Όσοι πιστεύουν πως η Εκκλησία, συνεχίζοντας το απολυτρωτικό έργο του Χριστού, είναι ο μοναδικός φορέας της χάριτος, ο αλάνθαστος διδάσκαλος και ερμηνευτής της θείας αλλήθειας και η μόνη κιβωτός σωτηρίας για όλους τους ανθρώπους όλων των αιώνων, τιμούν και εορτάζουν την Αγία Πεντηκοστή. Γιατί η Πεντηκοστή ιστορικά είναι η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας μας και κατ΄αυτήν την ¨μεθ΄εόρτιον και τελευταίαν εορτήν¨ κατά τον Άγιον Κοσμά τον Μελωδό, γίνεται ¨επαγγελίας συμπλήρωσις¨.

Την εορτή αυτή της Πεντηκοστής την έχουμε παραλάβειαπό τις εβραϊκές βίβλους. Την Πεντηκοστή οι Εβραίοι την εορτάζουν σε ανάμνηση της κακοπάθειάς τους στην έρημο και των πολλών θλίψεων, μέχρι που έφτασαν και μπήκαν στη γη της επαγγελίας. Τότε πράγματι απήλαυσαν και καρπών και σίτου και οίνου. Σύμφωνα με κάποιους μελετητές η εορτή της εβραϊκής πεντηκοστής θεσπίστηκε προς τιμήν των 50 ημερών που νήστευσε ο Μωυσής και έλαβε τον θεογράφο νόμο. όπως οι Εβραίοι εόρταζαν την πεντηκοστή τους, διότι μετά το Πάσχα, την διάβαση της Ερυθράς Θαλάσσης, αφού παρήλθαν 50 ημέρες, παρέλαβαν το νόμο. Έτσι και εμείς οι Χριστιανοί, εορτάζοντες πενήντα ημέρες, μετά το δικό μας Πάσχα, λαμβάνουμε το Πανάγιο Πνεύμα το Οποίο νομοθετεί, μας οδηγεί σε κάθε αλήθεια και προστάζει τα αρεστά στο Θεό.

Πρέπει ακόμα να γνωρίζουμε, ότι κατά την ημέρα αυτή που οι Εβραίοι γιόρταζαν την εορτή της Πεντηκοστής, έγινε και η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές του Κυρίου, σύμφωνα με την υπόσχεση που τους είχε δώσει. Κατά την διάρκεια του Μυστικού Δείπνου ο Ιησούς υποσχέθηκε στους μαθητές Του: ¨καγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ ημών εις τον αιώνα¨. Ο άλλος Παράκλητος, ο Παρηγορητής, δηλαδή, που είναι το Πνεύμα το Άγιον μένει στην Εκκλησία για πάντα ¨μένει μεθ΄ημών εις τον αιώνα¨ και αναδεικνύει την Εκκλησία θεοσύστατο θεσμό που κανένας δεν μπορεί να καταλύσει ούτε αυτός ο Άδης.

Το Άγιον Πνεύμα κατέβηκε σαν μια δυνατή βοή ανέμου, επομένως δεν είναι μόνο αύρα που δροσίζει ως Παράκλητος, αλλά είναι και θύελλα που ξεριζώνει πάθη και κατεστημένα της αμαρτίας. Ακόμα εμφανίστηκε ως φωτιά ¨εν είδει πυρίνων γλωσσών¨. Οι μαθητές πυρακτώθηκαν. Έγιναν δυνατοί, φλογεροί και αμέσως βγήκαν να κηρύξουν στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί. Το Πνεύμα εκείνη στη στιγμή μεταδόθηκε σε χιλιάδες ακροατές και μάλιστα στον καθένα ξεχωριστά στη γλώσσα του, δεδομένου ότι εκεί βρίσκονταν άνθρωποι από διάφορες χώρες. Έτσι την ημέρα αυτή άνθρωποι από διάφορες φυλές και γλώσσες ακούνε καθένας στη δική του γλώσσα τα μεγαλεία του Θεού και απορούν και θαυμάζουν. 

