Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνά όχι μόνο η Ελλάδα αλλά και η ανθρωπότητα διαβάζει κανείς τις δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη και αναρωτιέται κανείς αν ξέρει τι λέει ή είναι «σε άλλο κόσμο».
Οχι μόνο αυτός, αλλά και άλλοι κυβερνητικοί τα δηλώνουν και δημιουργούν απορίες για το αν έχουν επαφή με την πραγματικότητα.
Αναφερόμενος. λοιπόν στην πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 5ο Μνημόνιο των 32 δισ. που ΘΑ δοθεί στην Ελλάδα ο κ. Γεωργιάδης είπε ότι «η βούληση της κυβέρνησης είναι να χρησιμοποιήσει αυτά τα πολλά λεφτά που έρχονται στην Ελλάδα για να αλλάξει την οικονομία και το παραγωγικό της μοντέλο».
Επιδίωξη είναι, συνέχισε ο ίδιος, «Να αποτελέσει η... βιομηχανία βασικό πυλώνα για την οικονομία μας»! Η... ποιά;
Και τόνισε μάλιστα πως «οι πόροι που έχουν εξευρεθεί επιταχύνουν την ανάγκη να οργανωθούμε ώστε να μην σπαταληθούν με το συνήθη νεοελληνικό τρόπο. Εγώ αισθάνομαι ότι είναι σαν να μας δίνει η Ιστορία μια δεύτερη ευκαιρία τύπου δεκαετίας ’80. Εκείνη την χάσαμε, να μην χάσουμε και αυτή».
Τι σχέση έχει η οικονομία της δεκαετίας του '80 με την σημερινή ελληνική οικονομία; Το '81 το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε ένα νοικοκυρεμένο κράτος με ελάχιστο δανεισμό. Σήμερα μας δίνουν 32 δισ. «ψίχουλα» (αν μας τα δώσουν) για να αντιμετωπίσουμε την 5η κατά σειρά πτώχευση μέσα σε δέκα χρόνια.
Εδώ δεν μας έσωσαν 350 δισ. θα μας σώσουν τα 32;
Δεν λέμε ότι ευθύνεται μόνο ο Α.Γεωργιάδης αλλά είναι σοβαρά πράγματα αυτά που δηλώνονται την ώρα της ολικής καταστροφής;
Και μην ρωτήσει κάποιος και «Τι να κάνουν»; Γιατί η απάντηση είναι απλή: Να κάνουν αυτά που πρέπει. Να εκμεταλλευθούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Να ανοίξουν την χώρα στο ξένο κεφάλαιο (όχι τις «επενδύσεις αέρος-αέρος» τύπου ONEX), μακριά από τις αγκυλώσεις της ΕΕ. Και να αρχίσουν να σκέφτονται για το μέλλον εκτός ευρωζώνης. Οχι να βγούμε από την ευρωζώνη. Αλλά να είμαστε έτοιμοι για όταν θα διαλυθεί το σύστημα...
