Σύμφωνα με την ΕΡΤ, τα τετράποδα μένουν στον χώρο όπου ήταν ο παλιός ΧΥΤΑ και έπαψε πλέον να λειτουργεί. Η Άννα Μαρία Ζαφειριάδου, πρόεδρος του συλλόγου Αδεσπoτούλια Ξάνθης, αναφέρει πως η πρώτη καταγγελία έγινε το 2020.
Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία υπεύθυνη για τη διαχείριση των αδέσποτων είναι η τοπική αυτοδιοίκηση. Ενδεχομένως, το πρόβλημα διογκώθηκε όταν οι δήμοι αντελήφθησαν ότι έπρεπε να έχουν την ευθύνη των αδέσποτων, με ότι συνεπάγεται σε κόστη φροντίδας και προστασίας των ίδιων των ζώων.
Όπως εξηγεί η κ. Ζαφειριάδου, κάθε δήμος που μάζευε ζώα τα μετέφερε στο συγκεκριμένο σημείο, με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο αριθμός τους σε βαθμό που να αποτελούν μια υγειονομική βόμβα και κίνδυνο για τους κατοίκους και τους διερχόμενους.
«Είναι η πραγματική Ελλάδα του 2024»
Το Save a Greek Stray, σε ανάρτησή του για το «κολαστήριο» της Ξάνθης αναφέρει πως «το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα στην επίλυση οποιουδήποτε προβλήματος είναι η αναγνώρισή του, για αυτό ακριβώς που είναι. Δεν είναι κακό να παραδεχτούμε πως οι συνθήκες όσον αφορά τα ζώα στην χώρα μας είναι τριτοκοσμικές, δεν είναι κακό να παραδεχτούμε ότι είμαστε με το ένα πόδι στην Ευρώπη του 2024 και με το άλλο πόδι σε περασμένο αιώνα. Το κακό είναι να κάνουμε πως δεν ξέρουμε».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Save a Greek Stray:
Κατέληξε ο 70χρονος που είχε χαθεί με τη σύζυγό του σε ορεινή περιοχή της Ξάνθης
Οι εικόνες των 500 εξαθλιωμένων ζώων, που κρύβονται στα βουνά των σκουπιδιών και που τρώνε τα κουφάρια των πεθαμένων στο ΧΥΤΑ Ξανθης είναι η πραγματική Ελλάδα του 2024. Η Ελλάδα του ΕΚΜΖ και της τράπεζας DNA είναι μια Ελλάδα που θα θέλαμε να έχουμε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα που ζούμε. Το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα στην επίλυση οποιουδήποτε προβλήματος είναι η αναγνώρισή του, για αυτό ακριβώς που είναι. Δεν είναι κακό να παραδεχτούμε πως οι συνθήκες όσον αφορά τα ζώα στην χώρα μας είναι τριτοκοσμικές, δεν είναι κακό να παραδεχτούμε ότι είμαστε με το ένα πόδι στην Ευρώπη του 2024 και με το άλλο πόδι σε περασμένο αιώνα. Το κακό είναι να κάνουμε πως δεν ξέρουμε.
Το κράτος οφείλει να στήσει μηχανισμούς και υποδομές που θα μπορέσουν να υποδεχτούν παγκόσμιες πρωτοτυπίες, και όχι παγκόσμιες πρωτοτυπίες για να καλύψει την έλλειψη υποδομών.
Όσοι ασχολούνται με τα αδέσποτα ζώα - εκτός γραφείων-, γνωρίζουν πολύ καλά τί σημαίνει ανάγκη καθημερινής σίτισης και τι τεράστια προβλήματα δημιουργεί η έλλειψη της.
Σε απλά ελληνικά, τα ζώα πεινάνε, γεννάνε και υποφέρουν. Εξακολουθούν να στηρίζονται στις εθελοντικές δράσεις ελληνικών και ξένων φιλοζωικών οργανώσεων που για μια ακόμα φορά ξελασπώνουν τον ελλειπή κρατικό μηχανισμό που « του τελείωσαν τα 30 χιλιάρικα για τις στειρώσεις» αλλά του περίσσεψαν μερικά εκατομμύρια για να στήσει νεωτερισμούς που δεν ανταποκρίνονται στις ουσιαστικές ανάγκες της ελληνικής πραγματικότητας . Οι Δήμοι στελεχωμένοι εδώ και χρόνια από ανθρώπους χωρίς ενδιαφέρον δεν είναι πουθενά, ενω οι κρατικοί και δημοτικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί που μας έταξαν παραμένουν στα χαρτιά εξυπηρετώντας τη δική τους ανομία.
Πώς εγκαταλείπεις τόσα αστείρωτα ζώα; Και πώς επανεντασσεις σε αυτές τις συνθήκες; Ειλικρινά, πόση απελπισία υπάρχει για να επανεντάξεις στα σκουπίδια; Σε τί τέρατα μας εχουν μετατρέψει για να αναγκαζόμαστε να συμβιβαζόμαστε με αυτές τις εικόνες και τις πρακτικές; Κάθε γωνιά της χώρας και μια πληγή που μας αφαιμάζει ψυχικά και οικονομικά.
Βρισκόμαστε σε επικοινωνία με τους φορείς της περιοχής και θα συνδράμουμε το μέγιστο των δυνατοτήτων μας για να αποκαταστηθεί η αξιοπρέπεια (τουλάχιστον) των εναπομείναντων αστείρωτων ζώων.
