Το Θωρηκτό Αβέρωφ απέπλευσε νωρίς το πρωί από το Τροκαντερό μετά από 14 χρόνια παραμονής του εκεί για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά όπου θα πραγματοποιηθούν εργασίες επισκευής και συντήρησης.
Πρόκειται για ένα πολεμικό πλοίο σύμβολο της σύγχρονης Ελλάδας το οποίο δεν γνώρισε ποτέ την ήττα. Το 1941 λόγω της τότε παλαιότητάς του η ελληνική κυβέρνηση της εποχής είχε την φαεινή ιδέα να το βυθίσει. Όμως εξεγέρθηκε το πλήρωμα και μαζί με το πλοίο πήγε στην Αλεξάνδρεια και επέστρεψε στην απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς.
Θα πραγματοποιηθούν εργασίες συντήρησης, στα ύφαλα και στα εξωτερικά καταστρώματά του καθώς και στοχευμένες αναβαθμίσεις εσωτερικών χώρων, με εκτιμώμενη διάρκεια των εργασιών τους δύο μήνες.
Για την εκτέλεση των εργασιών έχουν εξασφαλισθεί χορηγίες που θα καλύψουν μέρος των αναγκών προμήθειας υλικών και παροχής υπηρεσιών.
Ο δεξαμενισμός του «Αβέρωφ» είναι επιτακτικός, καθώς και η εκτέλεση εργασιών συντήρησης για την ασφαλή πλευστότητά του, προκειμένου να διατηρηθεί ο ρόλος του, ως πλωτό μνημείο της Ελληνικής Ναυτικής Ιστορίας.
Το Θωρηκτό Αβέρωφ, από την παραλαβή του έως σήμερα δεν υπέστειλε από τον ιστό του την Ελληνική Σημαία, αποτελώντας έτσι το μοναδικό κομμάτι Ελληνικής επικράτειας που παραμένει ελεύθερο αδιαλείπτως τα τελευταία 106 χρόνια
Παρά το γεγονός ότι αναφέρεται ως θωρηκτό, είναι θωρακισμένο καταδρομικό, κλάσης ΠΙΖΑ (ήταν ακριβές αντίγραφο του ιταλικού θωρακισμένου καταδρομικού «Pisa» που είχε ναυπηγηθεί το 1907 με βάση σχέδιο του ναυπηγού Ιωσήφ Ορλάντο), το οποίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Oρλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908 - 1911, και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.
Η τότε κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη δαπάνησε 23.650.000 δρχ. για την απόκτησή του. Τα 8.000.000 χρυσές δρχ. προέρχονταν από το 20% της συνολικής κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, που παραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899 (χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης), στην οποία όριζε ότι το ποσό αυτό διατίθεται για την ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα φέρει το όνομά του και θα χρησιμοποιείται ως Εκπαιδευτικό πλοίο και "Σχολή Ναυτικών Δοκίμων". Το υπόλοιπο ποσό (15.650.000 χρυσές δραχμές) καλύφθηκε από το Ταμείο Εθνικού Στόλου.
Πρόκειται για το μοναδικό δείγμα του τύπου (θωρακισμένο καταδρομικό) που διατηρείται στο κόσμο ως σήμερα.
Το πλοίο πήρε μέρος στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο ως ναυαρχίδα του Στόλου, υπό τον Υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη. Κυβερνήτης του πλοίου ήταν ο Πλοίαρχος Σοφοκλής Δούσμανης.
Ο "Αβέρωφ" συμμετείχε στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις ναυμαχίες της Έλλης (3 Δεκεμβρίου 1912) και της Λήμνου (5 Ιανουαρίου 1913), ενάντια στον Οθωμανικό Στόλο, όταν, αξιοποιώντας την ανώτερη ταχύτητά του, και το μέγιστο του βεληνεκούς των πυροβόλων του, αποσπάστηκε από τον υπόλοιπο ελληνικό στόλο, και αναλαμβάνοντας αυτόνομη δράση έτρεψε τον εχθρικό στόλο σε φυγή καταδιώκοντάς τον.
Η τακτική του Κουντουριώτη έδωσε την νίκη και τον αδιαμφισβήτητο έλεγχο του Αιγαίου στην Ελλάδα, και μετέβαλε πλοίο και ναύαρχο σε ζωντανούς μύθους. Για τους Έλληνες ήταν ο "Τυχερός μπάρμπα-Γιώργος", ενώ για τους Τούρκους "Το Διαβολοβάπορο" (Σεϊτάν παπόρ).
