Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι μία νευροαναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει περίπου το 7% των παιδιών και το 2,5% των ενηλίκων. Τα άτομα με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να διατηρήσουν την προσοχή για μεγάλα χρονικά διαστήματα και εμφανίζουν υπερκινητικότητα, αυξημένη παρορμητικότητα και υψηλά επίπεδα εγρήγορσης. Αυτό καθιστά δύσκολη την οργάνωση, τον συντονισμό και την ολοκλήρωση των καθημερινών δραστηριοτήτων, σύμφωνα με το 

Η ΔΕΠΥ συνδέεται με προβλήματα στην εργασία, στο σχολείο και στο σπίτι, αλλά και με αυξημένα ποσοστά ψυχικών διαταραχών, όπως το άγχος. Επιπλέον, σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο μακροχρόνιων επιπτώσεων στην υγεία και την κοινωνική ζωή.

Η συνηθέστερη θεραπεία για τη διαχείριση των συμπτωμάτων είναι η φαρμακευτική αγωγή με διεγερτικά φάρμακα, όπως η μεθυλφαινιδάτη και η δεξαμφεταμίνη. Τα περισσότερα άτομα με ΔΕΠΥ ανταποκρίνονται θετικά σε τουλάχιστον ένα φάρμακο. Ωστόσο, η αύξηση της συνταγογράφησης τα τελευταία χρόνια εγείρει ανησυχίες για την αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά τους, όπως αναφέρουν με άρθρο τους στο ο Adam Guastella, Καθηγητής και Κλινικός Ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ και η Kelsie Boulton, επικεφαλής ερευνήτρια στην Νευροανάπτυξη Παιδιών, Κέντρο Εγκεφάλου και Νου στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επισημαίνει πρόσθετα οφέλη μακράς διάρκειας: τα άτομα με ΔΕΠΥ που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή είναι λιγότερο πιθανό να υιοθετήσουν αυτοκτονικές σκέψεις, να εμπλακούν σε ατυχήματα, να εθιστούν σε ουσίες ή να παρουσιάσουν εγκληματική συμπεριφορά.

Η μελέτη παρακολούθησε 148.581 άτομα με ΔΕΠΥ μεταξύ 2007 και 2018 στη Σουηδία, χρησιμοποιώντας δεδομένα από εθνικά μητρώα. Οι συμμετέχοντες  μέσα σε τρεις μήνες είτε ξεκίνησαν φαρμακευτική αγωγή, είτε όχι. Οι ερευνητές εξέτασαν τις επιδράσεις της αγωγής σε πέντε κρίσιμα αποτελέσματα: αυτοκτονικές συμπεριφορές, χρήση ουσιών, τυχαία ατυχήματα, τροχαία ατυχήματα και εγκληματικότητα.

Τα ευρήματα έδειξαν ότι η φαρμακευτική αγωγή συνδέεται με μείωση της πιθανότητας πρώτου επεισοδίου για τέσσερα από τα πέντε αποτελέσματα: 17% για αυτοκτονικές συμπεριφορές, 15% για χρήση ουσιών, 12% για τροχαία ατυχήματα και 13% για εγκληματική συμπεριφορά. Σε επαναλαμβανόμενα επεισόδια, η μείωση παρατηρήθηκε και για τα τυχαία ατυχήματα.

Τα διεγερτικά φάρμακα συνδέθηκαν με χαμηλότερα ποσοστά όλων των πέντε εξεταζόμενων αποτελεσμάτων σε σύγκριση με τα μη διεγερτικά φάρμακα. Τα οφέλη αποδίδονται κυρίως στη βελτίωση της προσοχής, της παρορμητικότητας και της υπερκινητικότητας, με αποτέλεσμα τα άτομα να είναι λιγότερο πιθανό να αποσπώνται κατά την οδήγηση ή να αυτοθεραπεύονται με ουσίες.

Η δεύτερη μελέτη έδειξε ότι καθώς οι συνταγογραφήσεις αυξήθηκαν, τα οφέλη των φαρμάκων μειώθηκαν, πιθανόν επειδή άτομα με ήπια συμπτώματα άρχισαν να λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή

Συμπερασματικά, οι συγγραφείς του άρθρου καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να προσφέρει σημαντικά οφέλη, μειώνοντας ατυχήματα, εγκληματικότητα και αυτοκτονικότητα, αλλά δεν πρέπει να αποτελεί τη μοναδική στρατηγική αντιμετώπισης της ΔΕΠΥ. Συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής και ψυχολογικής υποστήριξης διασφαλίζει καλύτερα αποτελέσματα.