Κάποιες φορές μπορεί να παρατηρήσουμε κάποιο οίδημα στα χέρια, αλλά δεν θεωρούμε πως είναι κάτι ανησυχητικό και πιθανόν να μην δώσουμε την απαραίτητη σημασία, εκτός εάν πονάμε υπερβολικά, ή δεν υποχωρεί το σύμπτωμα.
Οι περισσότεροι αναμένουν να υποχωρήσει μόνο του. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που δεν υποχωρεί;
Μία τέτοια περίπτωση είναι και το γάγγλιο στον καρπό, το οποίο αν και μοιάζει ακίνδυνο, μπορεί να σας ταλαιπωρήσει πολύ περισσότερο απ’ όσο φαντάζεστε.
Τα γάγγλια είναι συνήθως μικρές, καλοήθεις κύστες γεμάτες διαυγές κολλώδες υγρό. Δεν είναι γνωστοί οι λόγοι της εμφάνισής τους , αλλά οι θέσεις είναι κλασσικές. Συνηθέστερα είναι τα σημεία του καρπού, όπου γίνεται έντονη τριβή μεταξύ των τενόντων ή ασκείται αυξημένη ενδαρθρική πίεση.
Παρόλο που δεν προκαλούν ανησυχία, επειδή δεν είναι καρκινικοί όγκοι ή κάτι άλλο ανάλογης σοβαρότητας, δεν πρόκειται απλά για αισθητικό ψεγάδι.
Ένα γάγγλιο μπορεί να επιβαρύνει την καθημερινότητά σας, καθώς μπορεί να είναι επώδυνο ή να πιέζει το μέσο ή το ωλένιο νεύρο, προκαλώντας μουδιάσματα ή αδυναμία στα δάκτυλα. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα συμπτώματα δεν εξελίσσονται, δηλαδή δεν γίνονται όλο και χειρότερα.
Τα εσωτερικά γάγγλια μπορεί να προκαλέσουν εντονότερη συμπτωματολογία, παρά το μικρό τους μέγεθος.
Η διάγνωση γίνεται από τον ορθοπεδικό και βασίζεται στη λήψη ιστορικού, σε κλινικές δοκιμασίες και μερικές φορές στη λήψη ακτινογραφιών, για να αποκλειστεί η ύπαρξη αρθρίτιδας ή ο όγκος των οστών.
Τα γάγγλια έχουν μεγάλο ποσοστό επανεμφάνισης, δηλαδή υποτροπής.
Οι λόγοι που οδηγούν στην αντιμετώπισή τους είναι αισθητικοί ή προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο πόνος λόγω της πίεσης των νεύρων ή της τριβής των τενόντων.
Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει την παρακολούθηση της πορείας του γαγγλίου ή την προσπάθεια αναρρόφησης και ρήξης του με βελόνα. Μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί χειρουργικά με τοπική αναισθησία.
