Για όλους έρχεται η ώρα. Κάποια στιγμή, σε κάποια ηλικία, όπως και να γίνει όλοι μας θα περάσουμε από έναν θάλαμο νοσηλείας. Κι αν είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να έχουμε τον μαγικό αριθμό μιας χρυσοπληρωμένης ιδιωτικής ασφάλειας, έχει καλώς, αν όμως όχι, τότε η κακή μας μοίρα θα μας οδηγήσει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Και τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα.
Ως κόρη γιατρού είχα πάντοτε μια εκτίμηση στα δημόσια νοσοκομεία, γιατί θυμόμουν τα λόγια του: Στα ιδιωτικά νοσοκομεία είσαι πάντα ασθενής- πελάτης, στα δημόσια είσαι ασθενής, σκέτο. Βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην από τη στιγμή που η οικονομική κρίση χτύπησε την πόρτα μας κι έτσι εκείνο το «σκέτο ασθενής», έχει μετατραπεί σε «σκέτο βάρος». Τουλάχιστον αυτό αποκαλύπτει η μαρτυρία του 62χρονου ασθενούς στο usay, ο οποίος επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του.
Οι νοσηλευτές κυριολεκτικά πεθαίνουν για να κρατήσουν τα νοσοκομεία (και τους ασθενείς) ζωντανά
