Αθηροσκλήρωση είναι μια διαδικασία κατά την οποία υπολείμματα λιπώδους υλικού, που ονομάζεται πλάκα, συσσωρεύεται στα τοιχώματα των αρτηριών, μειώνοντας ή μπλοκάροντας εντελώς τη ροή του αίματος.

Αν και οι ακριβείς αιτίες για την αθηροσκλήρωση δεν είναι σαφείς, πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αρχίζει με μια βλάβη στο εσωτερικό τοίχωμα της αρτηρίας, που ονομάζεται ενδοθήλιο.

Ουσίες που ταξιδεύουν στο αίμα, όπως η χοληστερόλη, τα λίπη και άλλα κυτταρικά προϊόντα αποβλήτων, συσσωρεύονται μέσα στην κατεστραμμένη περιοχή του αρτηριακού τοιχώματος. Χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν μέσα σε αυτήν τη συσσώρευση υλικών κάνουν τα μόρια της χοληστερόλης να οξειδώνονται.

Αυτό ξεκινά μια φλεγμονώδη αντίδραση στην οποία τα ενδοθηλιακά κύτταρα στην περιοχή της βλάβης απελευθερώνουν χημικές ουσίες που σηματοδοτούν μια “κλήση για βοήθεια”. Ο οργανισμός ανταποκρίνεται και στέλνει μονοκύτταρα από τη ροή του αίματος στην θέση της βλάβης.

Η διέγερση από την οξειδωμένη χοληστερόλη μετατρέπει αυτά τα μονοκύτταρα σε μακροφάγα. Τα μακροφάγα τρώνε και χωνεύουν τα μόρια της χοληστερόλης. Ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, τα μακροφάγα μετατρέπονται σε αφρώδη κύτταρα, τα οποία συσσωρεύονται και σχηματίζουν πλάκα.

Καθώς η πλάκα αυξάνει σε μέγεθος, το αρτηριακό τοίχωμα πυκνώνει και σκληραίνει. Ταυτόχρονα, τα λεία μυϊκά κύτταρα εντός του αρτηριακού τοιχώματος αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται. Τα περισσότερα από τα λεία μυϊκά κύτταρα κινούνται προς την επιφάνεια της πλάκας. Αυτά τα κύτταρα συμβάλλουν στον σχηματισμό ενός στέρεου, ινώδους υλικού που καλύπτει την πλάκα.

Τελικά η δίοδος μέσα από την αρτηρία στενεύει τόσο, ώστε μειώνει τη ροή του αίματος και την ποσότητα του οξυγόνου που μπορούν τα όργανα να πάρουν από το αίμα. Με την πάροδο του χρόνου το “καπάκι” της πλάκας μπορεί να διαβρωθεί και να σπάσει, απελευθερώνοντας την πλάκα στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτή η πλάκα μπορεί να συμβάλλει στον σχηματισμό ενός θρόμβου αίματος, ο οποίος με την σειρά του μπορεί να σταματήσει εντελώς τη ροή του αίματος μέσα σε μια αρτηρία.

Ως αποτέλεσμα, η παροχή αίματος στην περιοχή γύρω από την φραγμένη αρτηρία είναι τόσο περιορισμένη, που “σκοτώνει” τον περιβάλλοντα ιστό.

Πηγή:iatropedia.gr