Αδιάλλακτη είναι η Τουρκία στο Κυπριακό καθώς εμμένει στην θέση της να κρατήσει τα κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο και να παραμείνει εγγυήτρια δύναμη με δικαίωμα μονομερούς στρατιωτικής επέμβασης όπως προέβλεπε ο όρος της Συνθήκης της Ζυρίχης με βάση την οποία ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία το 1960.
Ο Ν.Κοτζιάς συναντήθηκε με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου με τον οποίο δεν μπόρεσε να καταλήξει ούτε καν σε μια «πλησιέστερη θέση». Η Άγκυρα ή θα έχει μια «λύση» ακριβώς όπως την θέλει η ίδια, δηλαδή με μια Κύπρο υπό κατοχή και ως τουρκικό προτεκτοράτο, είτε απλά δεν θα υπάρξει καμία λύση καθώς την βολεύει το σημερινό «status quo»
«Η μονοήμερη επίσκεψή μου στη Νέα Υόρκη μπορεί να θεωρηθεί πολύπλευρα πετυχημένη. Έγιναν σειρά από συναντήσεις, τόσο με ελληνοαμερικανικές και κυπροαμερικανικές οργανώσεις όσο και με το εβραϊκό λόμπι.
Η συνάντηση μου με τον Mevlüt Çavuşoğlu έγινε σήμερα το πρωί, όπου συζητήσαμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα ζητήματα της Κύπρου, χωρίς να μπορέσουμε να φτάσουμε έστω και σε μια πλησιέστερη σκέψη πάνω σε αυτά τα θέματα.
Συνάντησα τον πρόεδρο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και αργότερα τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, όπου συζητήσαμε κύρια το Κυπριακό και τις ελληνικές απόψεις και θέσεις γιατί πρέπει να καταργηθεί το σύστημα των εγγυήσεων, να μην υπάρχουν παρεμβατικά δικαιώματα για οποιαδήποτε χώρα πάνω στην Κύπρο και να απομακρυνθούν τα ξένα στρατεύματα, πριν απ’ όλα τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα.
Επίσης, είδα μεγάλο κομμάτι από το επιτελείο της νέας κυβέρνησης του προέδρου Τραμπ. Συναντήθηκα με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, τον κ. Flynn και την αναπληρώτριά του. Είδα τον Προσωπάρχη του Προέδρου καθώς και σειρά από Ελληνοαμερικάνους που βρίσκονται κοντά στο επιτελείο του».
Ο Έλληνας ΥΠΕΞ ερωτήθηκε από δημοσιογράφους και απάντησε:
«Η Ελλάδα πάντα στήριζε και στηρίζει την Κύπρο μέχρι τέλους με κριτήριο το συμφέρον της ίδιας της Κύπρου και του κυπριακού λαού. Στα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια, τουτέστιν εγγυήσεις, παρεμβατικά δικαιώματα και παραμονή κατοχικού στρατού, είμαστε κατά και αυτή είναι μια πολιτική που ακολουθούμε με συνέπεια από την αρχή που αναλάβαμε».
«Ενώ στις παλαιότερες διαπραγματεύσεις του 2004 και του 2008, 2009 ουδέποτε έγινε συστηματική δουλειά για να καταργηθούν οι εγγυήσεις, τα παρεμβατικά δικαιώματα και για την πλήρη αποχώρηση του τουρκικού στρατού, χάριν στο γεγονός ότι το θέμα το ανοίξαμε έγκαιρα και εξαρχής από τότε που αναλάβαμε την κυβέρνηση σήμερα θεωρείται κοινός τόπος η ανάγκη τουλάχιστον να συζητούνται και να σκέφτεται ο καθείς αν τάσσεται υπέρ ή κατά της κατάργησης τους. Είναι ένα θέμα το οποίο δεν μπορεί να βγει πια από την ατζέντα. Αυτό το θεωρώ επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής».
Κληθείς από δημοσιογράφο να σχολιάσει την επιστολή Ακιντζί στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ περί της συμμετοχής του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Αναστασιάδη, στη Διεθνή Διάσκεψη της Γενεύης ο υπουργός Εξωτερικών είπε ότι «αυτά αφορούν τα προβλήματα της μη παραδοχής από τη σκοπιά της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής κοινότητας ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είναι σύμφωνα με τον διεθνή νόμο αλλά και την αναγνώριση που έχει από τον ΟΗΕ και όλους τους διεθνείς οργανισμούς Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κύπρου και συμμετέχει στη διάσκεψη της Γενεύης και στη διεθνή διάσκεψη με τη διπλή ιδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας της Κύπρου και του εκπροσώπου της ελληνοκυπριακής κοινότητας».
Οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου σύμφωνα με την Wikipedia, που υπογράφηκαν το 1959 μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας, Ελλάδας, Τουρκίας, ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας, ήταν οι Συνθήκες με τις οποίες τερματίστηκε η βρετανική κυριαρχία επί της Κύπρου και ιδρύθηκε ανεξάρτητο Κυπριακό κράτος.
Οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου είχαν υπογραφεί η μεν πρώτη στο ξενοδοχείο Ντόλτερ της Ζυρίχης στις 11 Φεβρουαρίου του 1959 από τους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Αντνάν Μεντερές, πρωθυπουργό της Τουρκίας, η δε δεύτερη στο Λάνκαστερ Χάουζ του Λονδίνου στις 19 Φεβρουαρίου του 1959, από τους δύο προαναφερθέντες συν τον Βρετανό ομόλογό τους Χάρολντ Μακμίλαν, ενώ κάποια συνημμένα κείμενα είχαν υπογραφεί από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ' και τον αντιπρόεδρο Φαζίλ Κιουτσούκ, οι οποίοι είχαν γνώση του συνόλου των συμφωνιών.
Η συνθήκη κατοχύρωνε την ανεξαρτησία της Κύπρου, καθόριζε το Σύνταγμα του νέου κράτους και τα δικαιώματα κάθε εθνοτικής κοινότητας όσον αφορά το κράτος και τη διακυβέρνηση. Η πολιτειακή οργάνωση του νεοσύστατου κράτους ήταν πολύπλοκη και απαιτούσε ομοφωνία και των δύο κοινοτήτων σε μια σειρά από θέματα. Ο πρόεδρος θα ήταν Ελληνοκύπριος και ο αντιπρόεδρος Τουρκοκύπριος.
Στις συμφωνίες περιλαμβανόταν "Συνθήκη Εγγυήσεων" μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας και Κύπρου με την οποία, σε περίπτωση διασάλευσης της συνταγματικής τάξης, μια από τις τρεις πρώτες «εγγυήτριες δυνάμεις» θα μπορούσε να προβεί σε μονομερή δράση, αφού προηγουμένως είχαν εξαντληθεί τα περιθώρια διαπραγματεύσεων με τις άλλες δυο.
Aυτόν τον όρο η ελληνική κυβέρνηση ζητάει να καταργηθεί
