Η καθημερινότητα των ασθενών με διπολική διαταραχή μπορεί να διευκολυνθεί με τη λήψη της κατάλληλης αγωγής, πολλοί ασθενείς όμως την αποφεύγουν. Ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες; Διαβάστε τι απαντούν Βρετανοί ερευνητές

Η διπολική διαταραχή. (ή μανιοκατάθλιψη) είναι μία από τις πιο σοβαρές ψυχικές παθήσεις. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από επεισόδια (φάσεις) μανίας και κατάθλιψης, καθώς επίσης και πολλές φορές ψυχωτικά συμπτώματα. Η συχνότητα της ασθένειας στο γενικό πληθυσμό είναι σχετικά μικρή (1% – 1 στους 100) αλλά πιο ελαφριές εκφάνσεις της ασθένειας ( κυκλοθυμία) υπολογίζεται να έχουν πολύ υψηλότερη συχνότητα (5%) σύμφωνα με την Ελληνική Διπολική Οργάνωση (ΕΔΟ).

Αν και η λήψη των συνταγογραφούμενων φαρμάκων μπορεί να διευκολύνει την καθημερινότητα των ασθενών παγκοσμίως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που τα αποφεύγουν. Όταν όμως οι ασθενείς με διπολική διαταραχή δε λαμβάνουν την αγωγή τους, αυτό μπορεί να τους οδηγήσει σε υποτροπή, νοσηλεία σε νοσοκομείο αλλά και να αυξήσει τις αυτοκτονικές τάσεις. Δεδομένου όμως ότι η αγωγή είναι τόσο καίρια για την εύρυθμη ροή της καθημερινότητάς τους, τι τους οδηγεί στο να αρνούνται να την λάβουν;

Ποιες είναι οι διαφορές άγχους και αγχώδης διαταραχής;

Στο ερώτημα επιχείρει να απαντήσει νέα μελέτη διερευνώντας έξι λόγους- κλειδιά που οδηγούν αυτή την κατηγορία ασθενών να σταματήσουν την αγωγή τους: οι παρενέργειες, η δυσκολία να θυμηθούν να λάβουν την αγωγή, ο κίνδυνος του εθισμού σε αυτήν αλλά και η επιθυμία τους να δοκιμάσουν εναλλακτικές μορφές θεραπείας. Ακόμα, τα πιστεύω του ασθενή για την πάθηση παίζουν καίριο ρόλο, όπως και η έλλειψη στήριξης από το φιλικό και το οικογενειακό περιβάλλον αλλά και από την ιατρική κοινότητα σύμφωνα με τους Βρετανούς μελετητές.

«Η διπολική διαταραχή είναι μια διαταραχή της ψυχικής υγείας που προκαλεί ακραίες αλλαγές στη διάθεση που περιλαμβάνουν επεισόδια μανίας (ανεβασμένης και εκτός ελέγχου διάθεσης) και επεισόδια κατάθλιψης (πεσμένης διάθεσης με σημαντική δυσκολία στη λειτουργία)» δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Asta Ratna Prajapati, μεταπτυχιακός ερευνητής στη Σχολή Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου East Anglia.

H ερευνητική ομάδα επανεξέτασε 57 μελέτες, κυρίως έρευνες και συνεντεύξεις, που αφορούσαν περίπου 33 χιλιάδες ασθενείς και υγειονομικούς. Περίπου το 79% των μελετών πραγματοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τον Prajapati, για να μειωθεί το φαινόμενο της μη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής και για την βελτίωση της καθημερινότητας των συγκεκριμένων ασθενών, είναι σημαντική η επικοινωνία ασθενούς- θεράποντα ιατρού: «Συστήνουμε στους ιατρούς που συνταγογραφούν τις αγωγές στους ασθενείς με διπολική διαταραχή να εξωτερικεύουν τις σκέψεις τους και τις εμπειρίες τους όσον αφορά την αγωγή που λαμβάνουν, εστιάζοντας στους λόγους που τους αποτρέπουν να ακολουθήσουν την αγωγή» τονίζει.

Μάλιστα, οι ερευνητές κατασκευάζουν ένα εργαλείο για τον εντοπισμό ατόμων που δυσκολεύονται να ακολουθήσουν την αγωγή τους αλλά και τους λόγους που τους οδηγούν σε αυτή την επιλογή, με την ελπίδα ότι θα βοηθήσει τη συνεργασία γιατρών και ασθενών.