Την μάχη που δίνει με τον καρκίνο αποκάλυψε ο Γάλλος ηθοποιός Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, ηλικίας 86 ετών, σε συνέντευξή του στο τεύχος Σεπτεμβρίου του περιοδικού Premiere.
«Πριν φοβόμουν τον καρκίνο. Όχι πια, έχω έναν!», λέει ο ηθοποιός, ο οποίος πρωταγωνιστεί στην τελευταία ταινία του αυστριακού σκηνοθέτη Μίχαελ Χάνεκε, το «Happy End». Ο Χάνεκε τον είχε ήδη σκηνοθετήσει στο «Amour».
«Όταν υπογράφω αυτόγραφα -είναι δύσκολο, καθώς δεν βλέπω πια σε μεγάλο βαθμό, αλλά τι να γίνει- υπογράφω 'Ζαν-Λουί Τρεντινιάν' και διευκρινίζω από κάτω 'στο τέλος της ζωής του'», αστειεύεται χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για την ασθένειά του.
Στο φεστιβάλ των Καννών, στο διαγωνιστικό μέρος του οποίου συμμετείχε το «Happy End», είχε εξηγήσει πως θέλει να επαναλάβει τον Δεκέμβριο στο θέατρο Antoine του Παρισιού και μετά την ερχόμενη χρονιά στη Λιόν την παράσταση που είχε ανεβάσει την άνοιξη στην αίθουσα Πλεγιέλ στο Παρίσι με τον ακορντεονίστα Ντανιέλ Μιλ και ένα κουαρτέτο εγχόρδων.
«Θα έπρεπε να σταματήσω, αλλά δεν θέλω. Οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου είναι όταν εργάζομαι, όταν κάνω θέατρο», εξομολογείται.
Ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν είχε ανέκαθεν παράλληλα μια καριέρα στον κινηματογράφο και μια στο θέατρο. Έπαιξε δίπλα στην Μπριζίτ Μπαρντό στο «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» του Ροζέ Βαντίμ ή ακόμη με την Ανούκ Εμέ στο «Ένας άνδρας και μια γυναίκα» του Κλωντ Λελούς, καθώς και με την Ιρέν Ζακόμπ στην «Κόκκινη» του Κισλόφσκι, ενώ έχει κάνει περισσότερες από 120 ταινίες.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 άρχισε τα ποιητικά ρεσιτάλ με την κόρη του, την Μαρί, που έχασε τη ζωή της το 2003 από τα χτυπήματα που της κατέφερε ο σύντροφός της, ο Μπερντράν Καντά, τραγουδιστής του συγκροτήματος Noir Desir.
«Θα μπορούσα να είχα σταματήσει τη ζωή μου τη στιγμή εκείνη», είχε πει. Όμως σπρωγμένος από τους οικείους του, ανέβηκε και πάλι στη σκηνή, βρίσκοντας μια «ψυχοθεραπεία» στο θέατρο και την ποίηση.
