«H φορολογία στη χώρα μας είναι υπερβολική και οι Έλληνες φορολογούνται πολύ πάνω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο είτε βλέποντας την άμεση φορολογία στα φυσικά πρόσωπα, στα νομικά πρόσωπα, είτε βλέποντας την έμμεση φορολογία». Κριτική στην τακτική της κυβέρνησης να υπερφορολογεί τους πολίτες άσκησε ο επικεφαλής του γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Παναγιώτης Λιαργκόβας στην παρέμβασή του στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας.
Σύμφωνα με τον ίδιο η φορολογία είναι και άδικη καθώς «τα φορολογικά μας έσοδα αυτά βασίζονται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό στην έμμεση φορολογία, κάτι το οποίο είναι ενάντια στην παράδοση όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Είμαστε, για την ακρίβεια, στο 44,5% άμεσα φορολογικά έσοδα, στο σύνολο των φορολογικών εσόδων όταν στις άλλες χώρες, στο μέσο όρο της ευρωζώνης, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 11,5 ποσοστιαίες μονάδες κάτω».
Συνεχίζοντας αναφέρθηκε και στην εξέλιξη του λόγου της έμμεσης φορολογίας προς την άμεση φορολογία προκειμένου να δείξει ότι «η φορολογία στη χώρα μας είναι άδικη, πλήττει τους φτωχότερους, πλήττει τους πιο αδύναμους κοινωνικά».
«Αλλά και να μην αρκεστούμε σε αυτά και να κοιτάξουμε τη φοροδοτική ικανότητα των συμπολιτών μας και να κοιτάξουμε τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, οι οποίες αυξάνονται με πάνω από 1 δισεκατομμύριο κάθε μήνα, τότε πραγματικά καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι έχουμε φτάσει στα όριά μας, ότι η φορολογία είναι υπερβολική, ότι ουσιαστικά δεν είναι μία απλή φορολογία αλλά μία αφαίμαξη της οικονομίας, μία αφαίμαξη του πραγματικού τομέα» ειπε ο κ. Λιαργκόβας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, λόγω και της φορολογίας, «υπάρχει μία σαφής επιδείνωση της επιχειρηματικότητας στη χώρα μας»
Πρόβλημα κατά τον κ. Λιαργκόβα είναι και το ότι δεν έχει υπάρξει ακόμα μία μακροχρόνια λύση στο χρέος χαρακτηρίζοντας την «αναγκαία για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί θα βελτιώσει την ατμόσφαιρα γύρω από τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και δεύτερον γιατί απλά το χρέος δεν είναι βιώσιμο έτσι όπως είναι σήμερα».
Ο κ. Λιαργκόβας απαρίθμησε και πέντε χαρακτηριστικά για να «γυρίσουμε σελίδα»:
- να συνεχιστεί η δημοσιονομική σταθερότητα με άλλο όμως μείγμα καθώς «το υπάρχον μείγμα, δηλαδή η υπερβολική βαρύτητα στους φόρους δημιουργεί συνθήκες ύφεσης στην οικονομία, δημιουργεί μια παγίδα λιτότητας όπου τελικά είναι σαν να τρέχουμε να φτάσουμε την ουρά μας και δεν μπορούμε τελικά να κάνουμε κάτι» ζητώντας να υπάρξει περιστολή της της κακοδιαχείρισης στο Δημόσιο, όπου υπάρχον ακόμα περιθώρια, να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή και να υπάρξει σταδιακή μείωση των φόρων.
- η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων.
- η γενναία ρύθμιση του χρέους μακροπρόθεσμα αλλά με ταυτόχρονη συζήτηση για το απαιτούμενο ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων. Όπως είπε «πρέπει να επιμείνουμε και εμείς για τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων κάτω από το 3,5%. Εμείς όσο ψάξαμε να βρούμε χώρες που έχουν πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα τόσο υψηλά αποτύχαμε, δεν μπορούσαμε να βρούμε. Ήταν ελάχιστες οι χώρες και αν βρήκαμε κάποιες χώρες αυτές ήταν η Νορβηγία που ήταν πλουτοπαραγωγικές χώρες, ήταν άλλου τύπου οικονομίες οι οποίες οικονομίες δεν μοιάζουν καθόλου με τη δική μας οικονομία. Άρα, το να θέτουμε τόσο υψηλούς στόχους είναι σαν να καταδικάζουμε την οικονομία μας σε μια συνεχή λιτότητα, σε μια αφαίμαξη και σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης».
- η χαρτογράφηση ενός εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου.
- να υπάρξει πολιτική συναίνεση «για να υπάρξουν οργανωμένες και πανεθνικές προσπάθειες για να μας κρατήσουν μακριά από την κρίση».
