Όταν μιλάνε στο τηλέφωνο, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να βαδίζουν ασυναίσθητα στον χώρο. Αν είναι στο σπίτι τους, τότε απλά βαδίζουν από δωμάτιο σε δωμάτιο, ενώ αν είναι στον δρόμο, τότε συνεχίζουν να βαδίζουν, αλλά συνήθως πιο αργά και με κάποιες στάσεις.
Αν και δεν έχει υπάρξει ακόμα κάποια επιστημονική απόδειξη για τον λόγο που γίνεται αυτό, πολλές μελέτες που σχετίζονται με το θέμα έχουν δει το φως της δημοσιότητας.
Είναι γνωστό ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος ενεργοποιείται και λειτουργεί καλύτερα, όταν είμαστε όρθιοι και όταν περπατάμε. Πολλοί επιστήμονες, καλλιτέχνες, ποιητές, συγγραφείς και συνθέτες υιοθετούν αυτή την μέθοδο για την παραγωγή ιδεών.
Όταν μιλάτε στο τηλέφωνο και επικεντρώνεστε στη συνομιλία σας, ο εγκέφαλός σας αλλάζει εστίαση και επικεντρώνεται στον “τόπο” όπου γίνεται το τηλεφώνημα. Αν παρακολουθήσετε ανθρώπους που είναι σε “βαθιά” συνομιλία, θα προσέξετε ότι συνήθως κοιτούν προς τα κάτω κινούνται αργά.
Ως αποτέλεσμα οι εξωτερικές επιρροές από το περιβάλλον τους εκείνη τη στιγμή ελαχιστοποιούνται και υποσυνείδητα το σώμα τους, τους λέει να περπατήσουν για να μπορέσουν να σκεφτούν καλύτερα και να ανταποκριθούν πιο αποτελεσματικά στην συνομιλία.
Είναι το ίδιο όπως όταν οι άνθρωποι τρίβουν το πηγούνι ή το παίζουν με τα δάχτυλα των χεριών τους σε μια επαγγελματική συνάντηση (αν και αυτό είναι και μια μέθοδος ανακούφισης από το στρες).
Η βασική αρχή είναι ότι το περπάτημα μας βοηθάει να σκεφτούμε καλύτερα και να έχουμε καλύτερο διάλογο στο τηλέφωνο, ενώ όταν κοιτάμε και προς τα κάτω, περιορίζουμε τους οπτικούς ερεθισμούς από το περιβάλλον μας.
