Του Αρχιμ. Γερβάσιου Χ. Παρασκευόπουλου

Κήρυγμα : Πρωτ. Παν. Δ. Ρούβαλη

Κυριακή τού Θωμά σήμερα, καί συμβαίνει τό εξής παράδοξον, θά λέγαμε γεγονός, μεταξύ τών μαθητών τού Χριστού.

Δέκα συμμαθηταί, γνωστοί κατά πάντα, γιά τόν χαρακτήρα τους, σεβαστοί γιά τήν ηλικίαν τους καί τίς αρχές τους, αξιόπιστοι γιά τό παρελθόν τους, διαβεβαιώνουν σήμερα τόν Θωμάν, λέγοντάς του ότι,

<< εωράκαμεν τόν Κύριον >>• καί ο Θωμάς χωρίς δεύτερη κουβέντα, αβασάνιστα καί απερίσκεπτα, απαντά ευθέως: << Εάν μή ίδω εν ταίς χερσίν αυτού τόν τύπον τών ήλων, καί βάλω τήν χείρα μου είς τήν πλευράν αυτού, ού μή πιστεύω >> ! Καί ο Θωμάς μέ όλα αυτά πού λέγει, δέν θέλει τίποτε άλλο, παρά μόνον ότι πιστεύει καί στηρίζεται μόνον στόν εαυτόν του καί στά δικά του αισθητήρια καί ότι μόνον σ' αυτά πού ο ίδιος βλέπει καί ακούει καί μπορεί νά ψηλαφήσει. Άραγε αυτό είναι αληθές ; Φυσικά καί όχι. Διότι άν υπάρχει κάτι τό οποίον περισσότερον από κάθε άλλο πλανά τούς ανθρώπους, αυτό είναι τό ίδιο τό μυαλό του, οί δικές του αισθήσεις, όταν μάλιστα υποφέρουν από τό πάθος τής αντιζηλείας, τών προκαταλήψεων καί τής αλαζονείας.

Δυστυχώς τά αισθητήρια τού ανθρώπου δέν είναι πάντοτε αξιόπιστα καί ασφαλή τεκμήρια, διότι οί περισσότερες πλάνες καί είναι εξακριβωμένο τούτο, οφείλονται στήν προσωπικήν αντίληψιν καί κρίσιν ανθρώπων, τών οποίων η γνώμη εθεωρείτο αυθεντία καί αξίωμα. Λέμε συνήθως: Γιά νά τό λέει αυτός, έτσι θά είναι, είναι αλήθεια, δέν χωρεί καμμιά αμφιβολία.

Καί όμως πόσοι δέν επλανήθησαν, γιά νά αληθεύει πάντοτε η φράσις: << τό πλανάσθαι ανθρώπινον >> !

Εορτολόγιο 1 Μαΐου: Κυριακή του Θωμά

Καλόν θά είναι ο άνθρωπος νά περιορίσει τίς αξιώσεις τών αισθήσεών του στά φυσικά όριά τους, εκ τών οποίων τό μεγαλύτερον όλων είναι η αναγνώρισης τής ατέλειάς μας καί τής ανθρώπινης πλάνης• καθότι μάλιστα οί αισθήσεις μας δέν φωτίζονται υπό τού Θείου Φωτός, όχι απλώς πέφτουν σέ πλάνη, αλλά καί αποβαίνουν καί κάκιστοι σύμβουλοι καί συνεργάτες μας.

Βλέπουμε παραδείγματα είς τήν Αγίαν Γραφήν πού τό επιβεβαιώνουν.

Ο Ισαάκ πού έσφαλε βασιζόμενος στήν ψηλάφησιν τού υιού του μέ τά δικά του χέρια. Καί η τύφλωση τών Ιουδαίων πού, ούτε τό σκοτάδι κατά τήν Σταύρωσιν, ούτε τά τεράστια γεγονότα τής ημέρας εκείνης, ούτε καί αυτό τό άνοιγμα τών μνημείων τών Δικαίων τής Παλαιάς Διαθήκης, μπόρεσαν νά εξυγιάνουν τά αισθητήριά τους, γιά νά πιστούν καί νά δούν τήν αλήθεια. Δυστυχώς είναι αλήθεια ότι αυτά τούς αποπλάνησαν.

Καί ίσως ρωτήσει κάποιος.

Ώστε αυτά κηρρύττετε τό : << Πίστευε καί μή ερεύνα >> ή τό << άκουε καί πείθου >> ;

Όχι ! Κηρύσσομε υπέρ τού << ερεύνα μετά λόγου >> . Ερεύνα χωρίς τήν Θεοποίησιν τού λογικού σου. Ερεύνα μέ ταπείνωση, ερεύνα πάντοτε σκεπτόμενος ότι είσαι άνθρωπος καί ότι ούτε η πείρα σου, ούτε η ηλικία σου, αλλά ούτε καί οί γνώσεις σου μπορούν νά σέ απαλλάξουν τής πλάνης, άν δέν φωτισθούν άνωθεν υπό τού Θείου Φωτός. Ερεύνα μέ πολύ φόβο, μή τυχόν η έρευνά σου αδικήσει τήν αλήθειαν ή κάποιον συνάνθρωπό σου.

Προετοίμαζε τά αισθητήριά σου νά υποχωρούν καί νά ταπεινώνονται μπροστά στήν αλήθεια. Νά ομολογούν τήν πλάνη τους καί νά τήν αποκηρύσσουν, όταν λάμψη η αλήθεια.

Παρατηρείστε τόν Θωμάν. Αμέσως μόλις έλαμψε μπροστά του η αλήθεια, δέν καθυστέρησε, δέν δυσκολεύτηκε, ούτε ανέβαλε γιά κάποια άλλη στιγμή, ούτε σκέφθηκε νά δικαιολογήσει τόν εαυτόν του γιά τήν επιμονή του, αλλά μέ λαμπρότητα φωνής ανεβόησεν: << Ο Κύριός μου καί ο Θεός μου >> !

Αδελφοί μου, οί λοιποί συναπόστολοι τού Θωμά, απλώς έλεγαν <<Ανέστη ο Κύριος >>•

ο Θωμάς όμως αποκηρύσσει αμέσως τήν πλάνην του δημοσία καί αναφωνεί : Όχι •

όχι , ναί ! Ανέστη ο Κύριός μου • αλλά ο Αναστάς Κύριός μου καί διδάσκαλός μου, είναι αληθώς αυτός ο Θεός μου !