Το 1951 ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος οδήγησε στην πρώτη περίπτωση καταδίκης Υπουργού από το Ειδικό Δικαστήριο μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η υπόθεση έγινε γνωστή ως σκάνδαλο Χατζηπάνου.
Ο Πάνος Χατζηπάνος ήταν επί σειρά ετών βουλευτής Ευβοίας και Υπουργός Μεταφορών στις διαδοχικές κυβερνήσεις συνεργασίας Κόμματος των Φιλελευθέρων και Λαϊκού Κόμματος.
Μετά την απελευθέρωση της χώρας από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής η νέα ελληνική κυβέρνηση είχε αναθέσει σε μια κοινοπραξία όλων των εταιρειών πετρελαιοειδών της Ελλάδας, την εισαγωγή και διανομή πετρελαίου στη χώρα. Όμως τον Ιανουάριο του 1949 αποφασίστηκε ότι έπρεπε να βρεθεί μια οικονομικότερη λύση και έτσι αποφασίστηκε η διενέργεια μειοδοτικού διαγωνισμού.
Μετά το τέλος του διαγωνισμού ο Πάνος Χατζηπάνος αρνήθηκε να επικυρώσει τις συμβάσεις με τους μειοδότες και παρά τις συστάσεις υψηλόβαθμων στελεχών του Υπουργείου αποφάσισε να αναθέσει τη διανομή απ’ ευθείας σε μια εταιρεία, στην οποία εταίρος ήταν μια γνωστή του υπουργού με το όνομα Όλγα Κυριαζοπούλου.
Η αντιπολίτευση αλλά και οι εφημερίδες της εποχής αντέδρασαν σφοδρά στην πρωτοφανή απόφαση του υπουργού και η βουλή αναγκάστηκε να συστήσει προανακριτική επιτροπή για να διερευνήσει τις κατηγορίες κατά του υπουργού. Το πόρισμα της προανακριτικής, στις 21 Ιουλίου του 1950, οδήγησε τον Πάνο Χατζηπάνο στο Ειδικό Δικαστήριο με την κατηγορία της απιστίας κατά του Δημοσίου αφού η απευθείας ανάθεση ζημίωσε το κράτος.
Η δίκη ξεκίνησε στις 11 Ιανουαρίου του 1951 και κράτησε για περίπου ένα μήνα. Στις 15 Φεβρουαρίου 1951 το Ειδικό Δικαστήριο κήρυξε τον Πάνο Χατζηπάνο ένοχο απιστίας κατά του Δημοσίου άνευ ιδιοτελείας (δεν αποδείχθηκε ότι αποκόμισε ο ίδιος προσωπικό όφελος) και τον καταδίκασε σε φυλάκιση δύο μηνών με τριετή αναστολή.
Το σκάνδαλο Χατζηπάνου ήταν η δεύτερη περίπτωση καταδίκης Υπουργού από το Ειδικό Δικαστήριο στην ιστορία του νέου ελληνικού κράτους μετά τα Σιμωνιακά του 1876.
