Ένα αρχαίο νεκροταφείο, με δεκάδες οικογενειακούς τάφους που χρονολογούνται κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο, ανακάλυψαν αρχαιολόγοι στη Θάσο. Οι τάφοι αυτοί περιείχαν σκελετούς ανδρών και γυναικών όλων των ηλικιών.
Ένας από αυτούς, όμως, αυτός ενός γηραιότερου άντρα, κέντρισε ιδιαιτέρως την προσοχή του αρχαιολόγου Αναγνώστη Αγγελαράκη, του πανεπιστημίου Adelphi στις ΗΠΑ και γι’αυτό τον μελέτησε λεπτομερώς.
Τα αποτελέσματα της μελέτης του δημοσιεύονται στο Access Archaeology. Ο Αγγελαράκης ανακάλυψε ότι ο άντρας ήταν πιθανότατα άνω των 50 όταν πέθανε. Επιπλέον, ο σκελετός καταδεικνύει πως ο εν λόγω άνδρας ήταν δυνατός.
Μόλις τα οστά καθαρίστηκαν στα εργαστήρια του Αρχαιολογικού Μουσείου του νησιού, ο Αγγελαράκης παρατήρησε κάτι περίεργο: μία τρύπα στο κάτω μέρος μέρος του στέρνου του.
Όπως εξήγησε ο ίδιος, κατάλαβε αμέσως ότι αυτή η τρύπα δεν ήταν εκεί εξαιτίας κάποιας αναπτυξιακής ανωμαλίας στο στέρνο του άντρα, αλλά οφειλόταν σε τραυματισμό. Μπορεί να παρατηρηθεί μία πληγή επταπλής εισόδου, γεγονός που υποδηλώνει σαφώς ένα είδος διεισδυτικού τραύματος, ενώ δεν υπήρχε καμία ένδειξη θεραπείας. Ο άνθρωπος είχε μαχαιρωθεί.
Ο ανθρωπολόγος Patrick Randolph-Quinney, του πανεπιστημίου του Central Lancashire από την πλευρά του, συνηγορεί με την άποψη του Αγγελαράκη περί του τραύματος, εκτιμά, όμως, ότι αυτό προκλήθηκε πιθανότατα από κάποιο βέλος, αφού σύμφωνα με τον ίδιο οι άκρες των οστών στο πίσω μέρος του τραύματος είναι αρκετά αιχμηρές.
Πηγή: A. AGELARAKIS / ADELPHI UNIVERSITY
Σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού Forbes, προκειμένου να καθορίσει το είδος του όπλου, ο Αγγελαράκης και η ομάδα του δημιούργησαν μία τρισδιάστατη ανακατασκευή μοντέλου σε κερί, προκειμένου να κατασκευάσουν το όπλο με χαλκό. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, ο Αγγελαράκης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το όπλο ήταν πιθανότατα η αιχμή ενός δόρατος. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν το ανακατασκευασμένο όπλο τους σε ένα βαλλιστικό μοντέλο ενός ανθρώπου, για να προσεγγίσουν τη δύναμη και την κατεύθυνση του θανατηφόρου χτυπήματος.
Έχοντας προσδιορίσει το όπλο, ο Αγγελαράκης υποθέτει ότι επρόκειτο για τραυματισμό σε κοντινή απόσταση, κατά την οποία ο άνδρας ήταν ακινητοποιημένος, έχοντας πιθανότατα τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη.
Πηγή: A. AGELARAKIS / ADELPHI UNIVERSITY
Το χτύπημα ήταν υπολογισμένο και εκτελεσμένο με απόλυτη ακρίβεια στην κατώτερη περιοχή του μεσοθωρακίου. Το χτύπημα ήταν θανατηφόρο, με τον άνδρα να παθαίνει ανακοπή καρδιάς. Σύμφωνα με τον Αγγελαράκη, αυτό υποδηλώνει ότι επρόκειτο για «εκτέλεση που είχε προετοιμαστεί από πριν».
Ο άντρας ήταν θαμμένος σε έναν ατομικό τάφο, ανάμεσα σε οικογενειακούς τάφους, ενώ δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι αντιμετωπίστηκε διαφορετικά από τους άλλους στο θάνατό του.
Λόγω της απλής ταφής του, ο Αγγελαράκης πιστεύει ότι δεν καταδικάστηκε σε θανατική ποινή επειδή ήταν προδότης ή συνωμότης. Αντιθέτως, «μπορεί να θεωρηθεί ότι ο πρόωρος και βίαιος θάνατός του θα μπορούσε να ήταν αποτέλεσμα πολιτικής-στρατιωτικής αναταραχής ή αντιποίνων, πιθανώς κατά τη διάρκεια ισχυρών αλλαγών καθεστώτος» που συνέβησαν κατά την Ελληνιστική εποχή.
Παρότι ο άνθρωπος αυτός δολοφονήθηκε, ήταν πιθανότατα υψηλόβαθμος και, όπως καταλήγει ο Αγγελαράκης, «θα είχε αναγνωριστεί ως άξιος αντίπαλος».
