Υπάρχουν γονείς που θεωρούν ότι οι υποχρεώσεις τους ξεκινούν και τελειώνουν στην κάλυψη των βασικών αναγκών.
Η αδιαφορία ενός γονέα μπορεί να μεταφράζεται ως εγκατάλειψη του παιδιού σε όλα τα επίπεδα, αλλά θεωρείται και νέο στιλ μεγαλώματος, σύμφωνα με το οποίο ο γονέας δεν καθοδηγεί το παιδί και το αφήνει να μάθει από μόνο του. Το παιδί όμως χρειάζεται επαρκή ποσότητα συναισθηματικής στήριξης, σωματική επαφής και αγάπης χωρίς όρια.
Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα χαρακτηριστικά των αδιάφορων κηδεμόνων;
Είναι συναισθηματικά αποσυνδεδεμένοι από το παιδί. Υπάρχουν γονείς που θεωρούν ότι οι υποχρεώσεις τους ξεκινούν και τελειώνουν στην κάλυψη των βασικών αναγκών και ξεχνούν να συνδεθούν συναισθηματικά με το παιδί και να το ρωτήσουν για τη μέρα τους ή για το πώς νιώθουν γενικά.
Είναι πολύ συγκεντρωμένοι στα δικά τους προβλήματα. Τους απασχολεί πάρα πολύ η δουλειά, τα οικονομικά, τα ψυχολογικά τους προβλήματα και το πώς διαχειριστούν τις κρίσεις.
Δεν εκφράζουν αγάπη. Η σωματική επαφή είναι μηδαμινή, δεν δείχνουν ζεστασιά και δεν λένε στα παιδιά τους ότι τα αγαπούν.
Τι μπορεί να προκαλέσει η αδιαφορία σε ένα παιδί;
Νιώθει ότι δεν αγαπιέται. Και αυτό έχει πάντα τεράστιο αντίκτυπο στη συνολική ψυχολογική ανάπτυξή του.
Δεν βρίσκει τον προορισμό του. Δεν μπορεί να αποφασίσει για τον εαυτό του και πάντα στρέφεται στους άλλους για συμβουλή. Επίσης, δεν έχει μάθει την ύπαρξη των ορίων και αυτό το κάνει αντικοινωνικό.
Δεν μπορεί να ακολουθήσει οδηγίες ή κανόνες. Όταν δεν υπάρχουν κανόνες στο σπίτι του, δεν ξέρει πώς να φερθεί και αντιμετωπίζει προβλήματα στο σχολείο.
Τα αρνητικά συναισθήματα γιγαντώνονται. Δυσκολεύονται να διαχειριστούν αυτά που νιώθουν και ο φόβος, το άγχος και ο θυμός λειτουργούν πολύ δυνατά καθώς δεν βρίσκουν τη συναισθηματική στήριξη που χρειάζονται από τους γονείς τους.
Έλλειψη προσωπικής ανάπτυξης. Πηγαίνουν απλώς με τη ροή και δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο στιλ μεγαλώματος που να διαμορφώνει την προσωπικότητά τους.
