Κύριε,

Σύ πού ἔγινες γιά χάρη μας παιδί μικρό, βρέφος ἅγιο, παραδομένο ἐντελῶς στήν στοργή τῆς Παναγίας Μητέρας Σου καί στήν προστασία τοῦ Μνήστορος Ἰωσήφ.

Τοῦτες τίς ἅγιες μέρες τῆς Γεννήσεώς Σου, Σέ ἱκετεύω, Κύριε, γιά τά ἀθῶα καί ἀπροστάτευτα ἀγγελούδια, τά παιδιά μας. Ἔρχονται νά γεννηθοῦν σέ ἕναν κόσμο σκληρό καί ἀφιλόξενο. Σ’ ἕναν κόσμο ἐχθρικό πρός τόν Οὐρανό πού φέρνουν μαζί τους.

Φύλαξε τά παιδιά Σου, Κύριε. Νά μείνουν παιδιά στόν νοῦ καί στήν καρδιά, παρά τίς πολλές ἀντίθετες προσπάθειες. Φύλαξέ τα νά παραμείνουν στόν δικό τους κόσμο τῆς ἀθωότητας, τῆς ἁγνότητας, τῆς ἀλήθειας, τῆς ξενοιασιᾶς.

Κράτησέ τα μέ τήν ὀμορφιά τῆς παιδικότητας στήν ὄψη, γιά νά μᾶς θυμίζουν τούς ἀγγέλους... τόν Παράδεισο... Ἐσένα...

Τά παιδιά μας... Ἡλιαχτίδες πού φωτίζουν τόν κόσμο. Λουλούδια πού στολίζουν τήν ζωή. Καθρέφτες πού ἀντανακλοῦν τόν Οὐρανό. Πρότυπα αἰώνια πού Ἐσύ ὁ Ἴδιος ὕψωσες μπρός στά μάτια μας: «Ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδία...».

Κύριε, φύλαξε τά παιδιά μας καί ἀπό μᾶς, πού, σάν νεόπλουτοι, δέν ξέρουμε πῶς νά διαχειριστοῦμε αὐτόν τόν ἀμύθητο οὐρανόσταλτο θησαυρό.

Στεῖλε, Κύριε, τίς εὐλογίες τῆς Φάτνης Σου στό λίκνο κάθε νεογέννητου παιδιοῦ. Ἐκεῖ πού γίνονται τά μεγαλύτερα λάθη. Ἐκεῖ πού, παρόλα αὐτά, στρεφόμαστε περιμένοντας νά ἀνατείλει ἕνα καλύτερο αὔριο.