Το Τάρπον Σπρινγκς, η πόλη με το μεγαλύτερο ποσοστό ελληνικού πληθυσμού σε όλη την αμερικανική επικράτεια -γνωστό ως «πρωτεύουσα των σφουγγαράδων του κόσμου»- βρίσκεται κατά μήκος της ακτής του Κόλπου του Μεξικού και η ελληνική της κοινότητα είναι μια από τις πιο οργανωμένες του εξωτερικού. Τις τελευταίες ώρες θυμίζει πόλη-φάντασμα καθώς οι κάτοικοί της αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν λόγω της επέλασης του τυφώνα «Μίλτον», λίγο καιρό μάλιστα μετά την πρόσφατη δοκιμασία από τον προηγούμενο τυφώνα «Έλεν».

Μιλώντας στο Kalymnos News ο αντιπρόεδρος του ΔΣ Καλυμνίων Κρις Αλαχούζος, που διετέλεσε δήμαρχος στην πόλη επί 2 θητείες και αυτή την περίοδο βρίσκεται στην περιοχή, είπε ότι οι καταστροφές από τις πλημμύρες και τους ισχυρούς ανέμους που προκάλεσε ο τυφώνας «Έλεν» ήταν τεράστιες. Έχουν υποστεί ζημιές όλες σχεδόν οι επιχειρήσεις (εστιατόρια, καταστήματα) της παραλιακής ζώνης αλλά και η πλειονότητα των κατοικιών.

Η ανησυχία είναι πλέον πολύ μεγαλύτερη για τον τυφώνα Μίλτον, που αναμένεται στην περιοχή μέσα στις επόμενες ώρες. Ο «Μίλτον» σύμφωνα με τις προειδοποιήσεις θα είναι «η χειρότερη» καταιγίδα που θα πλήξει την περιοχή τα τελευταία 100 και πλέον χρόνια, ενώ η εκτίμηση είναι ότι η ταχύτητα των ανέμων θα είναι 280 χλμ/ώρα, ενώ τα κύματα θα ξεπεράσουν τα 4,5 μέτρα.

Τυφώνας Μίλτον: Αστροναύτης καταγράφει εντυπωσιακά πλάνα πάνω από το «μάτι» του τυφώνα (βίντεο)

Το Τάρπον Σπρινγκς

Στο Τάρπον Σπρινγκς που μοιαζει με ελληνικό νησί, όλα θυμίζουν Ελλάδα. Οι μπλε και λευκές κατασκευές, τα ψαροκάικα, τα ονόματα των δρόμων, τα εστιατόρια με τα ελληνικά εδέσματα και φυσικά οι πωλήσεις σφουγγαριών που θυμίζουν την παράδοση των πρώτων Καλύμνιων που πήγαν εκεί πριν από έναν και πλέον αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι μία από τις κεντρικότερες λεωφόρους λέγεται… «Δωδεκανήσου».

Στη γραφική πόλη με το υψηλό ποσοστό Ελληνοαμερικανών πολλοί εξακολουθούν να εργάζονται για τη βιομηχανία σφουγγαριών που ξεκίνησε από τους Έλληνες προγόνους τους. «Δεν νιώθεις ότι είσαι εκτός Ελλάδας», λέει ο σφουγγαράς Μιχάλης Σκίλας στο Greekreporter.com

 Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα μετά την οικονομική κρίση, πολλοί νησιώτες σφουγγαράδες έγιναν μετανάστες στις ΗΠΑ. Εκεί, στην πόλη Τάμπα στη Φλόριντα υπάρχει ένα μικρό ψαροχώρι δίπλα στον ποταμό Ανκλόουτ ο οποίος εκβάλει στο κόλπο του Μεξικού, το περίφημο Τάρπον Σπρινγκς. Το χωριό πήρε το όνομά του από ένα είδος ψαριού, το «tarpon». Εκεί ανακαλύφθηκε μεγάλη ποσότητα σφουγγαριών. Οι ποσότητες και η ποιότητα των σφουγγαριών ήταν τόσο μεγάλη που πολλές επιχειρήσεις μετέφεραν την έδρα τους από την Κούβα και τις Μπαχάμες στην Τάμπα.

