Στο στοιχειωμένο σπίτι της Βαλάνς-αν-Μπρι, στη Γαλλία, κατοικούσαν ο συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος κύριος Λεμπέγκ με τη γυναίκα του, τα δυο παιδιά του και τις δύο υπηρέτριες.

Στις 10 Ιουνίου του 1896, μια από τις υπηρέτριες της επιβλητικής οικίας, ενώ βρισκόταν στην αυλή, άκουσε έξαφνα μια φωνή καταχθόνια να την καλεί με το μικρό της όνομα. Την ίδια στιγμή, το κερί που βαστούσε στα χέρια της, έσβησε από μια αόρατη πνοή. Στην αρχή υπέθεσε πως κάποιος αστειευόταν μαζί της και ήθελε να την τρομάξει σκοπίμως, για να διασκεδάσει. Έψαξαν παντού, αλλά δε βρήκαν κανέναν.

Και τότε, η σατανική αυτή φωνή άρχισε να αντηχεί σε ολάκερο το σπίτι. Έβριζε χυδαία και απειλούσε. Το ίδιο συνέβη και το επόμενο βράδυ, που είχαν έρθει να πιστοποιήσουν τα αναπάντεχα φαινόμενα ο Δήμαρχος της πόλης, ο ιατρός, ο Αστυνόμος και διάφοροι άλλοι εκλεκτοί επισκέπτες της τοπικής κοινωνίας.

Μια νύχτα, η κυρία Λεμπέγκ, απηυδισμένη και αγανακτισμένη από τον συνεχή τρόμο, ούρλιαξε απευθυνόμενη προς τη μυστηριώδη φωνή:

Μετέφεραν την κυρία Λεμπέγκ σ’ ένα γειτονικό σπίτι, για να την κρατήσουν ασφαλή. Όμως, η σατανική φωνή την ακολούθησε κι εκεί. Εν τω μεταξύ, το σπίτι της οικογένειας είχε μετατραπεί σε ερείπια. Τα τζάμια θρυμματίζονταν, τα έπιπλα αναποδογυρίζονταν, πόρτες και παράθυρα ανοιγόκλειναν με κρότο, από χέρια που δεν έβλεπε κανείς, ενώ το υπνοδωμάτιο της κυρίας Λεμπέγκ μαστιζόταν από έναν αδυσώπητο λιθοβολισμό διαρκείας. Πέτρες κάθε μεγέθους συσσωρεύονταν σε κάθε γωνιά της κάμαράς της.

Διάφοροι ερευνητές των μεταφυσικών φαινομένων επισκέφτηκαν το στοιχειωμένο σπίτι της οικογένειας, με σκοπό να εκδιώξουν τα φαντάσματα, ανάμεσά τους και διάσημα μέντιουμ της εποχής. Μα, κανένας δεν κατόρθωσε να δώσει λύση στο απόκοσμο εκείνο πρόβλημα.

Τελικά, τα εξαγριωμένα πνεύματα στο στοιχειωμένο σπίτι της Βαλάνς-αν-Μπρι κατόρθωσε να τα νικήσει ένας ιερωμένος, που πολεμούσε τις σκοτεινές δυνάμεις του Κακού, τελώντας εξορκισμούς. Πέραν, όμως, των ευχών, μεταχειρίστηκε κι έναν μάλλον ανορθόδοξο τρόπο, που, παρ’ ελπίδα, αποδείχτηκε σωτήριος: κράδαινε ένα κοφτερό σπαθί και έδινε βίαιες σπαθιές στον αέρα, ενώ πετροβολούσε προς όλες τις κατευθύνσεις από όπου ακουγόταν η σατανική φωνή.

Σε μια άλλη περίπτωση, στο στοιχειωμένο σπίτι του Άζεν, κατοικούσαν ένας πατέρας με τον γιο του, τον Φ… Το καταχθόνιο πνεύμα έκανε την πρώτη του εμφάνιση σ’ ένα δωμάτιο του πρώτου πατώματος, όπου έμεναν δυο κοριτσάκια, η κόρη και η ανιψιά του κυρίου Φ…

Στην αρχή άκουγαν ανατριχιαστικά ξυσίματα νυχιού πάνω στο ξύλο του κρεβατιού, ενώ στη συνέχεια ακολουθούσαν τρομακτικοί κρότοι. Ξεσήκωσαν όλο το σπίτι για να δουν από πού προέρχονταν οι ανεξήγητοι εκείνοι θόρυβοι. Όμως, ό,τι και να έκαναν, το σπίτι τους δεν ηρεμούσε.

Έτσι, αναγκάστηκαν να καλέσουν κάποιον πνευματιστή, στον οποίο το μανιασμένο φάντασμα αποκάλυψε πως ήταν ο πατέρας της μικρής ορφανής, ξεκαθάρισε πως δεν είχε σκοπό να βλάψει κανέναν και το μόνο που ζητούσε από την κόρη του ήταν να προσεύχεται για τη σωτηρία της ψυχής του τακτικά. Από τότε, το στοιχειωμένο σπίτι του Άζεν βρήκε την ηρεμία του.

Τέλος, στο στοιχειωμένο σπίτι του Υζέρ κατοικούσαν ο μεγαλοεργολάβος κύριος Σαμπουρώ με τη γυναίκα και την κόρη του. Μα, την οικογένεια αυτή την κατεδίωκαν πάντοτε τα φαντάσματα. Στο σπίτι του Υζέρ, όμως, τα πράγματα πήραν ακόμα φοβερότερη τροπή.

Ο απόκοσμος σαματάς ξεκινούσε με τους άγριους χτύπους ενός ταμπούρλου. Κατόπιν, τα αντικείμενα ανυψώνονταν, τα έπιπλα εκσφενδονίζονταν, τα κεριά έσβηναν όλα μονομιάς.

Ένας αναγνωρισμένος Γάλλος επιστήμονας, ο Δόκτωρ Κορνέιγ, που επισκέφτηκε το σπίτι της οικογένειας Σαμπουρώ, ανακάλυψε πως τα τρομερά αυτά φαινόμενα οφείλονταν στην κόρη, τη μικρή Ρενέ, που διέθετε μια εξαιρετική ιδιοσυγκρασία μέντιουμ.

Ο Δόκτωρ Κορνέιγ εξέτασε επισταμένως τη νεαρή κοπέλα. Την είδε να αναποδογυρίζει τραπέζια βάρους 45 κιλών με ένα της βλέμμα! Την είδε, ακόμα, να ανυψώνεται στον αέρα μαζί με την καρέκλα της! Επίσης, η Ρενέ χρησίμευε και ως ένα θαυμάσιο μέντιουμ γραφής, καθώς επικοινωνούσε με αυτόν τον τρόπο με διάφορα πνεύματα. Φάνηκε πως η ιδιότητά της αυτή ως μέντιουμ ήταν που προκαλούσε όλα τα τηλεκινητικά φαινόμενα στο σπίτι της.

Τα φοβερά αυτά στοιχειωμένα σπίτια της Γαλλίας, στα τέλη του 19ου αιώνα, φρόντισαν να εξάψουν τη φαντασία, αλλά και γεννήσουν βαθιά αισθήματα τρόμου στις γειτονιές εκείνες, όπου είχαν ριζωμένα τα θεμέλιά τους.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΜΠΟΥΚΕΤΟ», στις 18/11/1926…