Έφυγε σήμερα από τη ζωή το μεσημέρι της Παρασκευής, στις 14:25, ο αγαπημένος ηθοποιός Στάθης Ψάλτης. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας».
Η πάλη -αρχικά- με τον καρκίνο του πνεύμονα έγινε όμως άνιση όταν εντοπίστηκαν μεταστάσεις. Παρόλα αυτά το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου εξάντλησε κάθε «όπλο» που είχε στη θεραπευτική φαρέτρα του για να βοηθήσει τον ασθενή.
Ο ηθοποιός γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ηλικία των 11 ετών όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Αιγάλεω.
Σπούδασε στη Δραματική σχολή του Κωνσταντίνου Μιχαηλίδη. Παντρεύτηκε την Τάρια Μπούρα και το 2006 παντρεύτηκε την ηθοποιό Χριστίνα Ψάλτη (γεν. 1973).
Έπαιξε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και στο θέατρο. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μαζί με την Καίτη Φίνου στη δεκαετία του 1980 με εμπορικές ταινίες όπως Καμικάζι αγάπη μου, Τροχονόμος Βαρβάρα, Τα καμάκια, Βασικά καλησπέρα σας, Και ο πρώτος ματάκιας, Τρελλός είμαι ό,τι θέλω κάνω, Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ, Μάντεψε τι κάνω τα βράδια. Έχει παίξει πολλούς ρόλους, κατά το πλείστον κωμικούς.
Το 1973 στην τηλεοπτική σειρά Οι έμποροι των εθνών τραγούδησε το «Ήτανε μια φορά» του Σταύρου Ξαρχάκου. Από τότε έχει τραγουδήσει αρκετά τραγούδια σε ταινίες του και σε επιθεωρήσεις.
Η χρυσή δεκαετία του ’80
Ο Στάθης Ψάλτης υπήρξε ένα είδωλο της δεκαετίας του ’80. Οι ταινίες του γνώριζαν τεράστια επιτυχία και οι ατάκες του έχουν γράψει ιστορία. Αλήθεια, ποιος μπορεί να ξεχάσεις τις ατάκες «Κούλα πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος» ή «Βασικά καλησπέρα σας» που χάρισαν το γέλιο σε γενιές και γενιές.
Οι ατάκες του Στάθη Ψάλτη τα τελευταία χρόνια έχουν κατακλύσει το YouTube συγκεντρώνοντας εκατομμύρια views.
Ο ίδιος έδινε σπάνια συνεντεύξεις και ακόμα σπανιότερα, αναφερόταν στις ταινίες της δεκαετίας του ΄80 που τον καθιέρωσε στο κοινό. «Η δεκαετία 83-93 ήταν η χρυσή εποχή του κινηματογράφου, όχι μόνο για μένα αλλά για πάρα πολλά νέα παιδιά. Όσοι επέλεγαν σωστές ταινίες, παρέμειναν και στο θέατρο. Όσοι ήθελαν να κάνουν κινηματογράφο για να κάνουν και δεν πρόσεχαν καθόλου τα σενάρια, δυστυχώς τώρα πια είναι μακριά από το θέατρο. Αν έχεις δει ταινίες δικές μου, υπάρχουν σε όλες μερικές σκηνές που έχουν μία διαχρονικότητα, όπως εκείνες στο ΙΚΑ ή στην εφορία, για παράδειγμα. Χαλαλούσα πάρα πολλές ώρες στο να διαβάζω το σενάριο και να προσπαθώ να φτιάχνω – με όσο τάλαντο συγγραφικό έχω, που δεν έχω και τίποτα σοβαρό – και να συμπληρώνω το σενάριο του κ. Μιχαηλίδη ή του κ. Δαλιανίδη. Και όλοι μαζί βγάζαμε αυτό το αποτέλεσμα. Η επιτυχία ποτέ δε με επηρέασε. Θεωρούσα και θεωρώ όλο αυτό μια τέχνη. Κάνω αυτό που κάνω. Παραμένω αυτός που είμαι. Δεν έχω αλλάξει πουθενά και σε τίποτα. Δεν έχω καμία ιδιαιτερότητα. Δεν έχω καμία διαφορά από τον οποιονδήποτε άλλο απλό άνθρωπο», είχε δηλώσει τον Οκτώβριο του 2016, στη Popaganda.
