Η πανδημία Covid-19 μπορεί να έχει φουσκώσει το δημόσιο χρέος σε επίπεδα που ήδη ωθούν κάποιες κυβερνήσεις να σκέφτονται διάφορες λύσεις, αλλά αυτό δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τις δημοσιονομικές δυσκολίες που δημιουργούνται τις επόμενες δεκαετίες, ανέφερε ο ΟΟΣΑ.
Σύμφωνα με το μακροπρόθεσμο σενάριό του, μια επιβράδυνση στις μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες, η δημογραφική αλλαγή και η επιβράδυνση της αύξησης της παραγωγικότητας θα οδηγήσουν την οικονομική ανάπτυξη της τάσης μεταξύ των 38 μελών του ΟΟΣΑ και των χωρών της Ομάδας των 20 στο 1,5% το 2060 από περίπου 3% σήμερα. Ταυτόχρονα, τα κράτη θα αντιμετωπίσουν αυξανόμενο κόστος, ιδίως από τις συντάξεις και την υγειονομική περίθαλψη.
Για να διατηρηθούν οι δημόσιες υπηρεσίες ενώ σταθεροποιείται το χρέος σε αυτό το καθεστώς, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αυξήσουν τα έσοδά τους κατά σχεδόν 8% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, ανέφερε ο ΟΟΣΑ. Σε ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Ιαπωνίας, το μέγεθος της πρόκλησης θα ανερχόταν σε περισσότερο από το 10% της παραγωγής και οι οικονομολόγοι δεν υπολόγισαν καν νέες δαπάνες, όπως η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.
«Οι κοσμικές τάσεις όπως η γήρανση του πληθυσμού και η αύξηση της σχετικής τιμής των υπηρεσιών θα συνεχίσουν να ασκούν πίεση στους κρατικούς προϋπολογισμούς», ανέφερε ο ΟΟΣΑ στο έγγραφο πολιτικής που εκπόνησαν οι Yvan Guillemette και David Turner.
Οι χώρες δεν χρειάζεται απαραίτητα να αυξήσουν τους φόρους για να αντιμετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις, ανέφερε ο ΟΟΣΑ. Αντ ‘αυτού, ζήτησε μεταρρυθμίσεις για την αύξηση των ποσοστών απασχόλησης και την αύξηση των ηλικιών συνταξιοδότησης.
Ένας συνδυασμός δράσης σε αυτούς τους δύο τομείς – συμπεριλαμβανομένης της διασφάλισης της αύξησης των πραγματικών ηλικιών συνταξιοδότησης κατά τα δύο τρίτα των μελλοντικών επιδόσεων στο προσδόκιμο ζωής – θα μπορούσε να μειώσει στο μισό την προβλεπόμενη αύξηση της δημοσιονομικής πίεσης έως το 2060 στη διάμεση χώρα, σύμφωνα με τον οργανισμό.
Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί αυτής της κατάστασης, καθώς όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα trading economics, το δημόσιο χρέος έχει ξεπεράσει σε μέγεθος ακόμα και εκείνο του πρώτου μνημονίου. Και είναι απορίας άξιον το πως προκύπτει όλη αυτή η αισιοδοξία και οι διθύραμβοι από πλευράς κυβέρνησης, για ανάπτυξη. Ως μόνη λύση φαντάζουν πλέον γενναίες μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα μπορέσουν να διασώσουν αυτή την κατάσταση.