Λαμπρή, φωτόμορφη, στολισμένη την απαστράπτουσα θεία δόξα της στεφανώνεται η Εκκλησία του Χριστού, στηριζόμενη στη δύναμη του ζωοποιού θανάτου και της ενδόξου Αναστάσεως Εκείνου, που είναι η αόρατη και θεία της κεφαλή και εμπνεόμενη από την παντοδύναμη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, που είναι η ζωοποιός ψυχή της. Στον ιερό και άγιο χώρο της, μια πνευματική κοσμογονίς συντελείται. Τα αρχαία παρέρχονται όλα και γίνονται καινούργια και θαυμαστά. Ο δούλος της αμαρτίας και υπηρέτης του κακού ο άνθρωπος μεταμορφώνεται. Εισέρχεται στην αυλή της Εκκλησίας λύκος και γίνεται πρόβατο. Δέχεται τη χάρη ο φιλόδοξος και γίνετααι ταπεινός, ο φιλάργυρος και γίνεται ελεήμων, ο φιλήδονος και αναδεικνύεται φίλαγνος και καθαρός. Υπάρχει μία αόρατη δύναμη, μυστική η οποία καταργεί όλες τις δυνάμεις και τις ροπές που οδηγούν χαμηλά και ανεβάζει στα ύψη, σώζει τον αμαρτωλό και αναδεικνύει άγιο τον κατάδικο.

Το Πνεύμα το Άγιον βρίσκεται διαρκώς παρόν στη ζωή της Εκκλησίας, οδηγεί στη γνώση του Θεού, εμπνέει, σοφίζει καθιστά τέλειους τους ιερείς, καταρτίζει διακίους, ενεργεί τις θαυμαστές θεραπείες, ζωοποιεί τους νεκρούς. Όπως λέγει χαρακτηριστικά ο Μέγας Βασίλειος: τον τελώνη Ματθαίο, σαν πίστευσε τον ανέδειξε Ευαγγελιστή, τον Πέτρο από απλόϊκό ψαρά τον ανέδειξε σε θεόπνευστο κήρυκα του Ευαγγελίου, τον μεγάλο διώκτη Σαούλ σαν μετανόησε τον ανέδειξε σε Απόστολο των Εθνών και λαμπρό σκεύο εκλογής. Δι αυτού λοιπόν οι ασθενείς γίνονται ισχυροί, οι πτωχοί πλουτίζουν, οι αμαθείς σοφώτεροι κι αυτών ακόμα των σοφών. Όπως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης που δεν γνώριζε τη σοφία του κόσμου, αλλά με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος έγραψε λόγους με τους οποίους καμμιά ανθρώπινη δεν μπορεί να συγκριθεί.

Μέσα στη Νέα Σιών, στην Εκκλησία του Χριστού ¨τα φοβερά τελεσιουργείται¨. Κόσμοι παλαιοί συντρίβονται και κόσμοι νέοι γεννιούνται με τη δύναμη της Χάριτος. Γι αυτό και η θερμή και εκ βαθέων ευχή της πρώτης Εκκλησίας ¨ελθέτω η χάρις, παρελθέτω κόσμος¨. Όλοι οι νόμοι καταργούντσι, όλες οι σκοτεινές δυνάμεις του κόσμου συντρίβονται από την ακατάλυτη δύναμη του Αγίου Πνεύματος που ενεργεί και δρα και θαυματουργεί από την ημέρα της Πεντηκοστής μέσα στην Εκκλησία. Η μεταβολή των Αποστόλων και του κόσμου ολόκληρου ήταν αδύνατον να συμβούν αν την Πεντηκοστή δεν κατέβαινε το Άγιον Πνεύμα, που υπήρξε η  αήττητη πανοπλία των Αποστόλων.

Από τότε μένει στην Εκκλησία και εξακολουθεί να κάνει θαύματα και το θαύμα των θαυμάτων είναι η διατήρηση της Εκκλησίας παρ΄όλες τις θλιβερές προδοσίες από μέσα, αλλά και τους λυσσώδεις διωγμούς απ΄έξω. Το Άγιον Πνεύμα παραμένει διαρκώς παρόν στη ζωή της Εκκλησίας, οδηγεί στη γνώση του Θεού και στη σωτηρία όσους καταφεύγουν σ΄αυτήν. Διότι υπάρχει μέσα της μία δύναμη αόρατη η οποία καταργεί όλες τις δυνάμεις του σκότους, σώζει τον αμαρτωλό και αναδεικνύει άγιο τον κατάδικο.

Έτσι η Εκκλησία στο διάβα των αιώνων είναι η πολιτεία του Χριστού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.

Πηγή: ¨Μορφές από το Συναξάρι¨