Τα αποτελέσματα δημοσκόπησης της εταιρείας ΑLCO για το περιοδικό ΖΕRO δείχνουν μία αλλαγή σκηνικού σχετικά με τη γνώμη της ελληνική κοινωνίας για το ευρώ.
Συγκεκριμένα στην ερώτηση για την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη πριν από 15 χρόνια, οι συμμετέχοντες στην έρευνα απάντησαν πως ήταν λανθασμένη απόφαση σε ποσοστό 58% και σωστή σε ποσοστό 38%.
Μάλιστα το 41% των ερωτηθέντων πιστεύουν πως η Ευρωζώνη δεν θα συνεχίζει να υφίστεται και το 40% πως θα συνεχίσει.
.
Η πολιτική της λιτότητας που επιβάλει το Βερολίνο σε ολόκληρη την Ευρώπη μόνο και μόνο για να ισχυροποιήσει τη δική του θέση απορρίπτεται ολοένα και περισσότερο από τους Ελληνες, οι οποίοι πλέον αρχίζουν να ξεπερνούν το φόβο και την απειλή των χειρότερων αν φύγει η χώρα μας από την Ευρωζώνη και επιζητούν πλέον κάτι τέτοιο ως σωτηρία.
Έχουν περάσει περίπου 6 χρόνια από την είσοδο της Ελλάδας στο μνημόνιο και η χώρα παραμένει σε καθεστώς αυστηρής επιτήρησης και οικονομικής εξάρτησης από τους δανειστές της.
Ενώ υποτίθεται πως η ”βοήθεια” των δανειστών θα έδινε μία ”ανάσα” στην χώρα, βλέπουμε συνεχώς την ανεργία να αυξάνεται, να φτωχοποιούνται ακόμα περισσότερο τα νοικοκυριά, τους νέους να φεύγουν στο εξωτερικό, τις αυτοκτονίες να συνεχίζονται και την κοινωνία να παραμένει ”παγωμένη” και ανήμπορη να αντιδράσει μπροστά σε αυτή την λαίλαπα.
Η χώρα μας υποτίθεται ότι μπήκε στο Μνημόνιο για 2 βασικούς λόγους: 1. για να βελτιώσει τη χαμηλή της ανταγωνιστικότητα και να αυξήσει το ΑΕΠ της και 2. για να βελτιώσει τα δημοσιονομικά της στοιχεία και ειδικότερα, το πρωτογενές της έλλειμμα και το δημόσιο χρέος.
Τι είδαμε όμως να συμβαίνει πραγματικά; Η ανταγωνιστικότητα, αντί να βελτιωθεί, επιδεινώθηκε. Το ΑΕΠ, αντί να αυξηθεί, μειώνεται συνεχώς λόγω της ύφεσης, το πρωτογενές έλλειμμα μειώθηκε μόνο πλασματικά, λόγω της στάσης πληρωμών του Ελληνικού Δημοσίου στο εσωτερικό της χώρας, ενώ το δημόσιο χρέος παρά τη μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος, αυξάνεται δραματικά.
Όλο αυτό το διάστημα είδαμε την υπερφορολόγηση να αυξάνεται με δραματικό τρόπο. Οι κυβερνήσεις που πέρασαν απέτυχαν να πατάξουν την φοροδιαφυγή. Δεν εκμεταλλεύθηκαν σε καμία περίπτωση την λίστα Λαγκάρντ, Φαλτσιανί, ούτως ώστε να ”τσιμπήσουν” του μεγαλοκαρχαρίες που έβγαλαν, άλλοι με δόλιο τρόπο και άλλοι νομίμως τα χρήματα στο εξωτερικό. Έτσι λοιπόν προτιμήθηκαν οι οριζόντιες, τυφλές περικοπές, από τη στοχευμένη μείωση των δαπανών του δημοσίου. Η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι κυβερνήσεις που πέρασαν δεν δημιούργησαν ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας των πιο αδύνατων, με αποτέλεσμα εκατομμύρια συνανθρώπων μας να βρίσκονται πλέον κάτω από το όριο της φτώχειας.
