Η τελευταία γενιά του Discovery έχει παρουσιαστεί και έχει κερδίσει τα πλέον κολακευτικά σχόλια για τη σχεδίασή του. Για τις επιδόσεις του σε άσφαλτο και χώμα θα περιμένουμε τα πρώτα reviews, αλλά το πρόσφατο σερί της Land Rover μας προϊδεάζει για τα καλύτερα.

Στην πρώτη γενιά του μοντέλου, στα βάθη των 90’s, τα πράγματα ήταν λίιιιιγο διαφορετικά. Το Discovery ήταν εξαιρετικό εκτός δρόμου, συμμετείχε και νικούσε στο Camel Trophy, όμως στον δρόμο έτεινε προς τρακτέρ. Η ποιότητα κύλισης συναγωνιζόταν αυτή των αστικών λεωφορείων, η ευπάθεια στους πλευρικούς ανέμους αυτή των ΚΤΕΛ και η οδική συμπεριφορά μπορούσε άνετα να κοντράρει τον Hall of Famer της τούμπας για το Top Gear, Reliant Robin. Στη δεύτερη γενιά κάπως βελτιώθηκε η κατάσταση, αλλά και πάλι ανταγωνιστικό δεν το έλεγες.

Η αγωνιστική ομάδα του Matt Neal, δρώντας ως γνήσιοι πατριώτες, ανέλαβαν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα και να μετατρέψουν τον ” Άγγλο ασθενή” σε “Λεοντόκαρδο”. Και από εκεί ακριβώς ξεκίνησαν. Από την καρδιά. Ο πεντακύλινδρος ντίζελ πήρε την άγουσα για κάποια μάντρα σκραπ, δίνοντας τη θέση του σε ένα μοτέρ από Μ3 Ε36. Επειδή το περιστατικό ήταν σοβαρό, επιστρατεύτηκε ο S52 των 3.2 λίτρων και 321 ίππων που “φώλιαζε” στα σπλάχνα της Μ3 Εvo και έθεσε τις βάσεις για τον μυθικό S54 της Μ3 Ε46. Αν σου φαίνεται απίθανο το συγκεκριμένο engine swap, πού να διαβάσεις και τη συνέχεια.

Η εύκολη -λέμε τώρα- λύση θα ήταν να μπει το τροπέτο, κατόπιν “σφαξίματος” του πατώματος και να γίνει το Discovery drift machine. Επειδή τα γονίδια της Land Rover είναι πιο “σκληρά” και από τα λευκά αιμοσφαίρια του Wolverine, η τετρακίνηση παρέμεινε σε μια “Φρανκενσταϊν-οειδή” εκτέλεση. Το κιβώτιο και το εμπρός διαφορικό είναι εργοστασιακά, το πίσω από την Μ3 και το κεντρικό προέρχεται από μια Porsche 996 C4. Η Scotland Yard σε συνεργασία με το Τμήμα Μηχανολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, διεξάγουν έρευνα για να διαπιστώσουν το πώς δεν έγινε κομμάτια η μετάδοση στην πρώτη γκαζιά.

Για την ακρίβεια, όχι μόνο δεν διαλύθηκε, αλλά τερμάτισε και 37ο σε 84 συμμετοχές του ράλι Sommerset Stages επικρατώντας διαφόρων Escort RS και Impreza STI. Να θυμίσουμε ότι ο Matt Neal έχει κερδίσει 3 φορές τον τίτλο του BTCC, άλλες 6 τον τίτλο στους ιδιώτες, ενώ κατέχει το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων του πρωταθλήματος χωρίς εργοστασιακή υποστήριξη (το 2005 και το 2006).

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px 'Helvetica Neue'; color: #454545}

Δείτε το βίντεο:

ΠΗΓΗ: autoblog.gr