Που το πάει ο Ταγίτ Ερντογάν; Και γιατί στρέφεται εναντίον των πατρώνων του στο Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας; Μα είναι εύκολη η απάντηση: Τα λεφτά των Εμίρηδων είναι πολλά…
Αμέσως μετά την απόφαση της Σαουδικής Αραβίας, της Αιγύπτου και άλλων αραβικών χωρών να διακόψουν τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Εμιράτο του Κατάρ, με τη δικαιολογία ότι υποθάλπτει τους διεθνείς τρομοκράτες και ειδικά τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, ο Πρόεδρος της Τουρκίας προσφέρθηκε να μεσολαβήσει. Λόγω της συμμετοχής της Αιγύπτου στην ομάδα των αντιπάλων του Κατάρ, η προσπάθεια του έπεσε στο κενό.
Ποια ήταν η αντίδραση του Ερντογάν. Ξεκίνησε ένα μπαράζ αρνητικών δηλώσεων και έσπευσε να υποστηρίξει τους Εμίρηδες του Κατάρ προχωρώντας χθες ένα βήμα παραπάνω. Ανακοίνωσε ότι θα ενισχύσει τις στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκίας στο Εμιράτο -ως γνωστόν η Άγκυρα διαθέτει στρατιωτική βάση εκεί.
Ας παραδεχθούμε ένα πράγμα: ότι ο Ταγίπ Ερντογάν, όσο και αν άρεται και φέρεται από το ταραγμένο του μυαλό, είναι ταυτόχρονα και ένας τολμηρός ηγέτης. Διότι χρειάζεται θάρρος για να τα βάλεις με τους βασιλιάδες και τους υπόλοιπους Εμίρηδες του Κόλπου, απαιτείται τόλμη να βρεθείς -ξανά και ξανά -απέναντι από την υπερδύναμη Αμερική. Ως γνωστόν, -καθ’ ομολογία των αξιωματούχων του Λευκού Οίκου- ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ απαίτησε από τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας και από τους ηγέτες των αραβικών χωρών που είχαν συναντηθεί μαζί του, κατά την περιοδεία του στη Μέση Ανατολή, να τελειώνουν τα παιγνίδια με τους διεθνείς τρομοκράτες. Η απάντηση τους ήρθε στις αρχές της εβδομάδας. Όλοι στράφηκαν εναντίον του Κατάρ για να διασώσουν τους εαυτούς του. Ο Ερντογάν υποστήριξε το Εμιράτο, που βρέθηκε να βάλλεται από παντού…
Την ίδια στιγμή, δεν μπορούμε παρά να σκεφθούμε ότι οι δικοί μας ηγέτες έχουν συνηθίσει στο μόνιμο «ναι». Ότι απαιτούν οι δανειστές γίνεται. Ότι ζητήσει η Αμερική, η Αθήνα ανταποκρίνεται. Τα κέρδη, από την άλλη πλευρά, της Ελλάδας, είναι περισσότερα δανεικά και μεγαλύτερη εξάρτηση, στρατιωτική και διπλωματική.
Η αλήθεια είναι ότι το Εμιράτο δεν υποστήριζε μόνο του και με αποκλειστικά δική του απόφαση, τους τζιχαντιστές. Συμμετείχε στη συμμαχία μαζί με τη Σαουδική Αραβία στη χρηματοδότηση, και τα υπόλοιπα, ανέλαβε η Τουρκία. Η τελευταία, λάμβανε πολλά δισεκατομμύρια ετησίως για την προσφορά των υπηρεσιών της στη Συρία και το Ιράκ.
Τον Ταγίπ Ερντογάν δεν πρέπει να τον υποτιμούμε. Διότι, μέχρι τώρα, έχει συγκρουστεί με τους πάντες, έχει απέναντί του όλους, αλλά γίνεται κάθε μέρα και πιο ισχυρός. Και στο τέλος επιβάλλεται.
Δύο τινά θα συμβούν:
Ή θα επιβληθεί η συμμαχία των αντιπάλων του Κατάρ και θα αναβαθμιστεί η Αίγυπτος, που αποτελεί τον θανάσιμο εχθρό για την Άγκυρα -για την ώρα είναι το πιο εύκολο στοίχημα
Ή στο τέλος θα τα βρουν και η Τουρκία θα αποτελέσει τον κρίκο μεταξύ του Εμιράτου και των όψιμων εχθρών του. Στην περίπτωση αυτή ο Ταγίπ Ερντογάν θα είναι ο κερδισμένος, αν και αποτελεί προϋπόθεση ο τερματισμός της πολεμικής εναντίον της Αιγύπτου. Ο Ερντογάν που γνωρίζουμε δεν θα το πράξει.
Δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας «θρέφει» τον εγωϊσμό του με κόντρες, συγκρούσεις, αλλά και πολέμους. Αυτή τη φορά θεωρείται υπερβολική η αντίδρασή του και η επιλογή του Κατάρ έναντι των ισχυρών της Μέσης Ανατολής. Στην Ουάσιγκτον λένε πως «παίζει με τη φωτιά». Την ίδια στιγμή, οι αντίπαλοί του δεν κάνουν το ίδιο; Και χειρότερα κάνουν, είναι η απάντηση.
Τις τελευταίες 48 ώρες άρχισαν να κυκλοφορούν πάλι οι φήμες για επερχόμενο πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν, αλλά και του Εμίρη του Κατάρ. Ο δεύτερος βρίσκεται ενώπιον πραγματικού κινδύνου, ενώ ο πρώτος θα μπορούσε να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση στην οποία έχει βρεθεί, εάν κατάφερνε -όπως συνέβη και στις 15 Ιουλίου 2016- να ελέγξει ένα πραξικόπημα. Η τύχη αυτή καθ’ αυτή δεν είναι ένα καθημερινό φαινόμενο, που πάει, χάνεται, αλλά επιστρέφει ανάλογα από τα κύματα. Ο Ταγίπ Ερντογάν συνήθως έχει την τύχη με το μέρους του. Όμως, αυτή τη φορά γιατί νοιώθουμε ότι τον εγκαταλείπει;
Η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τα γεγονότα στον Περσικό και γύρω, και αναφορικά, με το Κατάρ. Το δικό μας ενδιαφέρον έγκειται στις απειλές εναντίον της Κύπρου και του Αιγαίου από την Τουρκία. Η εκβιαζόμενη Αθήνα υποκύπτει μονίμως ενώπιον του Ερντογαν και η Κύπρος, αν και αντιστέκεται, υποχωρεί στο τέλος στις διαπραγματεύσεις. Με τέτοια νοοτροπία πως θα μπορέσει η χώρα μας να εκμεταλλευθεί το πιθανό στραβοπάτημα της Τουρκίας…
Πηγή:mignatiou
