Η πρόσφατη επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ με 300 drones και βαλλιστικούς πυραύλους “ξύπνησαν” απότομα όχι μόνο τις χώρες της Μέσης Ανατολής αλλά όλες τις χώρες της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος.
Το Ισραήλ, διαθέτει μερικές από τις πιο προηγμένες αεράμυνες στον κόσμο και υπερσύγχρονα συστήματα που έχουν υπερασπιστεί και συνεχίζουν να υπερασπίζονται τα στρατεύματα και τους πολίτες του από πυραύλους και κάθε είδους επιθέσεις, με την χώρα μας τι γίνεται;
Το πρόβλημα για την Ελλάδα ονομάζεται τουρκικό οπλοστάσιο με drones όλων των τύπων
Στο πλαίσιο αυτό, την Πέμπτη 18 Απριλίου 2024, πραγματοποιήθηκε στο συνάντηση των εκπροσώπων της εταιρείας «ΕΑΒ Α.Ε», κ. Αλέξανδρου Διακόπουλου (Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος), κ. Δημήτριου Σκαλαίου (Εντεταλμένος Σύμβουλος Chief Restructuring Officer), κ. Νικόλαου Κόκλα (Διευθυντής Ε&Α) και κ. Κυριάκου Ενωτιάδη (Τομεάρχης Ηλεκτρονικών), με αρμόδιους επιτελείς της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων του ΥΠΕΘΑ, του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, του Γενικού Επιτελείου Στρατού, του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και του ΓΕΑ.
Σκοπός της συνάντησης ήταν η παρουσίαση εκ μέρους της εταιρείας, των ερευνητικών – αναπτυξιακών προγραμμάτων UAV και συστημάτων παρακολούθησης, που υλοποιεί/συμμετέχει.
Το έργο αφορά εκτός όλων των άλλων και το πρόγραμμα «ΑΡΧΥΤΑΣ», για την σχεδίαση και κατασκευή VTOL UAV, μη επανδρωμένου αεροχήματος μεγάλων διαστάσεων και με δυνατότητα κάθετης απο/προσγείωσης.
Το ελληνικό UAV ΑΡΧΥΤΑΣ
Η σχεδίαση και επιχειρησιακή εκμετάλλευση του VTOL UAV αφορά την ικανοποίηση επιχειρησιακών απαιτήσεων Εθνικής Άμυναs και Ασφάλειας (Επιτήρηση χερσαίων και θαλασσίων συνόρων, επιτήρηση θαλασσών, επιτήρηση εχθρικών δυνάμεων κλπ).
Επίσης θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς πολιτικής προστασίας (επιτήρηση δασών-έγκαιρη προειδοποίηση πυρκαγιών, επιτήρηση και αξιολόγηση λοιπών φυσικών καταστροφών) και πολλές άλλες εμπορικές χρήσεις.
Το Μη Επανδρωμένο Αερόχημα θα σχεδιαστεί και θα αναπτυχθεί ως μια πλατφόρμα σταθερής πτέρυγας, καινοτόμας γεωμετρίας BWB, που θα του δίδει τη δυνατότητα μεταφοράς ωφέλιμου φορτίου διαφορετικού τύπου, μεγάλου όγκου και βάρους (της τάξης των 20lt και 15kg έως 20kg, αντίστοιχα).
Η απο/προσγείωση του ΜΕΑ θα μπορεί να γίνει κατακόρυφα (VTOL). Κατά αυτό τον τρόπο θα είναι εφικτή η προσέγγιση ακόμα και ιδιαίτερα απομονωμένων νησιών ή χερσαίων περιοχών, αλλά και καταστρωμάτων μεγάλων πλοίων, προσδίδοντάς του μοναδική επιχειρησιακή ικανότητα και ευελιξία (χρήση από φρεγάτες, μικρά ακατοίκητα νησιά κλπ).
Το ΜΕΑ θα κατασκευαστεί από ελαφρά, σύνθετα υλικά τα οποία θα εξασφαλίζουν έναν συνδυασμό δομικής αντοχής και χαμηλού βάρους κατασκευής. Σύγχρονες μέθοδοι κατεργασίας, υποστηριζόμενες από εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας, θα εγγυηθούν την υψηλή ποιότητα κατασκευής του πρωτότυπου ΜΕΑ και την ακριβή αναπαράσταση της γεωμετρίας του.
Το Μη Επανδρωμένο Αερόχημα θα μπορεί να επιχειρεί υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες (πτήση σε δυνατούς ανέμους μέχρι τουλάχιστον 6 B) οι οποίες συχνά επικρατούν στο Αιγαίο, αυξάνοντας έτσι την επιχειρησιακή ικανότητά του.
Θα φέρει συστήματα αυτόματης πλοήγησης και ελέγχου πτήσης, παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα χρήσης του και από χειριστές με μικρή εμπειρία. Τα συστήματα αυτά θα εγκατασταθούν ώστε να εξασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία του ΜΕΑ, τόσο κατά τη σύνθετη διαδικασία της κάθετης απο/προσγείωσης, όσο και κατά την πτήση του υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Η ΕΑΒ με την άριστη τεχνογνωσία της και την υψηλή κατάρτιση του προσωπικού της μπαίνει δυναμικά στην κατασκευή του ελληνικού drone ενώ θα κατέχει τα πλήρη δικαιώματα εκμετάλλευσης του προϊόντος που θα παραχθεί.
