Το 1932, ο Χρήστος Αγγελομάτης, συγγραφέας και δημοσιογράφος της εφημερίδας «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», δημοσίευσε μια σειρά εξαιρετικά ενδιαφερόντων άρθρων, με θέμα ¨Τα στοιχειωμένα κάστρα της Ελλάδας».
Τούτο που ακολουθεί είναι το δέκατο άρθρο, που αφηγείται τη συγκλονιστική ιστορία του Κάστρου του Μπούρτζι, στο Ναύπλιο.
Ο Giordano Aquilio, λοιπόν, ήταν απίστευτα χλομός. Μελανοί στέφανοι περιέβαλαν τις βυθισμένες κόγχες των ματιών του. Ήταν ολοφάνερο πως είχε μείνει ξάγρυπνος την προηγούμενη νύχτα, ενώ η έγνοια και ο προβληματισμός είχαν αποτυπωθεί στο πρόσωπό του. Διέταξε τους στρατιώτες να απομακρυνθούν λίγο και προχώρησε αργά προς την Ξανθή.
Η κόρη του άρχοντα του Ναυπλίου, Ιωάννη Λογοθέτη, κάτωχρη κι αυτή, στεκόταν ακίνητη, αληθινή προσωποποίηση της θλίψης και του πένθους, σήκωσε ήρεμα το βλέμμα της και κοίταξε τον Βενετσιάνο Αξιωματικό.
Ο φρούραρχος αντιλήφθηκε ότι ήταν αδύνατο να κάμψει την υπερήφανη αυτή Ελληνίδα. Αναστέναξε, έστρεψε τα νώτα του και κάλεσε έναν στρατιώτη.
Τότε, η δύστυχη Ξανθή έστρεψε τα μάτια της στον ήλιο, ρούφηξε το φως του μέσα της, αναστέναξε βαθιά και ψιθύρισε απεγνωσμένα: «Αχ, δυστυχισμένε μου πατέρα! Πικρή μου ζωή!»
Ο φρούραρχος διέταξε τον αποκεφαλισμό της πανέμορφης κοπέλας, επειδή χρειαζόταν μεγάλη ποσότητα από το αίμα της, για να είναι σίγουρος ότι τα θεμέλια της πύλης θα εμποτίζονταν καλά. Εκείνη τη στιγμή, κατέφτασε κι ο δήμιος του Μπούρτζι. Ήταν ένας τεράστιος άντρας, με βλέμμα και πρόσωπο άγριο, σαν τα λυσσασμένα τα σκυλιά. Πατρίδα του είχε το εσωτερικό της Αιγύπτου, γι’ αυτό και τον αποκαλούσαν Μαμελούκο.
Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός, που είχε αποκεφαλίσει δεκάδες όμοιούς του, που έμοιαζε η όψη του με ανήμερο θεριό, καταντροπιάστηκε, μόλις αντίκρισε την πεντάμορφη Ξανθή. Ένιωσε ανείπωτη ποταπότητα και απροσμέτρητη αισχύνη, που το καθήκον τον έφερε να σκοτώσει με τούτο τον άγριο τον τρόπο, τον απάνθρωπο, μια γυναίκα, μια νεαρή κοπέλα, τόσο αθώα, τόσο όμορφη, τόσο γλυκιά και τόσο υπερήφανη. Ένιωσε σαν να του ζήτησαν να αποκεφαλίσει την ίδια τη ζωή…
Συνεχίζεται…
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στις 20/10/1932…
