Η συνολική προσέγγιση του Ντόναλντ Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία έχει βελτιωθεί αισθητά τις τελευταίες εβδομάδες.
Ο Τραμπ ξεκίνησε τη δεύτερη θητεία του με μια σωστή προϋπόθεση: ότι ο πόλεμος έχει ουσιαστικά αδιέξοδο και ότι ο τερματισμός του είναι πιο σημαντικός από το να βοηθηθεί η Ουκρανία να επιδιώξει κάποια μακρινή ελπίδα απελευθέρωσης όλων των κατεχόμενων εδαφών.
Τα συναλλακτικά οφέλη του Τραμπ για μια ειρηνευτική συμφωνία Ρωσίας-Ουκρανίας
Στη συνέχεια, τις τελευταίες εβδομάδες, ο Τραμπ έχει επιδιορθώσει τη σχέση του με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ενώ παράλληλα αρχίζει να αναγνωρίζει ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ο δράστης, όχι μόνο όσον αφορά την ευθύνη για την έναρξη του πολέμου, αλλά και λόγω της τρέχουσας απροθυμίας του να τον τερματίσει. Η πρόσφατη συμφωνία ΗΠΑ-Ουκρανίας για τα ορυκτά, η οποία δημιουργεί ένα κοινό συμβούλιο επενδύσεων και εποπτείας, φέρνει τις δύο χώρες πιο κοντά από πολιτική και οικονομική άποψη.
Περαιτέρω αμερικανική βοήθεια και πληροφορίες συνεχίζουν να ρέουν προς την Ουκρανία, παρά τις προηγούμενες κινήσεις για μείωση τους. Ωστόσο, τα ευρωπαϊκά έθνη συνεχίζουν να παρέχουν ακόμη μεγαλύτερη καθαρή βοήθεια από ό,τι εμείς συλλογικά.
Εν τω μεταξύ, ο Ανώτατος Διοικητής των Συμμάχων του ΝΑΤΟ, Αμερικανός Στρατηγός Κρις Καβόλι, δήλωσε στο Κογκρέσο τον περασμένο μήνα ότι η Ουκρανία έχει βελτιώσει τις επιδόσεις της στο πεδίο της μάχης τους τελευταίους μήνες. Η Ρωσία εξακολουθεί να έχει το πλεονέκτημα, αλλά κερδίζει έδαφος μόνο σταδιακά και μέτρια, σε μερικές δεκάδες τετραγωνικά μίλια ανά μήνα.
Ποια είναι η παγίδα που έστησε ο Πούτιν για τον Τραμπ στην Κωνσταντινούπολη
Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν αντιμετωπίσει δημογραφικές προκλήσεις, έχουν καλύψει πολλές από τις θέσεις μάχης στην πρώτη γραμμή και συνέχισαν να ηγούνται παγκοσμίως στην επανάσταση των στρατιωτικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών της δεκαετίας του 2020. Όλα αυτά, κοιτάζοντας τη συνολική εικόνα, είναι καλά για την Ουκρανία.
Δυστυχώς, όμως, οι σφαγές συνεχίζονται, με τεράστιες απώλειες στην πρώτη γραμμή και με τα θύματα μεταξύ των Ουκρανών αμάχων να είναι υψηλότερα φέτος από ό,τι πέρυσι μέχρι σήμερα. Παρά τις συζητήσεις για εκεχειρίες, οι μάχες δεν έχουν σταματήσει.
Ο χρόνος δεν είναι καθόλου με το μέρος της Ουκρανίας, δεδομένου ότι η Ρωσία έχει τέσσερις φορές μεγαλύτερο πληθυσμό και ισχυρότερη οικονομία, για να μην αναφέρουμε έναν ηγέτη με ελάχιστη ανησυχία για την ανθρώπινη ζωή και μια διαστρεβλωμένη αίσθηση ιστορικού σκοπού.
Δεδομένου αυτού του πλαισίου, ο Πρόεδρος Τραμπ και η κυβέρνησή του πρέπει να κάνουν τρία πράγματα τις επόμενες εβδομάδες και μήνες για να βελτιώσουν τις πιθανότητες επίτευξης μιας διαρκούς ειρηνευτικής συμφωνίας.
Τα τρία βήματα για την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας Ρωσίας-Ουκρανίας
Πρώτον, ο Τραμπ πρέπει να δείξει ότι θα είναι πρόθυμος να απευθυνθεί στο Κογκρέσο για να ζητήσει περισσότερα χρήματα για την Ουκρανία. Αυτό δεν χρειάζεται να είναι το ίδιο ποσό με το πακέτο των 61 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ο πρώην πρόεδρος Μπάιντεν έπεισε τελικά το Κογκρέσο να παράσχει.
Παρόλα αυτά, πρέπει να είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο. Διαφορετικά, ο Πούτιν θα συνεχίσει να πιστεύει ότι ο χρόνος είναι με το μέρος του και ότι οι άλλες προτεραιότητες του Τραμπ θα αντικαταστήσουν το τρέχον ενδιαφέρον του για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.
