Τα πράγματα να έχουν αλλάξει σημαντικά στον πόλεμο από τις εποχές του Ψυχρού Πολέμου και του Πολέμου του Κόλπου, καθώς η εξέλιξη της τεχνολογίας και οι μεταβολές στο διεθνές γεωπολιτικό σκηνικό έχουν ασκήσει την επιρροή τους: Για πολλά χρόνια η έμφαση δεν ήταν στην αντιμετώπιση ενός σχετικά ισοδύναμου, τεχνολογικά εξελιγμένου στρατιωτικού αντιπάλου, αλλά στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και των «ασύμμετρων απειλών», καθώς το «αντίπαλον δέος» της ΕΣΣΔ και του Ανατολικού Μπλοκ είχε πάψει να υπάρχει.
Ωστόσο, στα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα ο κόσμος μας φαίνεται να αλλάζει πάλι, και η αναμέτρηση σε επίπεδο τακτικών στρατών μεγάλων χωρών φαίνεται να αποτελεί πάλι υπαρκτό ενδεχόμενο, ενώ στην «εξίσωση» μπαίνουν και νέοι παράγοντες, όπως ο κυβερνοπόλεμος κ.α. Ως εκ τούτου, στον τομέα των χερσαίων επιχειρήσεων το τοπίο έχει αλλάξει σημαντικά, καθώς ένας σύγχρονος στρατός ξηράς πρέπει να μπορεί να αντιμετωπίζει ένα μεγάλο εύρος πρωτόγνωρων απειλών, που συνδυάζουν χαρακτηριστικά του παρελθόντος (αντάρτικο από δυνάμεις που χρησιμοποιούν δυνατότητες τόσο «παραδοσιακού» ανταρτοπολέμου όσο και σύγχρονης τεχνολογίας) όσο και του παρόντος/ μέλλοντος (μη επανδρωμένα οχήματα, αεροσκάφη και πλοία/ υποβρύχια, όπλα με τεχνητή νοημοσύνη κ.α.).
Το να αποπειραθεί κανείς να προβλέψει ποιοι θα είναι οι πιο ισχυροί στρατοί ξηράς του 2030 σίγουρα είναι μια δύσκολη και παράτολμη πρόβλεψη- ωστόσο γίνεται μια εκτίμηση βάση τρία κριτήρια: Το αν οι χώρες στις οποίες ανήκουν οι στρατοί αυτοί έχουν πρόσβαση σε φυσικούς πόρους/ ισχυρή τεχνολογική βάση, το αν υπάρχει επαρκής στήριξη από τις πολιτικές αρχές και το αν οι στρατοί αυτοί έχουν τη δυνατότητα να μαθαίνουν/ αποκτούν εμπειρία υπό συνθήκες πραγματικού κόσμου (κοινώς, εάν εμπλέκονται σε πολεμικές επιχειρήσεις).
Με βάση αυτά τα κριτήρια, σύμφωνα με το National Interest, οι 5 πιο ισχυροί στρατοί ξηράς του κόσμου θα είναι οι εξής:
Ρωσία: Η παρακμή και κατάρρευση των ετών μετά την πτώση της ΕΣΣΔ έχει αφήσει βαθιά σημάδια στον ρωσικό στρατό, ωστόσο η βελτίωση της κατάστασης της ρωσικής οικονομίας και οι (πολύ συχνά επώδυνες) εμπειρίες της Τσετσενίας άνοιξαν τον δρόμο της επιστροφής. Ο επιτυχής για τη Ρωσία πόλεμος με τη Γεωργία το 2008 και η προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 έδειξαν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό (ή έχουν αρχίσει να αλλάζουν). Το 2030 εκτιμάται ότι ο ρωσικός στρατός θα είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη, ωστόσο εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά προβλήματα (όπως το ότι είναι κολλημένος κάπου ανάμεσα στο παλιό σύστημα της θητείας και την εθελοντική/ επαγγελματική στράτευση). Παρόλα αυτά, οι δυνάμει αντίπαλοι εξακολουθούν να φοβούνται το μέγεθός του και τις δυνατότητές του σε μια σειρά από τομείς, όπως πχ στον «υβριδικό» πόλεμο (όπως αυτός που είδαμε στην Ουκρανία).
