Η βιταμίνη D είναι πολύ σημαντική για τη ρύθμιση των επιπέδων σημαντικών μετάλλων και ιχνοστοιχείων στο σώμα. Όμως, όπως σε κάθε τι, η υπερβολική πρόσληψη, μπορεί να επιφέρει τα αντίθετα απότελέσματα για τον οργανισμό μας.
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, πολλοί άνθρωποι λαμβάνουν συμπληρώματα για να έχουν επάρκεια βιταμίνης D. Ποια συμπτώματα δείχνουν όμως ότι πρέπει να σταματήσετε να παίρνετε συμπληρώματα;
Η βιταμίνη D βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων ασβεστίου και φωσφορικών, θρεπτικών συστατικών απαραίτητων για την υγεία των οστών, των δοντιών και των μυών.
Επειδή ο ήλιος είναι η κύρια πηγή βιταμίνης D, πολλοί άνθρωποι κινδυνεύουν από ανεπάρκεια κατά τους χειμερινούς μήνες.
Σε αυτούς περιλαμβάνονται όσοι δεν περνούν αρκετό χρόνο σε εξωτερικούς χώρους ή φορούν ρούχα που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της επιδερμίδας τους.
Η ανεπάρκεια βιταμίνης D μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως κόπωση, πόνους στα οστά και τη μέση, κατάθλιψη και απώλεια μαλλιών. Αυτό γεννά την ανάγκη λήψης συμπληρωμάτων βιταμίνης D.
Εν όψει καλοκαιριού και αύξησης του χρόνου ηλιοφάνειας, πότε πρέπει κανείς να σταματήσει τη λήψη συμπληρωμάτων για να μην κινδυνεύσει η υγεία του;
Σύμφωνα με τους ειδικούς, όσοι δεν παίρνουν αρκετή βιταμίνη D από τις τροφές και δεν τους βλέπει αρκετά ο ήλιος κατά τους χειμερινούς μήνες, πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο λήψης ενός συμπληρώματος που περιέχει 10 μικρογραμμάρια βιταμίνης D.
Το σώμα συνθέτει συνήθως αρκετή βιταμίνη D από το φυσικό ηλιακό φως, από την άνοιξη και μετά, αλλά και μέσω της κατανάλωσης τροφών, όπως οι κρόκοι αυγών, το συκώτι, τα λιπαρά ψάρια και το κόκκινο κρέας.
Η λήψη βιταμίνης D για παρατεταμένο χρονικό διάστημα θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας, λόγω της συσσώρευσης ασβεστίου και των επιπτώσεων στα νεφρά, τα οστά και την καρδιά.
Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
– κόπωση
– απώλεια βάρους
– υπερβολική δίψα
– αφυδάτωση
Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι δεν πρέπει να υπερβαίνετε τη λήψη 100 μικρογραμμαρίων την ημέρα, καθώς μπορεί να βλάψετε την υγεία σας.
Αυτό ισχύει για τους ενήλικες, συμπεριλαμβανομένων των εγκύων και των γυναικών που θηλάζουν, των ηλικιωμένων, καθώς και των παιδιών ηλικίας 11 έως 17 ετών.
Τα παιδιά ηλικίας ενός έως δέκα ετών δεν πρέπει να λαμβάνουν πάνω από 50 μικρογραμμάρια την ημέρα.
Τα βρέφη κάτω των 12 μηνών δεν πρέπει να λαμβάνουν πάνω από 25 μικρογραμμάρια την ημέρα.
