Σύμφωνα με το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο μερικοί Έλληνες ("Εθνικοί")που ζούσαν στην Ιουδαία ζήτησαν μια χάρη από ένα μαθητή του Χριστού. Είχαν την άνεση να προσεγγίσουν πρώτα τον Φίλιππο ο οποίος μιλούσε την ελληνική γλώσσα και του ζήτησαν να δουν τον Ιησού.
Δεν πάει ο Φίλιππος όμως αμέσως στον Ιησού αλλά στον Ανδρέα και αμέσως οι δυο τους απευθύνονται στον Ιησού. Ένα χαρακτηριστικό των δύο μαθητών είναι το Ελληνικό τους όνομα.
Ο Χριστός αμέσως απαντά προς όλους και τους λέει: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου» (Ιω. 12, 23) – «Ήλθε η ορισμένη ώρα για να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου, δια του θανάτου Του και της Ανάληψής Του, οπότε και θα αναγνωρισθεί ως Μεσσίας και από όλους τους εθνικούς.
Το Ευαγγέλιο του όρθρου της Μ. Πέμπτης:
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμαρτύρει ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ, ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου, καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. Διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.
Οἱ οὖν Φαρισαῖοι εἶπον πρὸς ἑαυτούς· θεωρεῖτε ὅτι οὐκ ὠφελεῖτε οὐδέν; ἴδε, ὁ κόσμος ὀπίσω αὐτοῦ ἀπῆλθεν. ῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων, ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ.
Οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν, λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν. Ἔρχεται Φίλιππος, καὶ λέγει τῷ ᾿Ανδρέᾳ, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ.
Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.
