Πατέρας έχει ως αποστολή την δημιουργία ασφαλή χώρου για ανοιχτή επικοινωνία, ακούγοντας ενεργά τις ανησυχίες των παιδιών τους και παρέχουν καθοδήγηση και υποστήριξη. Αυτή η συναισθηματική σύνδεση βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν ανθεκτικότητα, ενσυναίσθηση και υγιείς σχέσεις στην ενήλικη ζωή τους.
Ο πατέρας όμως είναι εκείνος που θα αποκολλήσει ( στο μέτρο του δυνατού) το παιδί από την μητέρα και θα το εισάγει στο κοινωνικό σύνολο.
Ο ίδιος είναι που καθορίζει το πέρασμα του παιδιού από την προεφηβική στην ενήλικη κατάσταση, από την ενδοοικογενειακή στην κοινωνική και δημόσια ζωή: γάμο,εργασία,διασκέδαση. Πολλοί από εμάς έχουμε ακόμα στο μυαλό μας την εικόνα του πατέρα που έπρεπε να αποφασίζει για το μέλλον των παιδιών του, για τη σύζευξη με μια άλλη οικογένεια δια του γάμου και για το επαγγελματικό τους μέλλον.
Στην σημερινή κοινωνία η εικόνα αυτή του πατέρα έχει ξεφτίσει. Παλιότερα η παράδοση που μετέδιδε ο πατέρας αρκούσε και αυτό ήταν η δικιά του καλλιέργεια,είτε ήταν λαϊκή είτε ήταν προοδευτική.
Πρόκειται για μια τεράστια αλήθεια που δυστυχώς ξεχνούν πολλοί την σημερινή εποχή.
