Θα μπορούσε να πει κανείς- σύμφωνοι, με μια δόση δραματοποίησης- ότι ζούμε, πια, σε μια… αεισκότεινη εποχή, στην οποία το ρόλο του βασικού πρωταγωνιστή κρατά ο απεχθής κορωνοϊός.
Τα νούμερα των κρουσμάτων και των συνανθρώπων μας που δεν τα κατάφεραν συνεχίζουν να ανεβαίνουν, παρά το γεγονός πως αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων και η δική μας, τα έχουν πάει αρκετά καλά στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Ο Covid-19 «ευθύνεται», μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, για περισσότερους από 1.117.572 θανάτους παγκοσμίως (σε σχεδόν 40.348.737 καταγεγραμμένα κρούσματα), με το νούμερο, δυστυχώς, ν’ αναμένεται ν’ αυξηθεί κι άλλο με το πέρασμα του χρόνου.
Ωστόσο, όσο σκληρό και αποκρουστικό κι αν ακούγεται αυτό, οι συγκεκριμένοι αριθμοί δεν (θα) είναι τίποτα σε μερικά χρόνια, μιας και έρχεται ένα παρόμοιας «υφής» τέρας που αναμένεται να στοιχίζει ετησίως την ζωή σε άνω των 10.000.000 ανθρώπων παγκοσμίως- μια σκέψη που προκαλεί αποτροπιασμό και είναι δυσκολοχώνευτη, καθώς το συγκεκριμένο νούμερο θα ξεπεράσει τη νο1 αιτία θανάτου στον κόσμο (τον καρκίνο, φυσικά).
Όσο κι αν μοιάζει παράλογο τη δεδομένη στιγμή, αυτό το τέρας ακούει στο όνομα «αντιβιοτικά» και την αλόγιστη, σε βαθμό κακουργήματος, χρήση τους από τους πολίτες κάθε χώρας που οδηγεί στο να καθίσταται πάρα πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν μερικές λοιμώξεις.
Και το ακόμα πιο στενόχωρο είναι πως η Ελλάδα «πρωτοστατεί» στην παράλογη κατανάλωση των αντιβιοτικών, μιας και είναι μόλις ένα από τα έξι κράτη σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση που επιτρέπεται η χορήγηση των συγκεκριμένων φαρμάκων χωρίς ιατρική συνταγή (αν και προσφάτως ψηφίστηκε νόμος που επέβαλε την συνταγογράφησή τους, το γεγονός πως- σύμφωνα με τα όσα λένε οι κυβερνώντες- δεν είχε προσαρμοστεί το σύστημα της ηλεκτρονικής παροχής συνταγών, οδήγησε στην απόσυρσή του).
Διαβάστε τη συνέχεια
