Eίναι από τα πολύ περίεργα που μπορεί να βρει κανείς στην ανθρώπινη ιστορία. Ανεξήγητο όσο δεν πάει. Εκατοντάδες σκελετοί βρέθηκαν χαμένοι μέσα στο χιόνι των 5.000 μέτρων στα Ιμαλάια και αποδεικνύεται πως δεν ήταν ντόπιοι που ζούσαν στα παρακείμενα χωριά.

Ήταν πριν από μια δεκαετία όταν ένας Ινδός επιστήμονας, ο γενετιστής Κουμαρασάμι Τανγκαράζ που αποφάσισε μαζί με την ομάδα του να πάρουν 76 δείγματα από τους σκελετούς που βρήκαν στη λίμνη Ρούπκουντ (4 από δόντια και 72 από τα κόκαλα) και να αναλύσουν την προέλευση τους. Για να το πετύχουν αυτό εξήγαγαν ισότοπα από τα κόκαλα.

Τα ισότοπα βρίσκονται στον ανθρώπινο οργανισμό με τη μορφή κολλαγόνου και προέρχονται από καρπούς της γης που έχουν διαφορετική χημική σύσταση ανάλογα το σημείο του εδάφους που αναπτύσσονται. Άρα μπορούν να αποκαλύψουν το μέρος που κατάγεται ή έζησε για μεγάλο μέρος κάποιος, αφού διατηρούνται στον οργανισμό για 10 με 20 έτη.

Το πιθανότερο σενάριο έκανε λόγο για κάποια κατολίσθηση ή χιονοστιβάδα που σκότωσε αυτούς τους ανθρώπους. Η υπόθεση μάλιστα τοποθετούσε το συμβάν σε έναν χρονικό ορίζοντα το πολύ 50 χρόνια πίσω, αφήνοντας ένα πολύ μικρό παράθυρο μήπως είναι από κάποια αρχαία εποχή.

Μέχρι που τα ευρήματα των ερευνών ήρθαν να ανατρέψουν κάθε λογική. Ο Τανγκαράζ και η ομάδα του συνέκριναν το γονιδίωμα 38 δείγματα από τους σκελετούς που είχαν συλλέξει με περίπου 1500 δείγματα ανθρώπων της αρχαίας εποχής και γύρω στα 7300 από ανθρώπους του 20ου και 21ου αιώνα.

Το αποτέλεσμα καταχώρισε τους σκελετούς σε τρεις διαφορετικές περιόδους και με τρεις διαφορετικές καταγωγές. Τρεις διαφορετικές εθνοτικές ομάδες. Οι 23 προέρχονται από ανθρώπους της σημερινής επικράτειας της Ινδίας αφού η συγκεκριμένη λίμνη βρίσκεται στην πλευρά των Ιμαλαΐων που ανήκουν στην Ινδία, αλλά η γενετική ταύτιση δεν είναι τόσο απόλυτη. Ίσως και να προέρχονται από τον 10ο αιώνα μετά Χριστόν.

Εικάζεται μάλιστα ότι ο θάνατος τους έγινε κατά τη διάρκεια μιας τελετής προσκυνήματος ή μιας θρησκευτικής εορτής στο ιερό της ινδικής θεότητας Νάντα Ντέβι. Η στάση τους αυτό υποδηλώνει. Εξάλλου, το μονοπάτι αυτό που οδηγεί στη λίμνη Ρούπκουντ αποτελούσε πέρασμα προσκυνητών. Το πρόβλημα εδώ είναι πως αυτό απαντάται πρώτη φορά τον 19ο αιώνα, άρα διακρίνεται μια σύγκρουση των δύο timelines.

Ένας από τους 38 σκελετούς ανάγεται στην ίδια χρονική περίοδο, αλλά από τη νοτιοανατολική Ασία, με την πιο πιθανή εξήγηση να είναι για Κινέζο και δη από τη Δυναστεία των Χαν.

Το πιο παράξενο εύρημα απ΄όλα προέρχεται από τους υπόλοιπους 13. Κι αυτό γιατί ο δικός τους θάνατος τοποθετείται κάπου στα 1800 και η καταγωγή τους στην ανατολική Μεσόγειο και πιο συγκεκριμένα από την Κρήτη. Αν αυτό ισχύει, σημαίνει πως η πρώτη προσπάθεια ανάβασης των υψηλών κορυφών της οροσειράς ανάγονται πολύ πιο πριν απ΄ό,τι νομίζαμε.

Η πρώτη σκέψη των ερευνητών σε σχέση με τους Έλληνες είναι ότι πρόκειται για μακρινούς απόγονους της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτή η θεωρία όμως προσκρούει στη γενετική τους απόκλιση με την περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Αυτή δεν είναι η μόνη πιθανή εξήγηση. Μια ερμηνεία κάνει λόγο για Έλληνες που υπηρέτησαν σε πλοία του ευρωπαϊκού αποικισμού και βρέθηκαν στην Ινδία. Από κει, με κάποιο τρόπο, αναζήτησαν κι άλλες πηγές μπαχαρικών ή άλλου φυσικού πλούτου για να εμπορευτούν και κατέληξαν στο υψόμετρο των 5.000 μέτρων. Άλλη ερμηνεία υποστηρίζει πως δεν ήταν Έλληνες, αλλά άνθρωποι που βρέθηκαν με κάποιο τρόπο στην Κρήτη κι από κει έφτασαν στην Ινδία στο πλαίσιο εξερευνήσεων.

Ίσως η πιο λογική εξήγηση να είναι αυτή που σχετίζεται με την οθωμανική αυτοκρατορία που εκτεινόταν βαθιά στην Ανατολή. Δεν ξεπερνούσε όμως τα δυτικά σύνορα του Πακιστάν. Είναι επομένως πιθανό οι συγκεκριμένοι Έλληνες να ήταν σκλάβοι κάπου στα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας, να δραπέτευσαν και να ακολούθησαν ένα μονοπάτι στα τυφλά, μέχρι που επέλεξαν την ανάβαση, ώστε να δυσκολευτούν να τους βρουν.

Όπως εξηγείται στη δημοσίευση της έρευνας, δεν πρόκειται για μια κατά προσέγγιση ερμηνεία, ότι δηλαδή οι 14 σκελετοί πέρασαν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους στην Κρήτη ή οι πρόγονοι τους έχουν καταγωγή από εκεί. Εξετάστηκαν δεδομένα από Αιγυπτίους, Κύπριους, Βάσκους, Εσθονούς, Γάλλους, Ουκρανούς, Γεωργιανούς, Γερμανούς, Ούγγρους, Ιταλούς, Φινλανδούς, Νορβηγούς και Σύρους.

Εκείνο που μεγεθύνει το μυστήριο πίσω απ΄όλους τους σκελετούς είναι ότι, παρόλο που τα δείγματα υποδεικνύουν άντρες, γυναίκες και παιδιά, δεν συνεπάγεται καμία συγγενική σχέση μεταξύ κανενός. Κι αυτό αναιρεί ίσως και την πιθανότητα οι 24 από την Ασία να ήταν μια αγέλη ή μια τοπική κοινωνία.

Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι θα βγάλουν τα ευρήματα των επόμενων αναλύσεων, μιας και τα πρώτα αποτελέσματα δημιουργούν μεγαλύτερο κίνητρο για να βρεθεί η ρίζα όλων αυτών των σκελετών.

Πάντως, η παγωμένη λίμνη Ρούπκουντ μπορεί να μπει στην ίδια κατηγορία με το Τρίγωνο των Βερμούδων μετά απ΄αυτές τις ανακαλύψεις…