Στην εκπομπή «Αυτοψία» και στον Αντώνη Σρόιτερ μίλησε ο Βασίλης Ζούλιας για την περιπέτεια του με τα ναρκωτικά.
«Κάποιος ξεκινάει τη χρήση ουσιών επειδή νιώθει άσχημα για τον εαυτό του και πονάει. Όταν ξεκίνησα τη χρήση είχα ένα συναισθηματικό πόνο να καλύψω, γύρω στα 15 με 17 και βρήκα ας πούμε το φάρμακο μου για να καλύψω τον έντονο συναισθηματικό μου πόνο και το κενό. Γεννιέσαι ναρκομανής δε γίνεσαι. Γεννιέσαι εθισμένη προσωπικότητα να το πω πιο σωστά… » είπε ο γνωστός σχεδιαστής.
«Η χρήση έγινε για να καλύψω το συναισθηματικό κενό, για διασκέδαση και η διασκέδαση κατέληξε σε ένα μαρτύριο, που τα λεπτά πέρναγαν πολύ αργά. Δοκίμασα όλα τα ναρκωτικά και το ναρκωτικό της αρέσκειας μου ήταν η ηρωίνη για τα τελευταία 8 χρόνια της χρήσης μου. Η πορεία μου ήταν καταστροφική. Δούλευα, αλλά επειδή είχα ταλέντο , οι εκδότες, οι φωτογράφοι και τα μοντέλα έκαναν υπομονή αφού η δουλειά έβγαινε, αλλά γινόταν ένα μπάχαλο. Μπορεί να φόραγα ‘ένα πουκάμισο με μανικετόκουμπα, να είχα πάει στην τουαλέτα να βαρέσω και μετά να γύρναγα και το πουκάμισο να είχε αίματα. Με ρώταγε μία διευθύντριά μου τι έχουν τα χέρια μου. Αργούσα, δεν έκανα επιστροφές στα καταστήματα. Η χρήση μου κράτησε περίπου 14 χρόνια, από τα 15 μέχρι 29. Η ψυχολογία ήταν η ψυχολογία του ναρκομανούς. Συνεχώς ανικανοποίητο συναίσθημα και συνεχώς πόνος. Το σημαντικό είναι κάποιος εθισμένος άνθρωπος να φτάσει σε ένα συναισθηματικό πάτο, γιατί τα εξωτερικά πράγματα στη ζωή μου ήταν οκ. Ήμουν πρεζάκι του σαλονιού», εξομολογήθηκε ο Βασίλης Ζούλιας.
