλα έφτιαχνε κονκάρδες, μπρελόκ και μαγνητάκια για παιδιά με θέματα υγείας, με το μήνυμα: «Να θυμάσαι πάντα θα ξαναβγεί ο ήλιος»

Μια μέρα μετά την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου, η μαμά του, η Ματίνα, δημοσίευσε στη σελίδα της στο Facebook το παρακάτω κείμενο το οποίο εμένα προσωπικά με έκανε να ντραπώ για τον εαυτό μου. Δεν είμαι δότρια μυελού των οστών (όλο λέω ότι θα το κάνω και όλο το αμελώ), δεν προσφέρω καμία εθελοντική εργασία σε ίδρυμα ή νοσοκομείο –και ναι, τις αναρτήσεις τις διαβάζω όλες μέχρι το τέλος, αλλά αυτό δεν με κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Αξίζει όλοι να το διαβάσουμε, αλλά ακόμα περισσότερο αξίζει να κάνουμε πράξη αυτά που λέει:

Μια χαρά τα μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης για όλα τα παιδιά που νόσησαν ή νοσούν από τον καρκίνο…

Μας νοιώθετε; Αλήθεια;

3 ερωτήσεις μόνο αλλά μην τις απαντήσετε σε μένα.

Στον εαυτό σας κάντε τες, κοιτάζοντας τον καθρέφτη σας.

ΕΣΤΕ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΔΟΤΕΣ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ;

ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΙΔΡΥΜΑ Ή ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ;

ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ Ή ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ… ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΑΛΛΟ;

Το κάνατε;

Ωραία.

Αν δεν έχετε απαντήσει «ναι» σε καμία από τις ερωτήσεις, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας πρώτα και μετά στα παιδιά αυτά: Το Πάσχα γεμίστε μια σακούλα με όμορφα παραμύθια, παιχνίδια, μπάλες, κούκλες, πηγαίνετέ τα σε ένα νοσοκομείο με παιδιά και μην νηστέψετε φέτος…

ΠΗΓΗ: ΙΝFOKIDS