Το πακέτο βοήθειας θα πρέπει να προταθεί και να εγκριθεί σύντομα, όχι μόνο επειδή τα κεφάλαια του περασμένου έτους εξαντλούνται, αλλά επειδή είναι ο μόνος τρόπος για να αποδειχθεί η συνεχής αμερικανική αποφασιστικότητα να σταθεί στο πλευρό της Ουκρανίας.
Τραμπ: Πιθανότητα να επισκεφθεί αύριο την Τουρκία αν υπάρξει πρόοδος στις συνομιλίες Ρωσίας και Ουκρανίας
Δεύτερον, ο Τραμπ πρέπει να ακολουθήσει το σωστό του ένστικτο και να δείξει στον Πούτιν πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και η διεθνής κοινότητα θα μπορούσαν να εντείνουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας σε περίπτωση που οι πυροβολισμοί δεν σταματήσουν σύντομα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ακαδημαϊκοί του Brookings, Ρόμπιν Μπρουκς και Μπεν Χάρις, έχουν προτείνει πώς οι κυρώσεις στον σκιώδη στόλο δεξαμενόπλοιων της Ρωσίας, που παρέχονται κυρίως από πωλητές στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να επεκταθούν και να γίνουν πιο ολοκληρωμένες, ώστε η Ρωσία να μην μπορεί να αποφύγει τα ανώτατα όρια τιμών που επιβάλλονται στις εξαγωγές πετρελαίου της μετά τον Φεβρουάριο του 2022.
Οποιαδήποτε πιθανή εμπορική συμφωνία των ΗΠΑ με το Πεκίνο θα πρέπει επίσης να επιδιώκει τον περιορισμό των εξαγωγών τεχνολογίας της Κίνας προς τη Ρωσία, οι οποίες καταλήγουν να υποστηρίζουν την πολεμική μηχανή του Πούτιν, ακόμη και αν η Κίνα έχει εισακούσει τα αιτήματα των ΗΠΑ να μην στείλει έτοιμα όπλα.
Το τρίτο είναι το πιο περίπλοκο, αλλά απαραίτητο.
Ο Πούτιν πρέπει να γνωρίζει ότι όσο περισσότερο συνεχίζεται ο πόλεμος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες οι Ηνωμένες Πολιτείες να υποστηρίξουν κάποια μέρα την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, καθώς ο Τραμπ έχει αντιταχθεί μέχρι στιγμής στην προσφορά ένταξης στην Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Σε αυτή την περίπτωση, ο Τραμπ θα πρέπει να προσφέρει βοήθεια στην οικοδόμηση μιας διαφορετικής και πιο συμπεριληπτικής αρχιτεκτονικής ασφαλείας για την Ευρώπη, η οποία θα περιλαμβάνει όχι μόνο την Ουκρανία αλλά και τη Ρωσία, τουλάχιστον κάποια μέρα, στην βασική της λογική.
Το ΝΑΤΟ θα συνέχιζε να υπάρχει αλλά θα σταματούσε να αναπτύσσεται, βάσει αυτού του σχεδίου.
Ωστόσο, ο Τραμπ θα πρέπει επίσης να δηλώσει ότι εάν η ειρήνη δεν μπορεί να διαπραγματευτεί σύντομα, θα πρέπει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ρωσία δεν έχει κανένα συμφέρον για την επαναπροσέγγιση με τη Δύση και ότι δεν έχει νόημα να μην ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ μέχρι μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Η ρήτρα αμοιβαίας άμυνας του Άρθρου V του ΝΑΤΟ θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε εκείνα τα μέρη της προπολεμικής Ουκρανίας που ελέγχει τώρα το Κίεβο, ώστε να καταστεί η πολιτική ρεαλιστική και να ελεγχθούν οι κίνδυνοι πρόκλησης πολέμου μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας.
Φυσικά, αυτή η προσέγγιση θα απαιτήσει μια σημαντική αλλαγή καρδιάς για έναν σκεπτικιστή του ΝΑΤΟ όπως ο Τραμπ. Αλλά αν ο Πούτιν υποτιμήσει τον επίδοξο φίλο του στο Οβάλ Γραφείο και συνεχίσει την αποτρόπαια επίθεσή του στον λαό της Ουκρανίας, αυτό θα μπορούσε να αλλάξει - και ο Τραμπ θα μπορούσε να το πει, ακόμη και τώρα.
Ακόμη και με αυτά τα πρόσθετα στοιχεία μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής των ΗΠΑ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, η διαπραγμάτευση μιας σταθερής και διαρκούς ειρήνης θα είναι δύσκολη. Αλλά αυτή τη στιγμή, παρά τις βελτιώσεις στο σχέδιο του Τραμπ, οι προοπτικές για ειρήνη παραμένουν περιορισμένες.
Υπάρχει περισσότερη δουλειά που πρέπει να γίνει.
