Λίγοι γνωρίζουν πως ο αστακός, αυτό το καρκινοειδές της συνομοταξίας των μαλακοστράκων, πριν από πολλά-πολλά χρόνια ήταν ένα ταπεινό φαγητό με το οποίο τρέφονταν οι φτωχότερες τάξεις της κοινωνίας -υπήρξε κατά κάποιο τρόπο η πρωτεϊνη των φτωχών.
Στις ακτές της Αμερικής μάλιστα υπήρχε τόσο μεγάλη αφθονία αστακών που οι αυτόχθονες τους χρησιμοποιούσαν για δόλωμα ή ακόμα και για λίπασμα. Αργότερα οι αστακοί σερβίρονταν στους φυλακισμένους και τους σκλάβους και δεν ήταν πριν την έλευση του σιδηροδρόμου, στα μέσα του 1800, που ξεκίνησαν να σερβίρονται στα βαγόνια και να αποκτούν φανατικούς οπαδούς.
Αυτή η αύξηση της δημοφιλίας του ήταν που έκανε τους αστακούς πιο δυσεύρετους, λόγω του ότι μειώνονταν οι πληθυσμοί τους στις θάλασσες, και κάπως έτσι η τιμή τους ξεκίνησε να εκτινάσσεται στα ύψη. Ο αστακός συνδέθηκε με το γκουρμέ φαγητό και έγινε σύμβολο του πλούτου και καλής ζωής.
Σήμερα το ψάρεμα των αστακών δεν είναι εύκολη υπόθεση και επιπλέον υπάρχει μεγάλο κόστος στην μεταφορά τους διότι πωλούνται ζωντανοί.
