Κι όμως συχνά οι γονείς με τη στάση τους δεν ενθαρρύνουν τα παιδιά να συμπεριφέρονται σωστά.

Τα παιδιά μαθαίνουν να συμπεριφέρονται άσχημα ακριβώς όπως μαθαίνουν να είναι ευγενικά.Οι γονείς συνήθως εστιάζουν την προσπάθειά τους στο πώς το παιδί τους θα μάθει να συμπεριφέρεται σωστά, να έχει καλούς τρόπους, να μιλάει όμορφα, να λέει « ευχαριστώ» και «παρακαλώ», να μη μπλέκει σε μπελάδες, να μην αντιμιλάει.

Η προσπάθεια δεν είναι εύκολη καθώς δεν ακολουθούν όλα τα παιδιά αυτούς τους κανόνες. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις το λάθος είναι των γονιών αφού με τη δική τους συμπεριφορά ενθαρρύνουν το παιδί τους να φέρεται άσχημα.

Πώς μαθαίνουν τα παιδιά από τους γονείς να συμπεριφέρονται άσχημα;

Δεν είναι συνεπείς

Πολλές φορές οι γονείς λένε «όχι» εννοώντας όμως «ναι». Το παιδί ζητάει να κάνει κάτι, ο γονιός αρνείται και όταν αρχίσει τα κλάματα, τη γκρίνια ή τα παρακαλετά, τότε ενδίδει και ικανοποιεί το αίτημα του παιδιού. Αυτό όμως που τελικά αντιλαμβάνεται το παιδί είναι ότι μπορεί να περάσει το δικό του, αρκεί να επιμείνει.

Εκτοξεύουν απειλές

Πόσες φορές οι γονείς δεν έχουν απειλήσει το παιδί τους με κάποια τιμωρία που τελικά δεν έχουν τηρήσει; «Αν το ξανακάνεις θα σου πάρω το τάμπλετ ( δεν θα ξαναδείς τηλεόραση, δεν θα πας στο πάρτι, δεν θα σου αγοράσω το ρολόι που μου ζήτησες». Μία από αυτές δεν είναι οι πιο συνηθισμένες απειλές των γονιών που παραμένουν ωστόσο, απειλές; Όμως, όταν δεν υπάρχουν συνέπειες, το παιδί λαμβάνει το μήνυμα ότι ακόμα και όταν δεν κάνει αυτό που πρέπει, δεν υπάρχουν επιπτώσεις.

Χτυπούν
Έρευνες έχουν  δείξει ότι η σωματική τιμωρία οδηγεί σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα στα παιδιά όπως αυξημένη επιθετικότητα, μειωμένη ενσυναίσθηση , αντικοινωνική συμπεριφορά και μειωμένη αυτοεκτίμηση. Αν σε αυτά προστεθεί και η έλλειψη μακροπρόθεσμης αποτελεσματικότητας τότε γίνεται αντιληπτό ότι η σωματική τιμωρία αποτελεί μια αναποτελεσματική λύση συμμόρφωσης του παιδιού.

Επιβραβεύουν την ανάρμοστη συμπεριφορά
Συχνά οι γονείς βρίσκουν διασκεδαστικά αυτά που κάνουν τα παιδιά τους, όπως να χοροπηδούν στην καρέκλα, να τρώνε με τα χέρια ή να φτύνουν το φαγητό τους. Όταν όμως αποδέχονται μια τέτοια συμπεριφορά στο σπίτι τους, χωρίς να τους ξεκαθαρίσουν ότι δεν μπορούν να συμπεριφέρονται έτσι σε δημόσιο χώρο, τα παιδιά θα συνεχίσουν να κάνουν ότι θέλουν γιατί απλά δεν έχουν (;) πρόβλημα οι γονείς.

Χρησιμοποιούν δικαιολογίες
Όταν οι ίδιοι οι γονείς βρίσκουν δικαιολογίες για τη συμπεριφορά των παιδιών τους ( « είναι κουρασμένα», «είναι μικρά»,) δεν τα βοηθούν να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους. Έτσι το παιδί γίνεται χειριστικό προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει.

Φωνάζουν
Αποδεδειγμένα, οι φωνές μπορεί να τρομάζουν το παιδί, δεν το κάνουν όμως να ακούει ή να συμμορφώνεται. Επομένως, κάθε φορά που οι γονείς φωνάζουν στο παιδί τους το μόνο που πετυχαίνουν είναι να απλά τους μιμηθεί.

Απειλούν
Άλλο πράγμα είναι η προειδοποίηση ότι θα υπάρξει συνέπεια για την κακή συμπεριφορά του παιδιού και άλλο οι συνεχείς απειλές. Επομένως δεν χρειάζονται απειλές αλλά σαφή και καθαρά όρια.