Οι συχνές ολιγοθερμιδικές δίαιτες «εξπρές», που υπόσχονται γρήγορη απώλεια των περιττών κιλών, τελικά επιφέρουν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, δηλαδή να παχύνουν κάποιον, αντί να τον αδυνατίσουν.

Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν ερευνητές των Πανεπιστημίων του Έξετερ και του Μπρίστολ, με επικεφαλής τον ψυχολόγο Αντριου Χιγκινσον, σύμφωνα με σχετικό άρθρο που δημοσίευσαν στο επιστημονικό έντυπο Evolution, Medicine and Public Health.

Οι επιστήμονες αξιολόγησαν στοιχεία από μελέτες που αφορούσαν ανθρώπους, διάφορα ζώα και πουλιά και βάσει ενός μαθηματικού μοντέλου που σχεδίασαν διαπίστωσαν ότι ουκ ολίγα ζώα -και ο άνθρωπος ανάμεσά τους- ενστικτωδώς αντιδρούν στην περιοδική έλλειψη τροφής με την κατάλληλη άμυνα: παχαίνοντας περισσότερο.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος «διαβάζει» τις δίαιτες ως σύντομης διάρκειας λιμούς. Έτσι, ωθεί το σώμα -για λόγους αυτοσυντήρησης- να αποθηκεύσει περισσότερο λίπος, προκειμένου να έχει απόθεμα για μελλοντικές ελλείψεις τροφής.

Όταν όμως κάποιος δεν καταφεύγει σε αλλεπάλληλες δραστικές δίαιτες κάθε λίγο και λιγάκι, τότε ο εγκέφαλος καθησυχάζεται ότι η προμήθεια της τροφής είναι επαρκής και αξιόπιστη τώρα και στο μέλλον, οπότε δεν έχει λόγο να αποθηκεύσει έξτρα λίπος. Η μελέτη δίνει λοιπόν στην σύγχρονη επιδημία παχυσαρκίας μια ερμηνεία από εξελικτική σκοπιά, θεωρώντας ότι το πάχος αποτελεί άμυνα για λόγους επιβίωσης.

Όταν οι σημερινοί άνθρωποι εμπλέκονται σε ένα φαύλο κύκλο με δίαιτες, τελικά άθελά τους πείθουν τον εγκέφαλό τους ότι πρέπει να αποθηκεύσει περισσότερο λίπος για να μη λιμοκτονήσει ο οργανισμός τους.

«Το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος για να χάσει βάρος», σύμφωνα με τον Δρ Χίγκινσον, «είναι να κινηθεί σταθερά. Να τρώει κάθε μέρα ελαφρώς λιγότερο από ό,τι θα έκανε, αλλά να το κάνει αυτό συνεχώς. Και παράλληλα να ασκείται σωματικά. Τότε έχει περισσότερες ελπίδες να πετύχει ένα υγιές βάρος, από ό,τι αν ακολουθεί συνεχώς δίαιτες με χαμηλές θερμίδες».

ΠΗΓΗ: in.gr