Το όλο εγχείρημα θα χρηματοδοτηθεί από το ΥΠ.ΟΙΚ. για την ανάπτυξη-παραγωγή δύο πρωτοτύπων VTOL UAVs.
Τουρκικά drones και ποια θα είναι η αντιμετώπιση τους
Το κύριο πρόβλημα στην είναι η ανίχνευση μικρών και χαμηλά ιπταμένων στόχων.
Το σημερινό επίπεδο τεχνολογίας στην παραγωγή drones (χρήση πλαστικού, υαλοβάμβακα, ανθρακονημάτων και αφρώδους συνθετικού υλικού στην κατασκευή τους) μπορεί να παρέχει τιμές διατομής ραντάρ από 0,1 έως 0,005 m2.
Επιπλέον, η χρήση οικονομικών κινητήρων χαμηλής ισχύος καθιστά τις πτήσεις τους σχεδόν αθόρυβες, γεγονός που επίσης δυσχεραίνει τη διαδικασία ανίχνευσης, αναγνώρισης και παρακολούθησης του στόχου.
Η αντιμετώπιση της απειλής που αντιπροσωπεύουν τα τουρκικά drones απαιτεί την ανάπτυξη από την ελληνική πλευρά μέτρων ανίχνευσης, παρακολούθησης, αναγνώρισης, αξιολόγησης και λήψης αποφάσεων.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών επιθετικών και αμυντικών προσεγγίσεων που αφορούν στρατηγικές για την καταστροφή όσο το δυνατόν περισσοτέρων drones για την προστασία από αυτά στόχων υψηλής αξίας.
Η ανίχνευση μικρών drones απαιτεί τη χρήση σύνθετων εργαλείων και εξοπλισμού. Χρησιμοποιούνται παθητικά (ανιχνευτές ραδιοσυχνοτήτων, ακουστικά, ενσωματωμένα οπτικο-ηλεκτρονικά μέσα, αντιαεροπορικές εγκαταστάσεις, θέσεις οπτικής επιτήρησης), καθώς και ενεργά μέσα (ραντάρ).
Υπάρχουν διάφορες μονάδες των ενόπλων δυνάμεων με αποστολή την αντιμετώπιση των drones, οι οποίες εκτελούν ξεχωριστά καθήκοντα.
Η ανίχνευση του ηλεκτρονικού εξοπλισμού των drones και ο προσδιορισμός των συχνοτήτων λειτουργίας τους γίνεται από επίγεια συστήματα ηλεκτρονικών πληροφοριών. Οι μονάδες ηλεκτρονικού πολέμου είναι υπεύθυνες για τον εντοπισμό και το μπλοκάρισμα των εχθρικών drones.
Τα ραντάρ έχουν τις δυνατότητες να τα ανιχνεύουν και αν είναι σε μικρή απόσταση να κατευθύνουν πυρά εναντίον των σταθμών στο έδαφος που τα ελέγχουν (GCS).
Επίσης, κάθε στρατιωτική εγκατάσταση διαθέτει δυνάμεις φύλαξης με εξοπλισμό επικοινωνίας και μετάδοσης δεδομένων και εργαλεία οπτικής παρατήρησης για την ανίχνευση στόχων μικρής κλίμακας και χαμηλής αντίθεσης.
Σύστημα ενοποίησης πληροφοριών
Το πρώτο πράγμα για την αντιμετώπιση είναι ο σχεδιασμός συστήματος διοίκησης και ελέγχου (Command and Control – C2) με δυνατότητα ενοποίησης πληροφοριών από όλα αυτά τα συστήματα για τη βελτίωση του συνόλου της αλληλεπίδρασης και ανταλλαγής πληροφοριών.
Ένα τέτοιο σύστημα είναι υπεύθυνο για την παρακολούθηση, όπου αναγνωρίζεται ένα drone αν είναι φίλιο ή εχθρικό, καθώς και για την αντίδραση εναντίον κάποιου drone, με βάση την αξιολόγηση του επιπέδου απειλής.
Στο Αιγαίο, υπάρχουν διάφοροι τρόποι πρόληψης των επιθέσεων από τουρκικά drones, καταστροφικοί και μη καταστροφικοί, και ο πιο προφανής είναι η κατάρριψη αυτών των εναερίων οχημάτων.
Για το σκοπό αυτό μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορα όπλα.
Ειδικά α μικρά ελαφριά drones μπορούν να καταρριφθούν με την χρήση αυτόματων τυφεκίων, ενώ αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα μπορούν να καταρρίψουν μεγαλύτερα drones που πετούν σε μεγαλύτερα ύψη.
Λιβύη-Κόσσοβο-Κατεχόμενα στην Κύπρο-Βόρεια Συρία, είναι περιοχές που οι Τούρκοι έχουν βάσεις drones, με σκοπό τον έλεγχο της ΝΑ Μεσογείου και την υλοποίηση μέσω και άλλων φίλα προσκείμενων κρατών, όπως η Αλβανία και η Βοσνία Ερζεγοβίνη στα Βαλκάνια, της Στρατηγικής περικύκλωσης της Ελλάδας.
Αυτά συνέπεια η Ελλάδα θα κληθεί να αμυνθεί σε περίπτωση στρατιωτικής σύρραξης με την Τουρκία , όχι μόνο στην κατεύθυνση του Έβρου και των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων , αλλά και από drones προερχόμενα από την κατεύθυνση του Νότου και νοτιοδυτικά από τα κατεχόμενα και την Λιβύη και βόρεια από την τουρκική ναυτική βάση της Αλβανίας και το Κόσοβο.
