Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται η διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος στην Ελλάδα, καθώς η ανάδυση ενός νέου, ισχυρού θαλάσσιου διαδρόμου από τη Λιβύη προς τη Νότια Κρήτη ανατρέπει τους σχεδιασμούς ασφαλείας και φέρνει την Κυβέρνηση και την Ε.Ε. προ των ευθυνών τους.

46.000 αφίξεις, κυρίως μέσω Λιβύης

Τα στατιστικά δεδομένα για το τρέχον έτος αποκαλύπτουν μια ανησυχητική δυναμική. Συνολικά 46.158 λαθρομετανάστες, κυρίως υπήκοοι του Αφγανιστάν, του Σουδάν και της Αιγύπτου, εισήλθαν παράνομα στην ελληνική επικράτεια κατά το 2025. Το πλέον αξιοσημείωτο στοιχείο είναι η σταθεροποίηση της διαδρομής που συνδέει τις λιβυκές ακτές με τη Νότια Κρήτη, η οποία εξελίσσεται σε κύρια πύλη εισόδου, μετατοπίζοντας το βάρος από το παραδοσιακό πεδίο του Ανατολικού Αιγαίου.

Η ευρωπαϊκή αδράνεια και οι «παγίδες» του νέου Συμφώνου

Ο αρχιπλοίαρχος ε.α. του Λιμενικού Σώματος, Κωνσταντίνος Καραγάτσος, προβαίνει σε μια αυστηρή αποτίμηση της ευρωπαϊκής στάσης, επισημαίνοντας την αποτυχία της Ένωσης να συνάψει ουσιαστικές συμφωνίες επανεισδοχής με τρίτες χώρες. Όπως εξηγεί, η έλλειψη οργανωμένων ευρωπαϊκών γραφείων ασύλου εκτός των συνόρων αναγκάζει την Ελλάδα να επωμίζεται δυσανάλογο βάρος.

Παράλληλα, ο κ. Καραγάτσος εμφανίζεται εξαιρετικά σκεπτικός απέναντι στο νέο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης που αναμένεται να τεθεί σε ισχύ το 2026. Επισημαίνει δύο κρίσιμα σημεία:

Η άρνηση εφαρμογής: Τρεις βασικές χώρες-μέλη έχουν ήδη εκφράσει την αντίθεσή τους στην υλοποίηση του Συμφώνου, υπονομεύοντας την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Κραυγή αγωνίας Βρετανού απόστρατου στρατιωτικού σε αστυνομικούς για την λογοκρισία και ισλαμιστές λαθρομετανάστες (Βίντεο)

Οι θεσμικές παγίδες: Το νέο πλαίσιο ενδέχεται να κρύβει κινδύνους που θα οδηγήσουν σε περαιτέρω εγκλωβισμό πληθυσμών στις χώρες πρώτης υποδοχής.

Χρηματοδότηση έναντι ουσίας: Τα 103 εκατ. ευρώ δεν αρκούν

Σχολιάζοντας την πρόσφατη απάντηση της Κομισιόν προς τον ευρωβουλευτή Γιώργο Αυτιά σχετικά με την έκτακτη ενίσχυση ύψους 103 εκατομμυρίων ευρώ προς την Ελλάδα, ο έμπειρος αξιωματικός του Λιμενικού υπογραμμίζει ότι οι οικονομικοί πόροι αποτελούν μόνο ένα μέρος της λύσης. Η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί βαθιές πολιτικές τομές, αποτελεσματική φύλαξη και, κυρίως, μια ενιαία ευρωπαϊκή στρατηγική που δεν θα εξαντλείται σε οικονομικές αποζημιώσεις, αλλά θα εστιάζει στην αποτροπή και την επιστροφή όσων δεν δικαιούνται άσυλο.