Μπορείς να σπουδάσεις πολλά πράγματα και να τα μάθεις αρκετά καλά, όμως δεν υπάρχει καμιά σχολή για το πως να κάνεις επιτυχημένες σχέσεις. Δεν διδάσκεται πουθενά για παράδειγμα το μάθημα “Πως να μη είσαι ένας κακός σύντροφος”.

Το μόνο που μπορείς να βρεις εκεί έξω είναι κάποιες συμβουλές πάνω στις σχέσεις, προσδοκίες και πάρα πολλές ρομαντικές ταινίες.

Μια μεγάλη αλλά πικρή αλήθεια λοιπόν, είναι ότι έχουμε αποκτήσει αρκετές τοξικές συνήθειες στις σχέσεις μας τις οποίες όχι μόνο τις θεωρούμε φυσιολογικές, αλλά τις λατρεύουμε κιόλας. Αναπαράγονται ξανά και ξανά αποτελώντας λάθος στερεότυπα προς κατανάλωση είτε μέσα από τον κινηματογράφο, τη μουσική και την τέχνη γενικότερα, υιοθετώντας το πρότυπο της ”ολοκληρωτικής” αγάπης του “ή όλα ή τίποτα”.

Αντιθέτως τα πράγματα που κάνουν όντως μια σχέση καλή, σταθερή, υγιή και πλήρη δεν είναι και τόσο συναρπαστικά, ούτε πουλάνε τόσο στη μεγάλη οθόνη όπου μόνο το ‘complicated’ και το ‘δραματικό’ κάνει νούμερα το οποίο πάντοτε συνοδεύεται από τοξική συμπεριφορά.

Έξι τέτοιες συνήθειες που αν και καταστροφικές για μια σχέση λανσάρονται σαν φυσιολογικές αναφέρονται αμέσως παρακάτω:

1. Οι προσδοκίες ότι ο σύντροφός μας θα επιδιορθώσει το γενικότερο συναισθηματικό μας κενό

Aς είμαστε ειλικρινείς, έχουμε όλοι τσακωθεί αμέτρητες φορές με τον σύντροφό μας μόνο και μόνο επειδή είχαμε μια κακή ημέρα και χωρίς να φταίει σε κάτι. Μάλιστα τον έχουμε κατηγορήσει άλλες τόσες επειδή δεν ήταν εκεί για εμάς όταν τον χρειαζόμασταν και περνούσαμε δύσκολα. Εδώ όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Το κενό ανάμεσα στο να είναι κάποιος υποστηρικτικός και στο να είναι υποχρεωμένος να βοηθήσει εμάς.

Αυτό που πρέπει λοιπόν να ισχύει, είναι ότι ο καθένας οφείλει να τρέχει τη ζωή του και να μπορεί να σταθεί μόνος στα πόδια του χωρίς να εξαρτάται από τον άλλον. Γι’ αυτό απλά ρωτάμε: “Μπορείς να με ακούσεις; Δεν είμαι καλά, είσαι σε φάση να το μοιραστώ μαζί σου;”. Χωρίς να τον υποχρεώνουμε να το κάνει, ούτε να μαλώνουμε μαζί του εάν δεν είναι σε θέση να το κάνει.

Δεν θα φτιάξει κανείς άλλος τη ζωή μας παρά μόνο εμείς οι ίδιες. Εμείς ευθυνόμαστε για την ευτυχία μας.

2. Θέτουμε τη δικαιοσύνη και την ισορροπία ως προτεραιότητες στη σχέση

Προφανώς και αυτές οι δυο αξίες είναι αξιοθαύμαστες όμως καμιά φορά είναι αρκετά δύσκολο να τηρηθούν στο ακέραιο μέσα στην κάθε σχέση. Αν προσπαθούμε συνεχώς να υπολογίσουμε πόσο προσπαθούμε εμείς και πόσο ο σύντροφός μας για να βγάλουμε την εξίσωση και τον κατηγορούμε ότι εμείς καταβάλουμε περισσότερη προσπάθεια από εκείνον τότε χάνουμε το νόημα.