Σε πρώτο χρόνο η είδηση ξάφνιασε. Ο Αλέξης Τσίπρας φιλοξενήθηκε από τον Σέρβο ομόλογό του οικογενειακώς για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Το «ξάφνιασμα» δεν αφορούσε τόσο τον συσχετισμό της πρόσκλησης με τις χώρες που οι δυο πολιτικοί αντιπροσωπεύουν- Ελλάδα και Σερβία στις προσδοκίες ημετέρων τινών συγκροτούν ορθόδοξο άξονα, ενώ βρέθηκαν από πλευράς αρχής τουλάχιστον στο ίδιο «στρατόπεδο» στους Βαλκανικούς και Παγκόσμιους πολέμους- όσο στις πολιτικές καταβολές και τη διαδρομή τους.

«Αταίριαστοι» και ως προς την πολιτική τους οικογένεια, όσο και σε σχέση με την αναθεώρηση πολιτικών που υιοθέτησαν. Σκληρός εθνικιστής ο Σέρβος αρχικά, μετεξελίχθηκε στη συνέχεια σε ένθερμο Ευρωπαϊστή αλλά και σταθερό συνομιλητή των Ρώσων.

Ριζοσπάστης αριστερός ο προσκεκλημένος του, μετεξελίχθηκε σε πραγματιστή και απέδειξε, όπως και ο Σέρβος ότι είναι σε θέση να υλοποιήσει πολιτικές, που συμφωνούνται με τις Κοινοτικές Αρχές, αλλά και τον Γερμανικό παράγοντα, που επιδεικνύει ένα σταθερό ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στα Δυτικά Βαλκάνια. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι Μαυροβούνιο και Σερβία θεωρούνται ως οι πλέον ώριμες υποψήφιες χώρες, για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πέρα όμως από τις ιστορικές μνήμες και συμπάθειες, που διακλαδίζονται και περιελίσσονται με την τραγική εποχή του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου, τις τύχες και τα οικονομικά ακόμα ενδιαφέροντα των πρωταγωνιστών του, ένας νέος παράγοντας άμεσα και έμμεσα, δύναται να επηρεάσει τη χάραξη των πολιτικών και την εξ αντικειμένου σύσφιγξη των σχέσεων των δύο χωρών.

Η Κίνα, που με τρόπο συστηματικό αυξάνει τις επενδύσεις της στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα για τη χώρα μας το λιμάνι του Πειραιά, εκτιμάται από Κοινοτικούς κύκλους, ότι ασκεί ουσιώδη επιρροή σε Ελλάδα και Ουγγαρία, κατά τρόπο μάλιστα που επηρεάζεται και η λήψη των σχετικών αποφάσεων σε θέματα ενδιαφέροντός της, σε Κοινοτικό επίπεδο.

Η εκτίμηση αυτή σε συνδυασμό με τον καίριο οικονομικό ρόλο που διαδραματίζουν τα Κινεζικά κεφάλαια στη Σερβία, με χαρακτηριστικό μεγαλόπνοο έργο την υπερσύγχρονη σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Βελιγραδίου Βουδαπέστη και τη συνακόλουθη προώθηση μεταφοράς εμπορευμάτων, δίνει νέα διάσταση στο πλέγμα των Ελληνοσερβικών σχέσεων.

Τα οικονομικά συμφέροντα, ιδίως τα κρατικά δεν υπακούουν σε πρόσωπα και συμπάθειες. Σίγουρα όμως διευκολύνονται από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Που το πνεύμα των γιορτών, «θερμαίνει» έτι περαιτέρω.

*Ο Πολύκαρπος Αδαμίδης είναι Δικηγόρος, ΔΝ, αν. Καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.