Μια απίστευτη ιστορία εξελίσσεται στην κοινότητα Σουστόν, στη νοτιοδυτική Γαλλία, καθώς 50 πάπιες και χήνες σέρνονται στα δικαστήρια, επειδή κρώζουν πολύ δυνατά και ενοχλούν τους γείτονες. Η ιδιοκτήτρια των πτηνών επρόκειτο να δικαστεί σήμερα, όμως η δίκη για τις πάπιες αναβλήθηκε για την 1η Οκτωβρίου.
Τους τελευταίους μήνες πολλές ανάλογες υποθέσεις που αφορούν τους «θορύβους της εξοχής», όπως το κακάρισμα του Μορίς (η απόφαση για τον ενοχλητικό κόκκορα θα εκδοθεί την Πέμπτη), οι καμπάνες που χτυπούν ή ακόμη και βάτραχοι που κοάζουν έχουν προκαλέσει αίσθηση στη γαλλική ύπαιθρο και όχι μόνο.
Στη Σουστόν, μια κοινότητα 7.600 κατοίκων, ένα ζευγάρι μήνυσε τη γειτόνισσά του. Ο λόγος; «Ο αδιάκοπος θόρυβος και οι άλλες ενοχλήσεις που προκαλούν οι πάπιες μου», είπε η 67χρονη Ντομινίκ Ντουτ στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Η ιδιοκτήτρια των πτηνών, που ζει στη Σουστόν εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια, εκτρέφει πάπιες και χήνες. «Η διαμάχη ξεκίνησε πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν ο γείτονας αγόρασε την ιδιοκτησία του. Ερχόταν να παραπονεθεί για τον θόρυβο των πουλιών δύο φορές την εβδομάδα, από τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβριο του 2018», αφηγήθηκε η Ντουτ.
Η σύζυγος του ζεύγους των εναγόντων, που δεν θέλησε να κατονομαστεί, εξήγησε πως όταν επισκέφθηκαν το σπίτι, τον χειμώνα, δεν υπήρχαν τόσα πολλά πτηνά και επομένως δεν έκαναν τόσο θόρυβο. Ο σύζυγός της παραπονέθηκε τρεις-τέσσερις φορές στην πτηνοτρόφο και μετά έφερε έναν ειδικό ο οποίος συνέστησε να μετακινηθεί το κοτέτσι και να κατασκευαστεί ένας τοίχος για να μειωθεί η φασαρία. «Έκτοτε, δεν είχαμε κανένα νέο από την κυρία, καμία άλλη επαφή από τον Οκτώβριο», πρόσθεσε.
Μια άλλη γειτόνισσα πάντως υπερασπίστηκε την Ντουτ, εξηγώντας ότι στο χωριό πολλά σπίτια έχουν κοτέτσια και εκτρέφουν πτηνά. Η πτηνοτρόφος επικοινώνησε με οργανώσεις για την προστασία των ζώων, όπως με το ίδρυμα της Μπριζίτ Μπαρντό. Το κείμενο που ανήρτησε στο διαδίκτυο η «επιτροπή προστασίας των παπιών» είχε συγκεντρώσει μέχρι σήμερα περίπου 6.500 υπογραφές υποστήριξης.
Ο δήμαρχος της Σουστόν, ο Φρεντερίκ Σαρπενέλ, σχολίασε ότι είναι «απολύτως απαραίτητο (…) να διατηρήσουμε τα χαρακτηριστικά της υπαίθρου (γεωργία, κτηνοτροφία, ψάρεμα, κυνήγι) αλλά και να μην πέσουμε στην παγίδα της εσωστρέφειας, να μην πιστέψουμε ότι οι νεοαφιχθέντες κάτοικοι δεν μπορούν να ενταχθούν ή ότι θα χάσουμε την ψυχή μας εξαιτίας τους».
