H Άλκηστις Πρωτοψάλτη μίλησε σήμερα σε τηλεοπτική εκπομπή για τη συναυλία που έδωσε στο κέντρο της Αθήνας με σκηνή ένα φορτηγό και η αναφορά της ότι δεν σταμάτησε πουθενά μάλλον εννοώντας πουθενά αλλού εκτός από τη... στάση στο Μέγαρο Μαξίμου για να ακούσει μουσική ο Κ.Μητσοτάκης!
Η ερμηνεύτρια ανέφερε ότι η κινούμενη αυτή συναυλία ήταν δική της ιδέα και πως η ίδια έκανε την πρόταση στον δήμαρχο Αθηναίων ζητώντας του να υλοποιηθεί με τον πιο ασφαλή τρόπο. Επίσης, μίλησε για τα συναισθήματα της όταν περνούσε η συναυλία από νοσοκομεία της Αθήνας, ενώ αναφέρθηκε και για το πέρασμα της από την Ηρώδου Αττικού.
«Μέσα σε αυτές τις 44 μέρες μου πέρασαν πολλές σκέψεις από το μυαλό μου για να κάνω κάτι και να δώσω χαρά και αισιοδοξία. Να πάω εγώ στον κόσμο και το ζήτησα από τον Δήμαρχο Αθηναίων να το υλοποιήσουμε με τον πιο ασφαλή τρόπο. Δική μου ιδέα, δική μου σκέψη και δική μου η ευθύνη. Ήταν μόνο 3 μουσικοί πάνω στην πλατφόρμα σε 2,5 μέτρα απόσταση ο ένας από τον άλλο. Ήμουν πάνω από 3 ώρες πάνω στον φορτηγό. Πήγαμε σε όλη την Αθήνα» είπε η κυρία Πρωτοψάλτη.
Και συνέχισε: «Δεν σκέφτηκα ποτέ ούτε τον ήλιο, ούτε και την ταλαιπωρία. Η δική μου σκέψη είναι όπως τα λόγια του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου: “Γιατί εμείς δὲν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο”. Ήθελα να δώσω χαρά και αισιοδοξία στους πολίτες και αισθάνθηκα ασύλληπτα συναισθήματα. Ό,τι και να σας πω ωχριά στην πραγματικότητα. Έμειναν στην καρδιά μου και στην ψυχή μου. Να βλέπω τον κόσμο να βγαίνει με τις πυτζάμες στα μπαλκόνια. Άνθρωποι άφηναν τις τσάντες του σούπερ μάρκετ για να μας χαιρετίσουν.
Μας πετούσαν λουλούδια από τα μπαλκόνια και να σημειωθεί ότι φυσικά δεν σταματήσαμε πουθενά. Είδα και πολύ κόσμο σε μια λαϊκή αγορά και σκέφτηκα ότι παρα είναι πολλοί... Αυτό που ζήσαμε στην πλατφόρμα δεν περιγράφεται με λέξεις κι εγώ έκλαιγα για κάποια στιγμή και σταματούσα να τραγουδώ και ο κόσμος έκλαιγε από τα μπαλκόνια. Η εικόνα που με λύγισε ήταν και στα 2 νοσοκομεία όταν είδα γιατρούς και νοσηλευτές και ασθενείς να βγαίνουν στα μπαλκόνια κουνώντας μας μαντήλια. Ήταν έκρηξη ζωής σαν να έβγαινε ήλιος έξω από τα μπαλκόνια», είπε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενη στην κριτική που ακούστηκε είπε: «λυπάμαι που έγινε focus μόνο στην Ηρώδου Αττικού γιατί αφορούσε όλη την Αθήνα, από τον οδοκαθαριστή μέχρι τον πρωθυπουργό».
Και κατέληξε στέλνοντας το μήνυμα: «Την τέχνη τη χρειαζόμαστε. Κι εγώ την χρειάζομαι και οι συμπολίτες μου γιατί δίνει αισιοδοξία και κάνει τον κόσμο να χτίζει όνειρα».
