Ανάμεσα στους τρόπους που μπορούμε να προστατέψουμε τη Γη από έναν εισερχόμενο αστεροειδή, έχει αναφερθεί κατά καιρούς και η χρήση πυρηνικών.
Ανάλογα το μέγεθος και την ταχύτητα του αστεροειδή, η πλήρης αναχαίτισή του ίσως να είναι αδύνατη, αλλά μία νέα έρευνα αποδεικνύει πως τα πυρηνικά ίσως να είναι η τελευταία γραμμή άμυνας της Γης όταν δεν υπάρχει έγκαιρη προειδοποίηση και ο αστεροειδής είναι σχετικά μικρός.
Οι πιο πρόσφατοι υπολογισμοί δείχνουν πως μία τέτοια άμυνα είναι πολύ αποτελεσματική στην προστασία από αστεροειδή, όταν ο χρόνος πρόσκρουσης είναι μικρότερος από ένα έτος. Μία από τις προκλήσεις στον υπολογισμό των επιπτώσεων είναι πως πρέπει να μοντελοποιήσουμε όλες τις τροχιές των κομματιών του, κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά πιο περίπλοκο από το να μοντελοποιήσουμε μία απλή εκτροπή. Ωστόσο πρέπει να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις αν θέλουμε να υπολογίσουμε την εκτροπή ως πιθανή στρατηγική.
Ως μοντέλο χρησιμοποιήθηκε ένας υποτιθέμενος αστεροειδής στο 1/5 του μεγέθους του Bennu. Στην προσομοίωση, τον αστεροειδή των 100 μέτρων χτύπησε πυρηνική βόμβα 1 μεγατόνου. Αναλύθηκαν πέντε διαφορετικές τροχιές του αστεροειδή, με τις πυροδοτήσεις να λαμβάνουν χώρα από μία εβδομάδα έως έξι μήνες πριν την πρόσκρουσή του με τη Γη. Στα σενάρια όπου χτυπήθηκε ο αστεροειδής δυο μήνες πριν την πρόσκρουση, είναι πιθανό να μειώσουμε τη βροχή μετεωριτών μόλις στο 0.1% της αρχικής του μάζας. Αν ο αστεροειδής είναι μεγαλύτερος, υπάρχει πάλι περίπτωση να μειώσουμε τη μάζα πρόσκρουσης στο 1% αν μπορέσουμε να το χτυπήσουμε έξι μήνες πριν.
Ωστόσο η προτεινόμενη μέθοδος παραμένει η εκτροπή και η χρήση πυρηνικών συνιστάται μόνο ως τελευταία λύση.
Επικεντρωθήκαμε στη μελέτη των “καθυστερημένων” παρεμβάσεων, δηλαδή τη διάσπαση του εισερχομένου αντικειμένου λίγο πριν την πρόσκρουση. Όταν έχεις αρκετό χρόνο – για παράδειγμα χρονοδιάγραμμα δεκαετιών – προτιμάται η λύση της πρόσκρουσης με διαστημικά σκάφη υψηλών ταχυτήτων για την εκτροπή του σώματος.
Ο υπολογισμός της τροχιάς των μικρότερων αντικειμένων από μία πυρηνική έκρηξη στο διάστημα είναι δύσκολη και ένα λάθος μπορεί να οδηγήσει μία κύρια πρόσκρουση αστεροειδή να μετατραπεί σε πολλαπλές συγκρούσεις σε διαφορετικά μέρη της Γης. Διαστημικές υπηρεσίες από όλο τον κόσμο συνεχίζουν να ερευνούν και να επενδύουν σε πλανητικά συστήματα άμυνας, με ιδιαίτερη έμφαση στον έγκαιρο εντοπισμό των εισερχόμενων αντικειμένων, καθώς μεγαλύτερος χρόνος αντίδρασης σημαίνει αύξηση των πιθανοτήτων μας να θέσουμε έναν αστεροειδή εκτός τροχιάς.