Ο πρώτος Έλληνας στην πόλη και η «Ελπίδα»

Ο πρώτος Έλληνας που εγκαταστάθηκε στο Τάρπον Σπρινγκς, λέγεται ότι ήταν ο Ιωάννης Κόκκορης το 1903, ο οποίος έφθασε από τη Νέα Υόρκη για να ασχοληθεί με τα σφουγγάρια. Ο Κόκκορης εργαζόταν ήδη στη Νέα Υόρκη για τον έμπορο σφουγγαριών Λεμπέση και γνώριζε τα πάντα γύρω από την αλίευση και το εμπόριό τους.

Το 1905 ο Κόκκορης μαζί με τον Σπύρο Βουτέρη ναύλωσαν ένα καΐκι με το όνομα «Ελπίδα» και ξεκίνησαν την αλίευση σφουγγαριών στον Κόλπο του Μεξικού. Οι Έλληνες αυτοί ακολουθούσαν τις ίδιες τεχνικές που έκαναν και στην πατρίδα τους, καθώς οι Αφροαμερικανοί έως τότε συνήθιζαν να καμακώνουν τα σφουγγάρια ή να τα πιάνουν με γάντζους, προκαλώντας τους συχνά καταστροφές.

Σύντομα κάλεσαν και άλλους νησιώτες για να συνεχίσουν την παράδοση αυτή και δημιουργήθηκαν φιλικοί δεσμοί με τους Αφροαμερικανούς της περιοχής λόγω της εργατικότητάς τους αλλά και της βίαιης, ρατσιστικής συμπεριφοράς που δέχονταν από μέλη της Κου Κλουξ Κλαν και άλλων οργανώσεων. Το 1907 υπό το Νικόλαο Πέππα, η ελληνική κοινότητα οργανώθηκε και σύντομα το μικρό και ασήμαντο ψαροχώρι μεταμορφώθηκε σε λίκνο της σπογγαλιείας ολόκληρων των ΗΠΑ.

Από τα σφουγγάρια στον τουρισμό

Η βιομηχανία σφουγγαριών έγινε σύντομα μια από τις κορυφαίες ναυτιλιακές βιομηχανίες στη Φλόριντα και μακράν η πιο σημαντική επιχείρηση στο Τάρπον Σπρινγκς, αποφέροντας εκατομμύρια δολάρια ετησίως. «Το Tάρπον Σπρίνγκς έγινε διάσημο και Έλληνες μετακόμισαν από όλες τις ΗΠΑ. Ήρθαν για να αποσυρθούν και για μια καλύτερη ζωή», λέει ένας άλλος θρυλικός σφουγγαράς, ο Αναστάσιος Καριστινός.

Η ανάπτυξη ήταν ραγδαία και μέχρι και το 1950 η παραγωγή σφουγγαριών του Τάρπον, Σπρινγκς κάλυπτε το 45% της αγοράς των ΗΠΑ. Τη δεκαετία του ΄50 μετά από μία επιδημία κόκκινης άλγης καταστράφηκαν οι βιότοποι των σπόγγων. Τότε αναγκαστικά οι σπογγαλιείς έγιναν ψαράδες και ναυτικοί για να ζήσουν.

Η πόλη σταδιακά μετέτρεψε τις σπογγαλιευτικές δραστηριότητες σε τουριστική ατραξιόν. Η αποβάθρα των σπογγαλιέων τώρα έχει κυρίως μαγαζιά αναμνηστικών, εστιατόρια και μουσεία που αναδεικνύουν το παρελθόν του Τάρπον Σπρινγκς. Στο τέλος της δεκαετίας του 1980 έγινε προσπάθεια να αναβιώσει η σπογγαλιεία στην περιοχή από τον επιχειρηματία Τζορτζ Μπιλίρη, η οποία είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα μέχρι και σήμερα. Μάλιστα το φθινόπωρο του 2007 σημειώθηκε νέο ρεκόρ συλλογής σπόγγων.

Στο επίκεντρο της πολιτιστικής και θρησκευτικής ζωής του Tάρπον Σπρινγκς βρίσκεται ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου, στον οποίο ανήκουν περίπου 800 οικογένειες. H πιο διάσημη θρησκευτική γιορτή είναι αυτή των Θεοφανείων, στις 6 Ιανουαρίου, κατά την οποία τελείται ο αγιασμός των υδάτων και των καϊκιών. Πρόκειται για μια τελετή που έχει τις ρίζες της την εποχή που ακόμα ανθούσε η σπογγαλιεία και οι αλιείς προσεύχονταν για τη βοήθεια του Θεού στο επικίνδυνο επάγγελμα που ασκούσαν.