Η κατανάλωση καφέ ενδέχεται να επιφέρει μειωμένο κίνδυνο εκδήλωσης νόσου Πάρκινσον για ανθρώπους που φέρουν γονιδιακή μετάλλαξη, η οποία συσχετίζεται με την κινητική διαταραχή, βάσει νέας μελέτης του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης στις ΗΠΑ που δημοσιεύεται στο Neurology.

Η επικεφαλής της μελέτης, Δρ Grace Crotty, κάνει λόγο για «πολλά υποσχόμενα ευρήματα που ενθαρρύνουν τη μελλοντική διεξαγωγή περαιτέρω ερευνών που θα διερευνήσουν την καφεΐνη και σχετιζόμενες με αυτήν θεραπείες για τη μείωση της πιθανότητας να εκδηλώνουν νόσο Πάρκινσον οι φορείς του συγκεκριμένου γονιδίου».

«Είναι εξίσου πιθανό τα επίπεδα καφεΐνης στο αίμα να μπορούν να λειτουργήσουν ως βιοδείκτης που θα συμβάλει στο να εντοπιστεί ποια άτομα που φέρουν το συγκεκριμένο γονίδιο μπορεί να εκδηλώσουν τη νόσο, υπό την προϋπόθεση ότι τα επίπεδα καφεΐνης παραμένουν σχετικά σταθερά» προσθέτει η Δρ. Crotty.

Προγενέστερες μελέτες έχουν καταδείξει ότι η καφεΐνη μπορεί να έχει προστατευτική δράση έναντι της εκδήλωσης της νόσου Πάρκινσον σε ανθρώπους χωρίς γενετική προδιάθεση.

Η νέα αυτή μελέτη ήλθε να εστιάσει στη μετάλλαξη του γονιδίου LRRK2 που αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης της δεύτερης συχνότερης προοδευτικά εξελισσόμενης εκφυλιστικής νόσου του εγκεφάλου μετά τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Δεν εκδηλώνουν, ωστόσο, νόσο Πάρκινσον όλοι οι φορείς του συγκεκριμένου γονιδίου, και οι επιστήμονες επιχειρούν να εντοπίσουν και άλλους γενετικούς ή περιβαλλοντικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση.

Θα μπορούσε ο καφές -η έλλειψή του- να είναι ένας από αυτούς;

Για τις ανάγκες της μελέτης πραγματοποιήθηκε σύγκριση μεταξύ ομάδας 188 πασχόντων από νόσο Πάρκινσον και 180 μη πασχόντων. Σε αμφότερες τις ομάδες περιλαμβάνονταν άτομα με και άνευ μετάλλαξης του γονιδίου LRRK2.

Μεταξύ των ατόμων με τη γονιδιακή μετάλλαξη, οι πάσχοντες από νόσο Πάρκινσον είχαν 76% χαμηλότερη συγκέντρωση καφεΐνης στο αίμα τους συγκριτικά με τους μη πάσχοντες. Και μεταξύ των υπολοίπων, οι πάσχοντες από Πάρκινσον είχαν 31% χαμηλότερη συγκέντρωση καφεΐνης στο αίμα τους έναντι όσων δεν έπασχαν από τη νόσο.

Οι άνθρωποι που είχαν εκδηλώσει νόσο Πάρκινσον και ήταν φορείς του μεταλλαγμένου γονιδίου κατανάλωναν ποσοστό 41% λιγότερης καφεΐνης την ημέρα συγκριτικά με τα άτομα με ή χωρίς τη μετάλλαξη που δεν είχαν εκδηλώσει την κινητική διαταραχή.

Η Δρ Crotty αποσαφήνισε ότι η μελέτη αξιολόγησε τους συμμετέχοντες σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή, συνεπώς δεν μπορεί να συνδράμει τους ερευνητές στην κατανόηση της όποιας μακροπρόθεσμης επίδρασης μπορεί να έχει η καφεΐνη στον κίνδυνο εκδήλωσης ή εξέλιξης της νόσου Πάρκινσον.

Παράλληλα υπογραμμίζεται ότι η παρούσα μελέτη δεν αποδεικνύει αιτιώδη συσχέτιση, εξ ου και απαιτούνται περισσότερες σχετικές έρευνες στο συγκεκριμένο πεδίο.