Πόσο διεστραμμένα και στρεβλά αξιολογικά κριτήρια έχουν αυτοί οι άνθρωποι! Πόσο μα πόσο αμβλυμμένο είναι το ηθικό τους αισθητήριο!
Αυτή είναι η πνευματικά και ηθικά χρεωκοπημένη «προοδευτικιά διανόηση»!
Το χείριστον όλων είναι η τοποθέτηση κάποιου προφέσσορα που γράφει τα κάτωθι:» Όμως, τέτοια κείμενα είναι απολύτως περιθωριακά και σχεδόν κανείς στην εκκλησία δεν ασχολείται με αυτά που λένε. Πρώτα από όλα, είναι κείμενα σκληρών ζηλωτικών οργανώσεων και όχι της επίσημης εκκλησίας. Δεύτερον, κανένας δεν τα δινει σημασία. Οι γονείς σίγουρα όχι, οι παπάδες επίσης».
Η ακίβδηλη ευαγγελική αλήθεια και η γνήσια ορθόδοξη χριστιανική ηθική διδασκαλία χαρακτηρίζονται «περιθωριακά κείμενα» και «κείμενα σκληρών ζηλωτικών οργανώσεων και όχι της επίσημης Εκκλησίας». Κύριε, εις ποίους καιρούς τετήρηκας ημάς!Για μία ακόμη φορά οι ορθόδοξες ιεραποστολικές αδελφότητες, με την τεράστια θρησκευτική, εθνική και κοινωνική προσφορά, αποτελούν κάρφος στους οφθαλμούς των εκκοσμικευμένων «χριστιανών» της «πλατείας και ευρυχώρου οδού». Επειδή δεν προβαίνουν σε ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς και αβαρίες επί θεμάτων ορθοδόξου δόγματος και ήθους. Επειδή δεν λανσάρουν ένα βολικό και ακίνδυνο χριστιανισμό, γράφει ο Λυκούργος Νάνης στο aktines.blogspot.com.
Ακόμη και αν δεχθούμε τον αυθαίρετο και αναπόδεικτο ισχυρισμό του με βάση τον οποίο «κανένας δεν τα δίνει σημασία», κάτι τέτοιο δεν έχει καμία ουσιαστική σημασία, αφού το ζήτημα δεν είναι ποσοτικό αλλά ποιοτικό. Το ευλογημένο «λείμμα», το «μικρόν ποίμνιον», μένει πιστό στην ευαγγελική και αγιοπατερική παρακαταθήκη αψηφώντας τους κοάζοντες ψευτοπροοδευτικούς βατράχους καθώς και τους οπαδούς της ανεξέλεγκτης εκκλησιαστικής «οικονομίας», γράφε ασυδοσίας και ηθικής αναρχίας, κεκαλυμμένης με «εκκλησιαστικό μανδύα…
Υ.Γ. Αφού «κανείς δεν τα δίνει σημασία», κατά τον κύριο προφέσσορα, γιατί κάποιοι «λύσσαξαν» να τα αποδομήσουν στη συνείδηση των παιδιών και των γονέων;;;
ΕΥΓΕ σε εκείνους που μοίρασαν τον παιδικό οδηγό εξομολόγησης. Είμαστε σίγουροι ότι η αξιέπαινη ενέργειά τους θα βρει και άλλους μιμητές.»«Ου δε επλεόνασεν ή αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν ή χάρις» (‘Ρωμ. 5, 20)
