Αν κοιτάξεις τον «βράχο Ελέφαντα» της Ισλανδίας βλέπεις πως η ομοιότητά του με ελέφαντα είναι απίστευτη. Και μάλιστα χωρίς να στο πει κανείς.
Λογικά δεν θα είναι λίγοι εκείνοι που λόγω της ομοιότητάς του δεν μπορούν να πιστέψουν ότι όλο αυτό δημιουργήθηκε φυσικά. Μπορεί κάλλιστα να πιστεύουν πως σε εκείνο τον βράχο παγιδεύτηκε κάποτε κάποιο μυθικό πλάσμα που έφερνε πολύ σε ελέφαντα. Αλλά η φύση έχει αποδείξει πολλάκις πως είναι μεγάλος καλλιτέχνης. Και αφού στην Ισλανδία δεν πάτησε ποτέ ελέφαντας, τότε είναι λογικό η ιστορία των εκρήξεων το ηφαιστείου να ευθύνεται για την ύπαρξή του. Εκτός κι αν θέλετε να πιστέψετε εν γνώσει σας σε ένα όμορφο παραμύθι. Κι αυτό καλό είναι…
Η Ισλανδία είναι μια ηφαιστειογενής χώρα. Οι εκρήξεις ηφαιστείου αιώνων έχουν κατασκευάσει απότομα βράχια που μοιάζουν πράγματι σαν βγαλμένα από παραμύθι. Σαν τον βράχο ελέφαντα, που ακόμα και κάποιοι που δεν πιστεύουν στα παραμύθια, πιστεύουν πως έχει επέμβει ανθρώπινο χέρι. Κάτι που φυσικά ούτε συνέβη, ούτε ήταν δυνατό να συμβεί.
Ο πιο πιθανός υπαίτιος, όχι μόνο για τον ελέφαντα αλλά και για πολλά ακόμα περίεργα βράχια στην περιοχή, είναι το ηφαίστειο Eldfell. Το νησί Heimaey, πάνω στο οποίο βρίσκεται ο «ελέφαντας» είναι το μεγαλύτερο στο αρχιπέλαγος Vestmannaeyjar και το μόνο που κατοικείται. Παραμένει μάλιστα δημοφιλές και για τους τουρίστες. Αλλά αυτό μόνο έκπληξη δεν αποτελεί.
Υπάρχουν και κάποιοι ακόμα που το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Λένε πως όταν κοιτούν τον βράχο δεν βλέπουν κάποιον ελέφαντα, αλλά ένα μυθικό θαλάσσιο πλάσμα που είχε αναφέρει στις ιστορίες του ο Lovecraft: Τον Cthulu, ένα πλάσμα που έμοιαζε με καλαμάρι ή χταπόδι. Πάντως ότι και να βλέπει ο καθένας (εμείς βλέπουμε ελέφαντα), ο συγκεκριμένος βράχος είναι η απόδειξη πως όταν η φύση έχει κέφια μπορεί να κάνει θαύματα.
Το 1973 μια μεγάλη έκρηξη του Eldfell έστειλε μεγάλη ποσότητα λάβας στο νησί, το οποίο και εκκενώθηκε. Πολλοί πιστεύουν ότι ο «ελέφαντας» εμφανίστηκε τότε, με την επιφάνεια του νησιού να μεγαλώνει αρκετά. Αν αυτό αληθεύει τότε τον κάνει ένα σχετικά νέο αξιοθέατο, που όμως έχει μετατραπεί πλέον σε σύμβολο του νησιού και γενικότερα της περιοχής.
